กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 578

คุณนายโจวตาเป็นประกาย พอมาคิดดูว่าไป๋ยิ่นหนิงไม่ใช่คนเมืองB ถ้าเขาเอาคนคนนั้นไปซ่อนไว้ที่ไป๋เฉิง แค่นี้มันก็แก้ปัญหาเรื่องนี้ได้แล้ว？

ที่กู้เป่ยอยากจะเอาคนคนนั้นมาซ่อนไว้ที่บ้าน ก็เพราะรู้สึกว่าบ้านของเธอมันปลอดภัย แต่มันจะปลอดภัยกว่าเยอะเลยถ้าส่งไปที่ไป๋เฉิง

คุณนายโจวรู้สึกว่าไป๋ยิ่นหนิงช่วยเธอได้มากเลยทีเดียว“ไป๋ยิ่นหนิง……”

ขณะที่คุณนายโจวกำลังจะเอ่ยปากพูดกับไป๋ยิ่นหนิง โจวหวยโฮ่ก็ตะหวาดภรรยาออกมา“บ้าไปแล้วหรอ！”

ไม่ใช่ว่าโกรธที่คุณนายโจวจะบอกเรื่องกู้เป่ยกับไป๋ยิ่นหนิง แต่โกรธที่เธอไม่คิดถึงผลที่จะตามมาทีหลังต่างหาก เขามองภรรยาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“น้องชายคุณเป็นยังไงคุณก็รู้ดี คุณก็เห็นในข่าวไม่ใช่หรอ？เห็นได้ชัดว่าคนคนนั้นไม่ใช่คนดีซักหน่อย  คุณจะเอาคนแบบนั้นส่งไปแปดเปื้อนไป๋ยิ่นหนิงแล้วให้ไป๋ยิ่นหนิงรับมือกับเรื่องสกปรกแบบนี้ได้ยังไง？”

คุณนายโจวไม่ได้คิดให้ถี่ถ้วนจริงๆ เมื่อกี้เธอคิดแค่ว่าต้องแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด พอถูกสามีเตือนเธอจึงกลับมาคิดอย่างละเอียด ดูเหมือนว่าจะส่งคนคนนั้นให้ไป๋ยิ่นหนิงไม่ได้ เพราะเรื่องที่เขาทำในวัดมันเป็นเรื่องใหญ่

แม้แต่กู้เป่ยเองก็ปิดไม่มิด แสดงว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายเลย

เธอมีลูกสาวอยู่คนเดียว ฉะนั้นต้องห้ามสร้างปัญหาให้กับลูกเขยของเธอ

ไป๋ยิ่นหนิงพึ่งมาถึงเมืองBก็เลยไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้นก็เลยถามออกไป“ผมก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ถ้ามีเรื่องอะไรพวกท่านก็บอกผมมาเถอะครับ ผมจะได้ช่วยคิดแก้ปัญหาให้” 

โจวหวยโฮ่ถอนหายใจออกแล้วพูดกับไป๋ยิ่นหนิงอย่างจริงจัง“ลูกพึ่งมาถึงเมืองBเพราะงั้นก็เลยไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองB ที่นี่ไม่เหมือนไป๋เฉิง ที่นี่ทั้งคนเยอะและมีเรื่องเลวร้ายมากมาย และที่ไม่ได้บอกก็เพราะไม่อยากให้ลูกเข้ามาคลุกคลีกับเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้”

ไป๋ยิ่นหนิงรู้ว่าโจวหวยโฮ่หวังดี แต่เขาอยากจะช่วยแบ่งเบาภาระของพวกเขาจริงๆ

“ในเมื่อผมเป็นลูกเขยของพวกท่าน ฉะนั้นครึ่งหนึ่งของผมก็ถือว่าเป็นคนของตระกูลโจวแล้ว และในวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ก็มีเรื่องลำบาก ผมในฐานะสามีของฉุนฉุน ผมจะยืนดูอยู่เฉยๆได้ยังไง？และถึงแม้ผมจะช่วยอะไรไม่ได้ก็ขอให้คุณพ่อกับคุณแม่เล่าให้ผมฟัง อย่าเห็นผมเป็นคนอื่นคนไกล และอย่าคิดว่าผมอ่อนแอเลย”

โจวหวยโฮ่ถอนหายใจออก“ทำไมถึงดื้อแบบนี้เนี่ย？”

ไป๋ยิ่นหนิงพูดมาขนาดนี้แล้ว ถ้าเขายังไม่เล่าให้ฟังมันคงจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เพราะงั้นก็เลยบอกให้เปิดข่าวดูแทน

ไป๋ยิ่นหนิงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วค้นหาข่าวตามที่โจวหวยโฮ่บอก ไม่นานข่าวเกี่ยวกับวัดนั่นก็เด้งขึ้นมาเป็นจำนวนมาก จู่ๆสถานที่ขาวสะอาดอย่างวัดก็มีชายเปลือยกายปรากฏตัวขึ้น ทั่วทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล แค่ดูก็รู้แล้วว่าต้องเรื่องอะไรเกิดขึ้นในวัดแน่ๆ

“กู้เป่ยน้อยชายของแม่นายต้องการพาไอ้สกปรกนี่แหละเขามาไว้ในบ้านเรา ไม่รู้ว่าคิดได้ยังไง”โจวหวยโฮ่พูดออกมาอย่างเย็นชา

ไป๋ยิ่นหนิงก้มหน้าอ่านข่าวต่อ ทว่ากลับเหลือบไปเห็นหัวข้อข่าวเรื่องจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนไปเดินห้างเข้าอย่างไม่ตั้งใจ

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็เลื่อนผ่านไป จากนั้นก็อ่านข่าวเกี่ยวกับวัดต่อ

“สร้างแต่ปัญหา แถมครั้งนี้ยังมีจงจิ่งห้าวเข้ามาเกี่ยวด้วย เพราะไม่งั้นเขาคงไม่คิดจะเอาคนคนนั้นมาซ่อนไว้ที่นี่หรอก เห็นทีคงจะซ่อนไว้ข้างนอกไม่ได้น่ะสิท่า”ที่จริงโจวหวยโฮ่นั้นไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเรื่องเลวๆของกู้เป่ยเลย แต่เนื่องจากเรื่องที่กู้เป่ยทำมันดังไปทั่วบ้านทั่วเมือง เพราะงั้นถึงเขาจะไม่อยากรู้ยังไงแต่มันก็ยังได้ยินคนเล่าปากต่อปากกันมาอยู่ดี

ไป๋ยิ่นหนิงเงยหน้ามองโจวหวยโฮ่แล้วถามขึ้น“เรื่องนี้เกี่ยวกับจงจิ่งห้าวหรอครับ？”

“พ่อก็ไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่ได้ยินเขาลือกันมานิดหน่อย เหมือนกับว่ากู้เป่ยจับคนของจงจิ่งห้าวไปแล้วขังไว้ในวัด ซึ่งก็คือรูปที่ลูกเห็นเมื่อกี้นั่นแหละ หึ เขาไม่ยอมมอบคนให้ แถมเอาซ่อนไว้ข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะงั้นก็เลยคิดจะเอามาซ่อนไว้ในบ้านเรา นี่มันบ้าไปแล้ว แม้พ่อเขาจะมาที่นี่บ่อยแต่เขาก็ไม่ควรทำตามอำเภอใจขนาดนี้ นี่มันดาบสองคมชัดๆ ถ้ากู้เป่ยยังทำตัวหยาบช้าแบบนี้ ไม่นานจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่！”

พอฟังเขาพูดจบไป๋ยิ่นหนิงก็จมอยู่ในความคิดพักหนึ่ง กู้เป่ยจับคนของจงจิ่งห้าว จับใครกัน？หลินซินเหยียนงั้นหรอ？แถมผู้ชายที่อยู่ในวัดก็ยังเปลือยล่อนจ้อนอีก ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ พอคิดว่าคนที่ถูกจับไปอาจเป็นหลินซินเหยียน แววตาของเขาก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที“คุณพ่อครับ  ถึงยังไงกู้เป่ยก็เป็นน้องชายของแม่ ถ้าพวกเราปฏิเสธไปแบบนี้ เขาจะต้องลำบากแน่”