เสิ่นเผยซวนเม้มปาก ไม่รู้ว่าจะตอบเธออย่างไร เด็กสาวคนนี้ตัวไม่ใหญ่ แต่ใจกลับประณีตเป็นอย่างมาก แล้วก็มีเมตตาอีกด้วย เพียงแต่โชคไม่ดีกับเธอเท่าไหร่
ซางหยูยืดคอมามองเขา “ทำไมคุณไม่ดีใจล่ะ?”
ท่าทีที่เหมือนจะมีเรื่องในใจ ตั้งแต่รู้จักเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีท่าทีแบบนี้
เสิ่นเผยซวนยังไม่ยอมตอบ
ซางหยูนั่งดีๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเขา ในใจก็คิดว่าเขาเองก็เป็นคนอาจจะมีเรื่องหงุดหงิดในใจ ตัวเองจะมาพูดพร่ำต่อหน้านั้นมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่
บางทีเขาอาจจะต้องการความเงียบ
ระหว่างทาง พวกเขาไม่ได้พูดอะไร เสิ่นเผยซวนจะพูดเรื่องของแม่เธอกับซางหยูอย่างไร แต่ซางหยูกลับคิดว่าเขามีเรื่องในใจ
เมื่อมาถึงสถานีตำรวจ เสิ่นเผยซวนก็ให้พวกเขาเข้าไปก่อน เขาเลยคุยกับซางหยูเองเล็กน้อย
พวกเขาลงจากรถไป แต่เสิ่นเผยซวนกับซางหยูไม่ลงจากรถ
“คุณอยากจะพูดอะไรกับฉันเหรอ?” ซางหยูสังเกตเห็นความผิดปกติ ปกติเขาจะไม่พูดมากแบบนี้
วันนี้เหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า?จู่ๆ เธอก็ตื่นตัวขึ้นมา
“คุณอา?” ซางหยูตั้งใจหยอกให้เขาอารมณ์ดี เลยพูดล้อเล่นอย่างยิ้มแย้ม “แก่ขนาดนี้แล้ว ยังจะทำเป็นอารมณ์บูดบึ้งเหมือนเด็กอีกเหรอ?”
เสิ่นเผยซวนเงยหน้ามามองหน้าของเธอ ตอนเด็กๆ โตมาในครอบครัวที่ไม่ดีนัก เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตา และก็ไม่ได้เสียความสนุกสนานในชีวิตไป พยายามสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ดูแลแม่ที่ติดคุกอยู่
เขายื่นมือมาจับหน้าผากของเธอ ไม่ได้มีความหมายอื่นอะไร แต่รู้สึกว่าเธอน่าสงสาร และอยากจะปลอบเธอ
ซางหยูตกใจอึ้ง ตัวแข็งทื่อไป เพราะคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาแตะตัวเองแบบนี้
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนตรงไปตรงมา และจะรักษาระยะห่างระหว่างชายหญิง
ทำไมเขาถึงได้……
“คุณ……” ซางหยูพูดตะกุกตะกัก “เป็นอะไรคุณ?”
“แม่ของคุณ เธอ……”
“ทำไมเหรอ?” ซางหยูกะพริบตา ถึงแม่จะอยู่ในนั้นแต่ร่างกายแข็งแรงดี เธอจะเป็นอะไรได้ล่ะ?
ดังนั้นซางหยูเลยไม่ได้คิดในแง่ร้าย
“ทำไมคุณไม่พูดอะไรล่ะ?เธออยากเจอฉันเหรอ? ก่อนหน้านี้เพิ่งไปเยี่ยมเธอเอง แล้วก็ไม่ได้ยินว่าจะลดโทษอะไร เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่?” ซางหยูถามต่อ
“จู่ๆ เธอก็ป่วย……แล้วก็เสียแล้วล่ะ”
สีหน้าของซางหยูเปลี่ยนไปมืดมนในทันที เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ราวกับว่ามีเมฆหมอกปกคลุมไปทั่ว และเหมือนกับว่าโดนน้ำเย็นสาดไปทั้งตัว มันชาไปหมด เลยมองเขาอย่างทำอะไรไม่ถูก “คุณ คุณว่าอะไรนะ?”
เสิ่นเผยซวนเลยพูดซ้ำอีกครั้ง “แม่คุณเสียแล้ว”
“คุณพูดบ้าๆ น่า!” จู่ๆ เธอก็พูดตัดบทเขาเสียงดัง “ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันฉันเพิ่งไปหาเธอเอง เธอยังดีๆ อยู่เลย จะตายได้อย่างไร?”
นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง เธอกำลังฝันอยู่หรือเปล่า?
ใช่ มันต้องอยู่ฝันอย่างแน่นอน น่าจะเป็นเพราะแม่คิดถึงเธอแล้ว เลยทำให้เธอฝัน เพื่อให้ตัวเองไปเยี่ยมเธอ
จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน
“พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมเธอ” เธอพูดคำนี้ซ้ำไปมาไม่หยุด ตอนที่พูดคำนี้ก็เปิดประตูรถลงไป จากนั้นเสิ่นเผยซวนก็ตามลงไป จากนั้นก็ดึงแขนของเธอ “คุณเย็นใจลงหน่อย”
“ฉันจะใจเย็นต่อไปได้อย่างไร!” นี่เป็นญาติคนเดียวของเธอ แต่กลับมาบอกเธอว่า เธอไม่เหลือแม้แต่ญาติเพียงคนเดียว
เธอจะรับได้ได้อย่างไร
“คุณโกหกฉันใช่ไหม?” ดวงตาของเธอแดงก่ำ มือก็อยู่ไม่สุข พลางสั่นอย่างไม่หยุด
เสิ่นเผยซวนพูดด้วยความใจร้ายไปหน่อย เปล่า “ฉันไม่ได้โกหกคุณ มันเป็นเรื่องจริง”
ซางหยูร้องไห้ จากนั้นก็ยิ้ม เหมือนคนบ้าเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม