กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 625

ปลายสายนั้นมีเสียงของจงจิ่งห้าวดังขึ้น บอกให้เขาส่งข้อมูลที่เกี่ยวกับการกระทำผิดของกู้เป่ยทั้งหมดมาให้เขา

เสิ่นเผยซวนพูด “ฉันรู้แล้ว”

เมื่อวางของทั้งหมดเอาไว้ในบ้าน เพื่อความปลอดภัยแล้วไม่ให้ใครในบ้านเห็น แต่ก็ไม่ได้วางเอาไว้ในสถานี

เมื่อพูดจบเขาก็วางสาย ก่อนจะมองซ่งหย่าซิน “คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันยังมีธุระ”

ซ่งหย่าซินพูด “ก็ได้”

เธอเปิดประตูขึ้นรถ หลังจากที่คาดเข็มขัดเธอก็เปิดกระจกพลางพูดกับเสิ่นเผยซวน “เรื่องของคุณ พ่อฉันพยายามช่วยคุณทุกอย่าง อีกอย่างฉันเองก็เชื่อคุณ”

อันที่จริงเสิ่นเผยซวนไม่อยากทำให้ผู้บัญชาการซ่งลำบาก แถมความสนิทสนมที่เกิดขึ้นทันใดของซ่งหย่าซิน ทำให้เขาไม่ชินเท่าไร่

เลยขอบคุณด้วยมารยาทไปเท่านั้น

ถึงอย่างไรเธอก็เป็นห่วงเขา

หลังจากที่ซ่งหย่าซินไปแล้ว เขาก็โบกแท็กซี่กลับไปที่พัก

หลังจากที่เอาของแล้ว เขาก็โทรถามจงจิ่งห้าวว่าอยู่ที่ไหน เขาส่งของไป จงจิ่งห้าวบอกว่าไม่ต้องส่งมาให้เขา ส่งมาทางอินเทอร์เน็ตก็พอแล้ว

เสิ่นเผยซวนเองก็ไม่ได้ถามเขาว่าจะเอาของเหล่านั้นไปทำอะไร เพียงแค่ส่งของไปก็เท่านั้น

หลังจากนั้นสองสามวันก็ผ่านไปอย่างเงียบสงบ ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น เพราะถูกสืบ เสิ่นเผยซวนเลยไปทำงานไม่ได้

ช่วงนี้จงจิ่งห้าวไม่ได้กลับบ้านพัก ส่วนไปทำอะไรนั้น หลินซินเหยียนเองก็ไม่มั่นใจ เขาเลยโทรกลับมาบอกเรื่องที่ต้องทำ ช่วงนี้จะไม่กลับมา แล้วก็บอกเธอให้ไม่ต้องกังวล

ถึงแม้ช่วงนี้จะสงบ แต่ว่าก็เกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย จงฉีเฟิงกับเฉิงยู่เวินกลับมาที่เมืองB อาการบาดเจ็บของฉินยาก็ดีขึ้น สามารถเดินได้แล้ว ตอนแรกเธออยากรีบกลับไปที่เมืองC แต่ว่าหลังจากที่จงฉีเฟิงกับเฉิงยู่เวินมา ถึงจะรู้ว่าหลินซินเหยียนจะจัดงานแต่งกับจงจิ่งห้าว

ดังนั้นเธอเลยไปไม่ได้สักพัก อย่างน้อยก็ต้องรอให้งานแต่งของหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวเสร็จก่อนถึงจะไปได้

“คุณใส่อะไร？” ฉินยาถาม

หลินซินเหยียนอึ้งไปเล็กน้อย โดยไม่มีสติ “หมายถึงใส่อะไรเหรอ？”

“งานแต่งงานของคุณ คุณใส่ชุดแต่งงานแบบตะวันตก หรือแบบจีนล่ะ” ฉินยากัดแอปเปิลในมือที่โซฟา

หลินซินเหยียนเข้าใจในทันที “ฉันไม่รู้ เขาเป็นคนจัดการ”

ฉินยา “……”

“คุณไม่รอคอยงานแต่งงานของตัวเองเลยเหรอ？” ฉินยาแสดงออกว่าไม่เข้าใจ ผู้หญิงทุกคนคาดหวัง ว่าตัวเองจะได้แต่งงานที่โรแมนติกและน่าจดจำไม่ใช่เหรอ？

ทำไมเธอดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ล่ะ？

หลินซินเหยียนไม่ใช่ว่าไม่มีความสุข และก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่เพราะผ่านมาเยอะแล้ว อารมณ์เลยสงบนิ่ง

“ถ้าเกิดเป็นเจ็ดปีก่อน ฉันจะต้องตื่นเต้นจนนอนไม่หลับแน่นอน งานแต่งงานเนี่ย เป็นเรื่องใหญ่ของผู้หญิง แต่คุณดูสิ ฉันกับเขาใช้ชีวิตเหมือนสามีภรรยาทั่วไปมาตั้งนานแล้ว งานแต่งงาน เป็นแค่พิธีเท่านั้น เป็นการบอกทุกคนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราก็เท่านั้นเอง” หลินซินเหยียนพูด

ฉินยาคิดอย่างละเอียดแล้วเหมือนจะจริง หลินซินเหยียนในตอนนี้ใช้ชีวิตกับจงจิ่งห้าวเหมือนช่วงหลังแต่งงาน แถมเป็นสามีภรรยาที่มีลูกสองคนแล้วด้วย เมื่อเห็นท้องของเธอ ฉินยาก็ยื่นมือมาลูบ “พวกคุณเหมือนสามีภรรยาที่อยู่ด้วยกันมานาน มีลูกสามคนแล้ว”

“เห้อ ทำไมเขาเองก็ไม่มาหาฉันเพื่อให้ออกแบบชุดแต่งงานที่จะใช้ในงานแต่งให้คุณนะ เขาไม่สนใจฉันเหรอ？คิดว่าฉันออกแบบไม่ดีงั้นเหรอ？” อันที่จริงฉินยาอยากช่วยหลินซินเหยียนออกแบบ

หลินซินเหยียนมองเธอ “น่าจะเป็นเพราะไม่อยากรบกวนเรา อีกอย่างคุณยังบาดเจ็บอยู่ ฉันบอกแล้วว่าให้เขารับผิดชอบให้หมดเลย”

“โอเค” ฉินยามองเวลา “ทำไมเด็กสองคนนั้นยังไม่กลับมา？”

เมื่อจงฉีเฟิงกับเฉิงยู่เวินกลับมา หลังจากที่พักหนึ่งวัน วันนี้พาเด็กสองคนออกไปเที่ยว ตอนออกไปเพิ่งจะเที่ยง ตอนนี้ใกล้ตอนกลางคืนแล้ว

“จะกลับมากินข้าวเย็นไหม？จะหกโมงแล้วนะ” ฉินยาถาม

หลินซินเหยียนเองก็ไม่รู้ ตอนที่พวกเขาจะไปก็ไม่ได้บอกว่าจะมากินข้าวเย็นไหม

“สามีคุณไม่ได้กลับมาจะสองวันแล้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า？” ฉินยาถามอีก