กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 574

ขนของเจ้าขาวนุ่มสลวยและลื่นมาก มันชอบให้คนอื่นลูบใต้คางกับหัว เพราะมันสบายสุดๆไปเลย

จงเหยียนซีจับมือโจวฉุนฉุนมาลูบเจ้าขาวไปมา เจ้าขาวนั่งนิ่งอยู่ข้างๆเท้าของทั้งสองพร้อมกับเงยหน้ารับให้พวกเขาลูบหัว

ดวงตากลมโตค่อยๆหรี่ลง เพราะรู้สึกสบายที่โดนลูบ แถมบางครั้งยังเอาหัวเด้งรับกับมือของโจวฉุนฉุนที่กำลังลูบอยู่ด้วย

มันน่ารักมากตอนที่ดูเชื่อง

โจวฉุนฉุนค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เธอยิ้มพูดขึ้น“ตอนที่มันไม่ดุก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”

“ใช่ค่ะๆ”จงเหยียนซีจับมือโจวฉุนฉุนไว้“ไปเถอะ ไปที่ห้องหนูกัน”

โจวฉุนฉุนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง“มันจะดีหรอ？”

คุณแม่เคยบอกไว้ว่าเวลาไปบ้านคนอื่นจะต้องมีมารยาท แล้วเธอจะขึ้นไปห้องนอนคนอื่นตามอำเภอใจได้ไง？

“แล้วมันไม่ดียังไงคะ คุณป้ามาที่บ้านหนูได้ก็แสดงว่าต้องเป็นเพื่อนกับคุณพ่อไม่งั้นก็หม่ามี๊ใช่ไหมคะ？”

โจวฉุนฉุนคิดดูก็เหมือนจะใช่ เพื่อนของไป๋ยิ่นหนิงก็คือเพื่อนของเธอ

จากนั้นเธอก็ถูกจงเหยียนซีลากเข้าห้องไป

หลินซินเหยียนเข้าไปช่วยป้าหยูล้างผักเพราะกลัวว่าป้าหยูจะเหนื่อย แต่พอล้างไปได้ครึ่งหนึ่งเธอก็ถูกป้าหยูไล่ออกมา แถมยังบอกว่าเธอเกะกะ

ที่จริงคงไม่อยากให้เธอทำงานมากกว่า

หลินซินเหยียนทำได้แค่เดินออกมา คนขับรถเอาของที่เธอซื้อให้ฉินยามาวางไว้บนโซฟา เธอจึงเดินมาหยิบขึ้นแล้วไปที่ห้องฉินยา

ฉินยาตื่นแล้ว แถมยังมีจงเหยียนเฉินนั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆ

เธอขมวดคิ้วมองลูกชาย“คุณป้าฉินยาต้องพักผ่อน แล้วทำไมลูกถึงมานั่งเล่นเกมอยู่ในห้องนี้ล่ะ？”

จงเหยียนเฉินยังไม่ทันได้พูดอธิบาย ฉินยาก็รีบพูดขึ้นมาก่อน“ฉันเรียกเขามาเอง ฉันนอนไปเยอะมาก ตอนนี้ก็เลยไม่ง่วงเลยซักกะนิด แถมอยู่คนเดียวก็น่าเบื่อ เพราะงั้นเขาเลยอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนฉันน่ะ”

หลินซินเหยียนเดินมาแตะหน้าผากเธอ มันยังอุ่นๆอยู่ แสดงว่าเธอยังมีไข้ คนที่มีไข้จะต้องดื่มน้ำเยอะๆ เธอจึงถามขึ้น“คอแห้งไหม？”

“ไม่นะ”หล่อนพูดพลางชี้ไปที่กาต้มน้ำบนโต๊ะที่อยู่ข้างเตียง“แทบจะกินหมดทั้งขวดแล้ว ฉันยังอยากกินข้าวนะ เดี๋ยวกินหมดคงอิ่มน้ำก่อนพอดี”

หลินซินเหยียนเห็นว่าเธออารมณ์ค่อนข้างดี ไม่เห็นว่าเธอจะรู้สึกอะไร เพราะงั้นจึงเริ่มสงสัยในสิ่งที่ตัวเองคิดแล้ว

เดิมอยากจะถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในวัด แต่พอเห็นว่าลูกชายอยู่ด้วยจึงไม่ถาม เธอหยิบเสื้อผ้าที่ซื้อมาออกไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า

ฉินยายิ้มพลางพูดขึ้น“เธอต้องเสียเงินเพราะฉันเลยวันนี้”

“อื้ม อย่าลืมตอบแทนฉันด้วยล่ะ”หลินซินเหยียนตั้งใจจะพูดแหย่เล่น

ฉินยาที่นั่งอยู่“ฉันไม่มีเงิน ถ้าเธออยากได้ล่ะก็เอาตัวฉันไปเลย”

“ไม่เอาหรอก”หลินซินเหยียนพูดปฏิเสธ

“ฉันกินไม่เยอะ แถมยังทำงานได้อีก เก็บฉันไว้สิ”

หลินซินเหยียนปฏิเสธหันเด็ดตีนขาด“ไม่เอา”

เธอหยิบชุดนอนและชุดชั้นในจากในถุงออกมาโยนใส่ตะกร้า ชุดพวกนี้ต้องเอาไปซักก่อนถึงจะใส่ได้

ฉินยาเห็นหลินซินเหยียนกำลังซักผ้าให้ จู่ๆก็น้ำตารื้นขึ้นมา เพราะรู้สึกว่าเธอดีกับตัวเองเกินไปแล้ว

เธอดูแลหล่อนเหมือนเป็นพี่สาวคนหนึ่งเลย มันทำให้หล่อนรู้สึกอบอุ่นใจมาก

“เฮ้ แพ้แล้ว ตาคุณน้าเยี่ยนเยี่ยนแล้วครับ”จงเหยียนเฉินยื่นแท็บเล็ตให้ฉินยา

ฉินยาข่มอารมณ์ไว้แล้วฝืนยิ้มออกมา“แพ้เร็วจัง”

เกมที่พวกเขาเล่นคือเกมต่อสำนวนสุภาษิต เพราะงั้นยิ่งไปถึงด่านหลังๆมันเลยยิ่งยาก

จงเหยียนเฉินชี้ไปที่【】เจว๋【】กุ่ย“คุณป้าว่านี่คือสำนวนอะไร？”

ฉินยา“……”

ถึงเธอจะเป็นคนจีน แต่ว่าเธอโตที่ต่างประเทศ ฉะนั้นจึงไม่ค่อยคุ้นเคยกับสำนวนพวกนี้ เพราะงั้นเธอเลยไม่รู้

“พวกเราเปลี่ยนไปเล่นเกมอื่นกันเถอะ”เธอเสนอขึ้น

จงเหยียนเฉินแค่นเสียงหึออกมาอย่างไม่สบอารมณ์