กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 583

หลินซินเหยียนหันหน้ามามองจงจิ่งห้าวแล้วย้อนถาม “ที่ฉันทำมันชัดเจนขนาดนั้นเลยหรอ?”

“ที่คุณทำนั้นคลุมเครือมาก เป็นผมที่เข้าใจคุณดีตางหาก” จงจิ่งห้าวมองเธอด้วยรอยยิ้ม “พวกเราใจสื่อถึงกันได้ใช่รึเปล่า?”

หลินซินเหยียน “…”

เธอสีหน้าซื่อตรงไม่ได้ขัดเขา “ฉันเห็นว่าซูจ้านยังคงมีความรู้สึกต่อฉินยาอยู่”

“เขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย เพียงแค่เมื่อก่อนทำผิดไป” จงจิ่งห้าวยังคงพูดเพื่อพี่น้องอีกประโยคหนึ่ง “คุณโน้มน้าวฉินยาหน่อยสิ”

“ฉันไม่รู้ความคิดของเธอนี่นา” หลินซินเหยียนพูดตรงๆ เธอเองก็อยากให้มีคนมาดูแลฉินยาเหมือนกัน แทนที่จะหาคนอื่นเธอยังคงอยู่ข้างซูจ้าน ถึงแม้เมื่อก่อนจะทำผิดไป แต่ว่าเขาก็ได้รับบทเรียนแล้ว

เพียงแต่ฉินยานั้นเย็นชากับซูจ้านเหลือเกิน ไม่คิดจะเปิดใจให้โอกาสซูจ้านสักนิด

เธอบอกว่าจะฉลองให้เสิ่นเผยซวนนั้นมาจากใจจริง ถึงอย่างไรความสามารถและคุณสมบัติของเสิ่นเผยซวนก็เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ แล้วก็อยากจะยืมงานฉลองให้แก่เสิ่นเผยซวนนี้เชิญซูจ้านมาที่วิลล่าเพื่อสร้างโอกาสให้ได้ใกล้ชิดกับฉินยา

“ทุกคนต่างมีชะตาเป็นของตัวเอง คุณอย่ากังวลเกินไปนักเลย” จงจิ่งห้าวไม่อยากให้เธอใส่ใจเรื่องคนอื่นมากไป

หลินซินเหยียนเข้าใจความหมายของเขา “ฉันไม่เข้าไปก้าวก่ายหรอก ก็แค่ช่วยสร้างโอกาสให้ซูจ้านเท่าที่อยู่ในขอบเขตที่จะทำได้ หากว่ามีพรหมลิขิตต่อกันอีกครั้งก็ยิ่งดี ไม่ได้อยู่ด้วยกันพูดได้แค่ว่าไม่มีพรหมลิขิตนี้ สำหรับฉินยาฉันจะไม่ไปโน้มน้าวเธอหรอก หากว่าเธอยังมีความรู้สึกต่อซูจ้านอยู่ จะต้องเห็นความดีของซูจ้านแน่ หากว่าไม่มีความรู้สึกแล้ว ใครโน้มน้าวยังไงก็ไม่มีประโยชน์”

“คุณเข้าใจก็ดีแล้ว” ตรงจุดนี้จงจิ่งห้าวเห็นด้วย

เขาไม่ชอบไปยุ่งเรื่องของความรู้สึกของคนอื่น หวังว่าหลินซินเหยียนก็จะไม่ไปก้าวก่ายจนเกินไป ทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง ช่วยเหลือได้ ยัดเยียดความคิดของตัวเองให้คนอื่นนั้นไม่ได้

พวกเขาพูดคุยกันขณะนั้นเองรถก็ขับเข้ามาที่ลานจอดรถบริษัท จงจิ่งห้าวจอดรถและผลักเปิดประตูรถลงมา กำลังจะเดินไปเปิดประตูรถให้หลินซินเหยียน เธอก็เปิดประตูรถและเดินลงมาเอง จงจิ่งห้าวจับมือเธอไว้

หลินซินเหยียนค้านออกมา “แบบนี้จะไม่ดีหรือเปล่า?”

อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้ก็มีข่าวกระจายบนอินเทอร์เน็ตเต็มไปหมด ซ้ำยังมีคนคาดเดาสถานะของเธออีก ข่าวลือว่าเธอเป็นดาราตกอับอะไรประมาณนั้น

แม้ว่าเธอจะไม่แคร์ แต่ว่าก็ไม่อยากถูกใครวิพากษ์วิจารณ์ บางคำพูดที่หยาบคายเห็นแล้วก็หงุดหงิด

จงจิ่งห้าวมองเธอครู่หนึ่ง “มีอะไรที่ไม่ดีงั้นหรอ?”

พวกเขาเรียกได้ว่าเป็นสามีภรรยากัน หลินซินเหยียนไม่ใช่แอบคบแบบลับๆ เขาก็ไม่ใช่คนรักของใคร พวกเขาบริสุทธิ์จริงใจ ยิ่งปกปิดยิ่งกลัวคนรู้คนอื่นก็ยิ่งคิดไปเอง

หลินซินเหยียนเปลี่ยนใจเขาไม่ได้ ได้แต่ให้เขาจูงมือตัวเองเดินขึ้นลิฟต์ไป

บนอินเทอร์เน็ตแพร่กระจายโด่งดังมาก ภายในบริษัทก็กระจายไปเหมือนกัน เห็นพวกเขามาปรากฏตัวที่บริษัทด้วยกัน การทักทายก็อบอุ่นและมีมารยาทมากขึ้นกว่าปกติ

ติ๊ง เสียงลิฟต์หยุดลง ประตูลิฟต์ทั้งสองข้างเปิดออกอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนคนหนึ่งอยู่หน้าอีกคนอยู่หลังเดินออกมา เดินผ่านเคาน์เตอร์เลขา จงจิ่งห้าวก็ถามว่า “หิวน้ำมั้ย?”

หลินซินเหยียนพยักหน้า “ฉันหิวนิดหน่อย”

ตอนเช้าเธอไม่ได้กินอะไร ตอนนี้รู้สึกว่าท้องหิวมาก

“อยากกินอะไร? ผมให้เลขาไปซื้อ”

“ฟักทองชุบแป้งทอดไข่เค็ม เค้กช็อกโกแลตหน้านิ่ม พุดดิ้งคาราเมล ขนมปังไส้ถั่วแดง” หลินซินเหยียนพูดของหวานออกมาเป็นชุด ตอนนี้คิดถึงของกินพวกนี้เธอก็หิวจนน้ำลายจะไหลแล้ว

จงจิ่งห้าวหันหน้าไปมองเธอครู่หนึ่ง ทั้งหมดนั่นเป็นของหวาน แต่ว่าเธอชอบงั้นก็ซื้อละกัน เขาฝากให้เลขาไปซื้อมาให้ “แล้วก็ซื้อน้ำผลไม้สดมาด้วย” พูดจบก็เพิ่มอีกหนึ่งประโยค “น้ำส้มสด”

เขากังวลว่ากินของหวานพวกนั้นแล้วจะเลี่ยน น้ำส้มสดมีรสเปรี้ยวนิดหน่อยช่วยคลายรสหวานเลี่ยนได้

เลขารับทราบ “ดิฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ตอนเวลางานหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์เข้ามาหาท่านค่ะ บอกว่าถ้าท่านมาให้ดิฉันโทรบอกเธอ ให้เธอเข้ามาตอนนี้มั้ยคะ?”

จงจิ่งห้าวตอบอืมนิ่งๆ “ให้เธอเข้ามา”