กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 633
สรุปบท บทที่ 633 หม่ามี๊สวมเสื้อให้หนู: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
บทที่ 633 หม่ามี๊สวมเสื้อให้หนู – ตอนที่ต้องอ่านของ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
ตอนนี้ของ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม โดย จาวฉายจิ้นเป่า ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 633 หม่ามี๊สวมเสื้อให้หนู จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
หลินซินเหยียนตอบอืมทีหนึ่ง ถามว่า “อะไรคะ?”
“คุณกะจะกอดผมอยู่อย่างนี้งั้นหรอ?” จงจิ่งห้าวกะพริบตา ขนตาหนาค่อยๆสั่นไหว นัยน์ตาซ่อนประกายไฟประปราย
“ไม่ชอบให้ฉันกอดคุณหรอ?” หลินซินเหยียนแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายของเขา
จงจิ่งห้าวโอบเอวของเธอ ไม่กล้าออกแรงมากเกินไป เพียงแค่โอบเบาๆ “เรามาทำอย่างอื่นกันเถอะ”
หลินซินเหยียนถาม “ทำอะไรคะ?”
“ทำเรื่องที่สามีภรรยาชอบทำกัน” เขาแนบชิดติดกับผ้าบางๆ พัวพันอยู่ตรงเอวของหลินซินเหยียน
หลินซินเหยียนแหงนหน้าขึ้น พูดว่า “ฉันชอบคุณที่ปกติหน่อย”
จงจิ่งห้าว “……”
ทั้งๆที่เธอยั่วยวนเขาก่อน จบกัน ตอนนี้กลับไม่ให้เขาทำอะไร
ตั้งใจทำให้เขารู้สึกอึดอัดสินะ?
อีกอย่าง ทำเรื่องที่สามีภรรยาทำกัน แบบนั้นไม่ปกติหรอ?
หลินซินเหยียนลุกขึ้นไปนั่งอีกฝั่ง “คุณไปอาบน้ำนอนเถอะ”
จงจิ่งห้าวเอนตัวลงไม่ลุก พูดนิ่งๆ “คุณไม่รังเกียจที่ตัวผมมีกลิ่นเหงื่อไม่ใช่หรือไง?”
“ถ้าคุณไม่รังเกียจที่จะไม่สบายตัว สามารถนอนหลับสนิทบนเตียงได้ ฉันก็ไม่รังเกียจค่ะ” หลินซินเหยียนดึงผ้าห่มบางๆที่อยู่ใต้ร่างเขา เตรียมที่จะนอน
จงจิ่งห้าวลุกขึ้นนั่ง มองเธอครู่หนึ่ง “ผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะไม่ได้อาบน้ำหรอกนะ”
หลินซินเหยียนแกล้งไม่ได้ยิน บอกกับเขาว่า จงฉีเฟิงกับเฉิงยู่เวินมาแล้ว
จงจิ่งห้าวตอบอืมทีหนึ่ง ลุกขึ้นไปอาบน้ำ
หลินซินเหยียนไม่ได้หลับ รอเขาออกมา
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงกว่า ประตูห้องอาบน้ำเปิดออก บนตัวจงจิ่งห้าวคลุมผ้าเช็ดตัวสีขาวหนึ่งผืน หลินซินเหยียนลงมาช่วยหยิบชุดนอนให้เขา
จงจิ่งห้าวปฏิเสธ “ผมไม่ใส่”
หลินซินเหยียน “……”
มองเขาบนลงล่างรอบหนึ่ง “คุณจะนอนแบบนี้หรอ?”
จงจิ่งห้าวพยักหน้า
หลินซินเหยียน “……”
“คุณเตรียมตัวหน้าไม่อายใช่มั้ย?” ผู้ชายคนนี้จริงๆเลย
ทำให้เธอไม่รู้จะทำยังไงเลย
“ผมอยู่ต่อหน้าคุณ เคยอายตั้งแต่เมื่อไหร่?” ขณะพูดเขาก็เอื้อมมือไปลูบท้องของหลินซินเหยียน “ผมอาย คุณจะท้องได้ยังไง?”
หลินซินเหยียน “……”
เธอโยนชุดนอนไปบนเตียง “คุณอยากใส่ไม่ใส่ก็ตามใจ”
พูดจบนั่งลงบนเตียง หน้าตาเย็นชา แกล้งทำเป็นโกรธ
จงจิ่งห้าวเดินเข้ามา ก้มหน้ามองเธอ “คุณโกรธหรอ?”
หลินซินเหยียนหันหน้าไปมอง ยังคงนิ่งเงียบต่อไป
“ตกลง ผมใส่” จงจิ่งห้าวหยิบชุดนอนขึ้นมา ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ “คุณช่วยผมดึงผ้าเช็ดตัวออกนะ?”
หลินซินเหยียน “……”
“หน้าไม่อายอุบ——”
เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเขาใช้ปากปิดเอาไว้
จงจิ่งห้าวจูบเธอเบาๆ และถามว่า “โกรธจริงๆหรอ?”
หลินซินเหยียนตอบ “ฉันบอกว่าจริง คุณจะง้อฉันให้ดีใจมั้ย?”
เขาตอบโดยไม่ต้องคิด “ง้อ”
ไม่รอให้หลินซินเหยียนตอบมาอีก เขาเดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนอนของหลินซินเหยียนออกมา
หลินซินเหยียนมองเขา ถามอย่างสงสัย “คุณหยิบชุดนอนของฉันมาทำอะไร?”
หลินซินเหยียนไปดึงผ้าห่ม เธอยิ่งคลุมตัวแน่นขึ้นไปอีก
จงเหยียนเฉินยืนอยู่ข้างประตู “หม่ามี๊เลิกเรียกเธอได้แล้ว อีกเดี๋ยวหิวแล้ว หม่ามี๊ไม่เรียกเธอตื่น เธอก็ตื่นเองครับ”
หลินซินเหยียนหันไปมองลูกชาย “นายล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วหรอ?”
จงเหยียนเฉินพยักหน้า
หลินซินเหยียนรู้สึกจนใจกับลูกสาว เลยปล่อยให้เธอนอนไป
เธอออกมาจากห้อง ผลักเปิดประตูห้องนอนแล้วเดินเข้าไป เห็นคนบนเตียงยังหลับอยู่ เธอไม่ได้ปลุกหาเขาเป็นอย่างแรก แต่เข้าไปในห้องอาบน้ำ หยิบชุดที่เขาถอดออกเอามาคัดแยก สูทต้องเอาไปซักแห้ง เสื้อผ้าด้านในซักน้ำในบ้าน
จงจิ่งห้าวตื่นแล้วไม่ได้หลับอยู่ เพียงแค่ยังไม่ลุก สองสามวันนี้เขาไม่ค่อยได้นอนเลยจริงๆ เมื่อคืนหลับสบายมาก ได้ยินเสียงประตูดังนึกว่าเธอจะมาเรียกตัวเอง สรุปไม่ได้ยินเสียงเรียก
เขาลุกขึ้นเดินไปที่หน้าประตูห้องอาบน้ำ เห็นเธอกำลังจัดเก็บเคาน์เตอร์ล้างหน้า เขาเดินเข้ามา กอดเธอจากด้านหลัง “พวกนี้ให้คนใช้ทำ หรือให้ป้าหยูทำสิ”
“ในบ้านคนเยอะ พวกเธาก็ยุ่งมาก บ้านตั้งใหญ่ ทุกวันต้องเช็ดรอบหนึ่ง ไม่อย่างนั้นจะมีฝุ่น ห้องข้างบนข้างล่างก็ต้องเก็บกวาด อีกอย่างทำอะไรสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน ฉันก็อยากจะออกกำลังอย่างเหมาะสม ไม่อย่างนั้นถึงตอนนั้นจะคลอดลำบาก”
เธอหันหน้ามา มองที่เขา “ทำไมไม่นอนอีกสักหน่อยล่ะคะ ฉันเห็นคุณหลับสนิทเลยไม่ได้ปลุก”
จงจิ่งห้าวเอาคางเกยไหล่ของเธอ “นอนหลับพอแล้วล่ะ ถ้างั้นหาคนใช้เพิ่มอีกสักคนมั้ย?”
“ไม่ต้องหรอก วันนี้ยังออกไปอีกมั้ยคะ?” หลินซินเหยียนถาม
คนใช้สองคนกำลังพอดีแล้ว
ในบ้านมีคนนอกมากไปจะไม่ค่อยสะดวก และก็ไม่ใช่ทุกคนที่หามาจะเหมาะสม
“ออกไป แต่ว่าสายหน่อยไม่เป็นไร” เขาหยิบผ้าเช็ดกระจกในมือหลินซินเหยียนมา “ผมช่วยคุณเช็ด”
หลินซินเหยียนไม่ให้เขา “ฉันไม่เช็ดแล้ว คุณไปล้างหน้า อาหารเช้าทำเสร็จแล้ว คุณกลับมา ก็ต้องไปทักทายคุณพ่อกับคุณลุงสักหน่อย จะเอาแต่อยู่ข้างบนไม่ลงไปไม่ได้นะ”
จงจิ่งห้าวจุ๊บแก้มเธอทีหนึ่ง พูดว่า “ผมเชื่อฟังคุณ”
เขาล้างหน้าแปรงฟัน หลินซินเหยียนก็เดินออกมา ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ที่จงจิ่งห้าววางไว้บนโต๊ะตรงหัวเตียงก็ดังขึ้น หลินซินเหยียนหยิบขึ้นมา บนหน้าจอแสดงเป็นเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกชื่อ เธอไม่ได้รับ แต่หยิบขึ้นมา เดินไปที่หน้าประตูห้องอาบน้ำยื่นให้จงจิ่งห้าว “โทรศัพท์คุณดังน่ะ”
จงจิ่งห้าวกำลังล้างหน้าอยู่ พูดว่า “คุณช่วยรับให้ผมหน่อย”
หลินซินเหยียนกดปุ่มรับสาย รับสายโทรศัพท์
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม