กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 575

จงจิ่งห้าวตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันมา“คุณเข้ามาได้ไงเนี่ย？”

“ฉันเข้ามาไม่ได้หรอ？”เธอชะโงกหน้าไปดูในอ่างอาบน้ำ ทำไมเขาทำท่าดูกลัวว่าเธอจะเห็นอะไรยังไงยังงั้นเลย จงจิ่งห้าวขยับตัวเพื่อบังเธอไว้“วันนี้มีแขกมาที่บ้าน คุณไม่อยู่รับแขกหรอ？”

“ลูกสาวคุณกำลังต้อนรับแขกอยู่”หลินซินเหยียนชะเง้อมองอีก แต่เขาก็เขยิบตัวมาบังไว้ หลินซินเหยียนยิ่งอยากดูมากขึ้นอีก“นี่คุณจะหวงอะไรเนี่ย？”

จงจิ่งห้าวกระแอมออกมาเล็กน้อย“ผมมีอะไรให้ต้องหวง？”

“ถ้าไม่หวงก็หลบหน่อยสิ”หลินซินเหยียนยื่นมือไปผลักเขาหลบเบาๆ ของที่แช่อยู่ในอ่างอาบน้ำคือชุดชั้นในที่ซื้อจากห้างวันนี้

จงจิ่งห้าว“……”

ทั้งห้องเงียบไปชั่วขณะ

จู่ๆหลินซินเหยียนก็หัวเราะออกมา

จงจิ่งห้าวทำหน้าขรึม“คุณขำอะไร？”

หลินซินเหยียนยืนพิงประตูแล้วกุมท้องหัวเราะร่า

ผู้ชายคนนี้น่ารักเกินไปแล้ว

จงจิ่งห้าว“……”

“ออกไปเลยนะ！”เขาทำหน้าดุ

หลินซินเหยียนพยายามกลั้นขำไว้ แต่มันก็กลั้นไม่อยู่ เธอพูดออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอ“ฉันไม่ขำแล้ว”

จงจิ่งห้าวขี้เกียจจะสนใจเธอแล้วจึงหันไปซักต่อ

ถึงแม้ภาพที่เขากำลังซักชุดชั้นในของผู้หญิงมันจะแปลกๆหน่อย แต่ในขณะเดียวกันมันก็ดูน่ารักและมีเสน่ห์มาก หลินซินเหยียนแค่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะซักชุดชั้นในให้ตัวเอง

ความรู้สึกอบอุ่นพรั่งพรูขึ้นมาในใจทันที

เธอกอดเอวเขาจากด้านหลัง แล้วเอาหน้าผากแนบลงไปกับแผ่นหลังของเขา จงจิ่งห้าวตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที แต่ซักพักก็กลับมาสู่ปกติ เขาหันกลับมามองเธอ“วันพรุ่งนี้ใส่ให้ผมดูได้ไหม？”

หลินซินเหยียนกอดเอวเขาแน่นขึ้นอีกพร้อมกับตอบอืมออกมา

จงจิ่งห้าวพอใจกับคำตอบนี้มาก

ไม่เสียแรงที่ซักเองเลย

“ที่รักขา”หลินซินเหยียนอ้อนเขา

จงจิ่งห้าวชะงักแล้วถามขึ้น“คุณเรียกผมว่าอะไรนะ？”

เมื่อกี้เขาหูแว่วไปรึเปล่า？

หลินซินเหยียนพูดทั้งๆที่เอาหน้าแนบอยู่กับเสื้อเขา จากนั้นก็จุ๊บที่แผ่นหลังเขา สัมผัสที่นุ่มนวลถูกส่งมาจากแผ่นหลัง เขากลืนน้ำลายลงไปอึกหนึ่ง แล้วได้แต่คิดว่าวันนี้เธอเป็นอะไร？

จู่ๆทำไมถึงทำตัวอบอุ่นแบบนี้

หลินซินเหยียนเอ่ยขึ้นเบาๆ“คุณได้เล่นโซเชียลบ้างไหม？”

จงจิ่งห้าว……？？？

คืออะไร？

“หืม？”

“ก็พวกโซเซี่ยลแอพที่เห็นบ่อยๆไงอย่างเช่นเวยซิ่นโม่โม่ เวยป๋ออะไรพวกนั้น”ขณะที่พูดเธอก็ยังคงกอดเอวเขาไว้

เขาก้มมองไปที่มือของเธอ เขารู้สึกได้ว่าคำพูดของเธอมันฟังดูทะแม่งๆ อยู่ดีๆทำไมถึงถามคำถามแปลกๆอย่างนี้ล่ะ？

เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก？

เขาขมวดคิ้วแน่นเพราะกลัวว่าจะมีใครมายุ่งและทำลายช่วงเวลาอันเงียบสงบอันน้อยนิดนี้ของเขาอีก

“คุณก็มีเวยซิ่นผมนี่นา แต่ผมก็ไม่ได้โพสต์อะไรนะ ส่วนโม่โม่นั่นคืออะไรหรอ？แล้วก็เวยป๋อมีเป็นบัญชีทางการ แบบส่วนตัวไม่มี เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า？”

เขาหันแค่ตัวไปและเนื่องจากมือเปียกน้ำอยู่ก็เลยไม่จับตัวเธอ เขาพูดอย่างระมัดระวัง“คือผมสาบานว่าผมไม่ได้ไปทำอะไรข้างนอกเลย เกิดเรื่องอะไรขึ้น？คุณพูดกับผมตรงๆเลยได้ไหม แบบนี้ผมไม่สบายใจ”

เขามักจะรู้สึกว่าเธอถามหยั่งเชิงเขาตลอด

เขาเลยอยู่ไม่สุข

หลินซินเหยียนเห็นท่าทีที่ดูระแวดระวังของเขาก็รู้ได้เลยว่าเขาเข้าใจผิด เธอจึงยื่นมือออกไปคล้องคอเขาไว้พร้อมกับยิ้มถามขึ้น“นี่คุณจะกลัวอะไรเนี่ย？”

“ผมก็แค่กลัวว่าคุณจะเข้าใจผมผิด……”

เขายังไม่ทันพูดจบ จู่ๆหลินซินเหยียนก็เขย่งเท้าขึ้นมาแล้วจุ๊บเขา จากนั้นก็มองเขาด้วยท่าทีจริงจัง“ฉันไม่เคยสงสัยในตัวคุณเลย”