กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 633

หลินซินเหยียนตอบอืมทีหนึ่ง ถามว่า “อะไรคะ?”

“คุณกะจะกอดผมอยู่อย่างนี้งั้นหรอ?” จงจิ่งห้าวกะพริบตา ขนตาหนาค่อยๆสั่นไหว นัยน์ตาซ่อนประกายไฟประปราย

“ไม่ชอบให้ฉันกอดคุณหรอ?” หลินซินเหยียนแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายของเขา

จงจิ่งห้าวโอบเอวของเธอ ไม่กล้าออกแรงมากเกินไป เพียงแค่โอบเบาๆ “เรามาทำอย่างอื่นกันเถอะ”

หลินซินเหยียนถาม “ทำอะไรคะ?”

“ทำเรื่องที่สามีภรรยาชอบทำกัน” เขาแนบชิดติดกับผ้าบางๆ พัวพันอยู่ตรงเอวของหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนแหงนหน้าขึ้น พูดว่า “ฉันชอบคุณที่ปกติหน่อย”

จงจิ่งห้าว “……”

ทั้งๆที่เธอยั่วยวนเขาก่อน จบกัน ตอนนี้กลับไม่ให้เขาทำอะไร

ตั้งใจทำให้เขารู้สึกอึดอัดสินะ?

อีกอย่าง ทำเรื่องที่สามีภรรยาทำกัน แบบนั้นไม่ปกติหรอ?

หลินซินเหยียนลุกขึ้นไปนั่งอีกฝั่ง “คุณไปอาบน้ำนอนเถอะ”

จงจิ่งห้าวเอนตัวลงไม่ลุก พูดนิ่งๆ “คุณไม่รังเกียจที่ตัวผมมีกลิ่นเหงื่อไม่ใช่หรือไง?”

“ถ้าคุณไม่รังเกียจที่จะไม่สบายตัว สามารถนอนหลับสนิทบนเตียงได้ ฉันก็ไม่รังเกียจค่ะ” หลินซินเหยียนดึงผ้าห่มบางๆที่อยู่ใต้ร่างเขา เตรียมที่จะนอน

จงจิ่งห้าวลุกขึ้นนั่ง มองเธอครู่หนึ่ง “ผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะไม่ได้อาบน้ำหรอกนะ”

หลินซินเหยียนแกล้งไม่ได้ยิน บอกกับเขาว่า จงฉีเฟิงกับเฉิงยู่เวินมาแล้ว

จงจิ่งห้าวตอบอืมทีหนึ่ง ลุกขึ้นไปอาบน้ำ

หลินซินเหยียนไม่ได้หลับ รอเขาออกมา

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงกว่า ประตูห้องอาบน้ำเปิดออก บนตัวจงจิ่งห้าวคลุมผ้าเช็ดตัวสีขาวหนึ่งผืน หลินซินเหยียนลงมาช่วยหยิบชุดนอนให้เขา

จงจิ่งห้าวปฏิเสธ “ผมไม่ใส่”

หลินซินเหยียน “……”

มองเขาบนลงล่างรอบหนึ่ง “คุณจะนอนแบบนี้หรอ?”

จงจิ่งห้าวพยักหน้า

หลินซินเหยียน “……”

“คุณเตรียมตัวหน้าไม่อายใช่มั้ย?” ผู้ชายคนนี้จริงๆเลย

ทำให้เธอไม่รู้จะทำยังไงเลย

“ผมอยู่ต่อหน้าคุณ เคยอายตั้งแต่เมื่อไหร่?” ขณะพูดเขาก็เอื้อมมือไปลูบท้องของหลินซินเหยียน “ผมอาย คุณจะท้องได้ยังไง?”

หลินซินเหยียน “……”

เธอโยนชุดนอนไปบนเตียง “คุณอยากใส่ไม่ใส่ก็ตามใจ”

พูดจบนั่งลงบนเตียง หน้าตาเย็นชา แกล้งทำเป็นโกรธ

จงจิ่งห้าวเดินเข้ามา ก้มหน้ามองเธอ “คุณโกรธหรอ?”

หลินซินเหยียนหันหน้าไปมอง ยังคงนิ่งเงียบต่อไป

“ตกลง ผมใส่” จงจิ่งห้าวหยิบชุดนอนขึ้นมา ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ “คุณช่วยผมดึงผ้าเช็ดตัวออกนะ?”

หลินซินเหยียน “……”

“หน้าไม่อายอุบ——”

เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเขาใช้ปากปิดเอาไว้

จงจิ่งห้าวจูบเธอเบาๆ และถามว่า “โกรธจริงๆหรอ?”

หลินซินเหยียนตอบ “ฉันบอกว่าจริง คุณจะง้อฉันให้ดีใจมั้ย?”

เขาตอบโดยไม่ต้องคิด “ง้อ”

ไม่รอให้หลินซินเหยียนตอบมาอีก เขาเดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนอนของหลินซินเหยียนออกมา

หลินซินเหยียนมองเขา ถามอย่างสงสัย “คุณหยิบชุดนอนของฉันมาทำอะไร?”