กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 589

คุณนายโจวมองดูลูกสาว “ดึกมากแล้ว เธอไม่กลับบ้านอยู่ที่นี่มันจะเหมาะสมได้ยังไง?”

ตอนนี้เธอดูออกแล้วว่าความสัมพันธ์ของไป๋ยิ่นหนิงกับพวกเขาไม่ได้ดีอย่างที่คิด

ถ้าหากเป็นเพื่อนสนิทกันจริง รู้ว่าไป๋ยิ่นหนิงถูกจับ ทำไมถึงยังสงบนิ่งไม่ร้อนรนเลยสักนิด?

“แม่คะ กลับไปหนูก็นอนไม่หลับ ยิ่นหนิงไม่อยู่ หนูเป็นห่วงเขา” โจวฉุนฉุนถึงแม้ไม่รู้ว่าหลินซินเหยียนรู้สึกอย่างไรกับไป๋ยิ่นหนิง แต่ว่าเธอรู้ หลินซินเหยียนไม่มีทางทำร้ายไป๋ยิ่นหนิงแน่นอน”

“ฉุนฉุน” ลูกสาวไร้เดียงสาเกินไป คุณนายโจวกลัวเธออยู่ที่นี่จะถูกเอาเปรียบ

“แม่กลับไปเถอะค่ะ” โจวฉุนฉุนท่าทางเด็ดขาด คุณนายโจวไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่บอกว่า “พรุ่งนี้เช้าแม่มารับนะ”

“ได้ค่ะ” โจวฉุนฉุนรีบตกลงทันที

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว เหมือนว่าไม่ต้องการให้โจวฉุนฉุนอยู่ที่นี่ และไม่อยากให้เธอทำให้หลินซินเหยียนเสียเวลา “ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ผมจะเอาตัวคนให้พวกคุณ วันนี้พวกคุณกลับไปกันเถอะ”

“รบกวนคุณบอกพี่สาวให้หน่อย หนูอยากเจอเธอ” โจวฉุนฉุนรู้ว่าเขาไม่อยากให้ตนเองอยู่ที่นี่ ตอนนี้ไม่รู้ว่าไป๋ยิ่นหนิงจะเป็นไงบ้าง เป็นห่วงว่าจะถูกคนรังแก มีแค่พี่สาวที่จะช่วยได้ เธอยังไปไม่ได้

“ฉุนฉุน” คุณนายโจวอยากจะโน้มน้าวลูกสาว แต่ยังพูดไม่จบ ก็ถูกขัดขึ้นมาก่อน

โจวฉุนฉุนพูด “แม่อย่ายุ่งกับหนูเลยค่ะ”

“ลูกเป็นคนโง่หรือไง? ฟังไม่ออกหรอว่าคนอื่นเขาไม่อยากให้ลูกอยู่ที่นี่?” คุณนายโจวเพราะว่าความดื้อรั้นของลูกสาวเลยโมโหเล็กน้อย คำพูดที่พูดออกมาเลยพูดอย่างเปิดเผย แต่ว่าพอพูดออกมาก็รู้สึกเสียใจ

“ฉุนฉุน ขอโทษ แม่ไม่ได้ตั้งใจ…”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูมันโง่เอง” โจวฉุนฉุนน้ำตาคลอ ในใจรู้สึกเสียใจ คนอื่นจะพูดยังไงก็ไม่เป็นไร แต่ว่าคนในครอบครัวพูดมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บ

“เธอเข้ามาเถอะ” หลินซินเหยียนยืนอยู่หน้าประตูพูดกับโจวฉุนฉุน

เธอได้ยินบทสนทนาเมื่อกี้

โจวฉุนฉุนหันหน้ามามองหลินซินเหยียนแล้วรีบวิ่งเล็กน้อยเข้าไปหา เธอเช็ดหน้าแล้วส่งยิ้มให้หลินซินเหยียน “พี่สาว ขอโทษนะคะที่ดึกขนาดนี้แล้วยังมารบกวนคุณพักผ่อน ยิ่นหนิงไม่อยู่ ฉันเป็นห่วงเขามาก ฉันนอนไม่หลับ แต่ก็ไม่มีเพื่อนคุยกับฉัน”

หลินซินเหยียนเข้าใจรู้ว่าเธอเป็นเด็กสาวที่ดีคนหนึ่ง และกุมมือเธอ “ไม่รบกวนเลย เธอเรียกฉันว่าพี่สาวขนาดนี้แล้ว ฉันจะดูแลเธอเอง”

พูดจบเธอมองไปทางคุณนายโจวที่อยู่ไม่ไกลมองดูลูกสาวด้วยสายตาเป็นห่วง แม้ว่าเจอกันครั้งแรกจะไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ แต่ว่า เห็นแก่หน้าของโจวฉุนฉุน ก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเธอแล้ว คิดอย่างรอบคอบแล้ว ถึงแม้เธอจะตื่นตูมไปหน่อย ก็เพราะเธอรักลูกสาวมาก กลัวลูกสาวของตนเองจะถูกทำร้าย

สงสารหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่

“ฉันจะดูแลเธอเองค่ะ” เธอพูดกับคุณนายโจว

คุณนายโจวพยักหน้าและพูดว่า “ขอบคุณ ครั้งก่อนต้องขอโทษด้วยนะคะที่สร้างความลำบากให้แก่คุณ”

“เรื่องครั้งก่อนฉันลืมไปหมดแล้วค่ะ ฉุนฉุนอยู่ที่นี่ไม่เกิดเรื่องหรอกค่ะ สบายใจได้”

คุณนายโจวกล่าวขอบคุณอีกครั้ง ท่าทางของหลินซินเหยียนทำให้เธอวางใจไปได้สักหน่อย พูดกับลูกสาวว่า “ฉุนฉุน แม่ไปละนะ”

โจวฉุนฉุนพยักหน้า “ไปเถอะค่ะ ตอนเช้าหนูกลับเอง”

คุณนายโจวไม่รู้จะบอกกับลูกสาวยังไง ที่นี่มีรถให้เธอนั่งกลับไปซะที่ไหน?

“ฉันให้คนขับรถไปส่งเธอเองค่ะ” หลินซินเหยียนมองความคิดของคุณนายโจวออกเลยพูดขึ้น

“ถ้างั้นขอบคุณมากค่ะ” คุณนายโจวขอบคุณจากใจ

หลินซินเหยียนยิ้มจูงมือโจวฉุนฉุนเข้ามาในบ้าน ฉินยานั่งอยู่บนโซฟาห้องโถง หลินซินเหยียนบอกที่มาที่ไปให้เธอฟัง พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่อยากให้ทุกคนต้องลำบาก เธอไม่เป็นอะไร

“เธอบอกกับประธานจง ให้เขาส่งตัวคนคืนเถอะ” ฉินยาก็ไม่อยากให้หลินซินเหยียนติดค้างน้ำใจไป๋ยิ่นหนิง ความในใจของไป๋ยิ่นหนิงนั้นทุกคนรู้ดี

“เรื่องนี้เขาจัดการแน่นอน เธอไม่ต้องคิดมาก ฉันพยุงเธอกลับห้องนะ” หลินซินเหยียนเดินเข้ามา

“พี่สาวฉันช่วยค่ะ คุณท้องอยู่คงไม่สะดวก” โจวฉุนฉุนเห็นฉินยาบนเท้ากับบนขามีผ้าก๊อซ ก็รู้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บ เอื้อมมือไปจับแขนเธอไว้

ฉินยามองหลินซินเหยียนใช้สายตาถามว่านี่คือใคร?

หลินซินเหยียนกล่าวแนะนำ “เธอเป็นภรรยาคนใหม่ของไป๋ยิ่นหนิงชื่อโจวฉุนฉุน เป็นเด็กสาวที่ดี”

ฉินยาพยักหน้า พูดว่า “ดีใช้ได้เลยล่ะ”

ท่าทางไร้เดียงสามาก

พยุงฉินยามาถึงห้อง หลินซินเหยียนรินน้ำให้เธอ “กินยาซะ”

ฉินยารับน้ำที่เธอยื่นมา กินยาเสร็จเรียบร้อย “พวกเธอตามสบายเถอะ ฉันจะนอนแล้ว”

หลินซินเหยียนพยักหน้า “มีอะไรก็ตะโกนเรียกฉันนะ”

“ฉันไม่เรียกเธอหรอก ฉันกลัวประธานจงเกลียดฉัน ฉันจะเรียกป้าหยูละกัน หรือเรียกสาวใช้คนใหม่คนนั้นน่ะ” ฉินยาเบ้ปาก “สามีเธอ เป็นคนที่เห็นเธออยู่ในสายตาก็ไม่รู้สึกเจ็บ ฉันไม่กล้าเรียกใช้หรอก”

หลินซินเหยียนจ้องเธอแวบหนึ่ง “นอนเถอะ พูดมากมาทั้งวันแล้ว เรียนแบบมาเหมือนซูจ้านเป๊ะเลย”

ซูจ้านชื่อนี้หลุดออกมา สีหน้าของฉินยาก็ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อกี้แล้ว ไม่ยิ้ม “ฉันนอนละ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม