กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 634

หลินซินเหยียนกดปุ่มรับสาย รับสายโทรศัพท์

“ฮัลโหล”

ทางนั้นได้ยินเป็นเสียงผู้หญิง ก็วางสายโทรศัพท์

หลินซินเหยียนมองโทรศัพท์อย่างแปลกใจ

จงจิ่งห้าวล้างหน้าเสร็จแล้ว ว่างมามองเธอครู่หนึ่ง ถามว่า “ใครหรอ?”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า “ไม่รู้ค่ะ พอรับโทรศัพท์ ทางนั้นก็ไม่พูดอะไรแล้วก็วางสายไปเลย”

จงจิ่งห้าวไม่ได้ใส่ใจ พูดว่า “โทรผิดล่ะมั้ง”

หลินซินเหยียนก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกว่าไม่เหมือนโทรผิด เหมือนกับเพราะว่าได้ยินเสียงเธอเลยวางสาย

แต่เธอก็ไม่ได้คิดมากอะไร

“อาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว คุณล้างเสร็จก็ลงไปนะ” หลินซินเหยียนเอาโทรศัพท์ของเขาวางลงบนเคาน์เตอร์ล้างหน้า

หันหลังกลับและเดินออกไป

จงเหยียนซีหัวยุ่งชี้ฟู สวมชุดนอนยืนอยู่หน้าประตู เงยหน้า “หม่ามี๊ หนูเหมือนได้ยินเสียงของแด๊ดดี้ แด๊ดดี้กลับมาแล้วหรอคะ?”

หลินซินเหยียนพูด “หนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ล้างหน้าแปรงฟันให้สะอาดแล้วหม่ามี๊จะบอก…”

“แด๊ดดี้”

หลินซินเหยียนยังพูดไม่ทันจบ เธอก็เห็นจงจิ่งห้าวที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ไม่สนหลินซินเหยียนแล้วก็วิ่งเข้ามา กอดขาของเขา เงยหน้าขึ้น “แด๊ดดี้ กลับมาเมื่อไหร่คะ?”

จงจิ่งห้าวก้มตัวอุ้มลูกสาวขึ้นมา “แด๊ดดี้อุ้มหน่อยตัวหนักรึยัง”

“หนักรึยังคะ?” จงเหยียนซีกอดคอของเขาและถาม

“หนักแล้ว”

เธอชอบกิน และยังชอบนอนขี้เกียจ ร่างกายเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้อ้วนมาก ก็แค่หนักกว่าก่อนหน้านี้นิดหน่อย แต่ว่าก็สูงขึ้นกว่าแต่ก่อนไม่น้อย

ดูคล้ายกับเด็กประถมนิดหน่อยแล้ว

จงเหยียนซีจ้องเขา “แด๊ดดี้กลับมาเมื่อไหร่หรอคะ?”

“เมื่อวานตอนกลางคืน” จงจิ่งห้าวตอบเธอ “แด๊ดดี้พาหนูไปล้างหน้านะ?”

จงเหยียนซียิ้มแป้นตอบ “โอเคค่ะ”

แด๊ดดี้ล้างหน้าแปรงฟันให้จะมีความสุขแค่ไหนนะ

จงจิ่งห้าวอุ้มเธอเดินออกมา เดินผ่านหลินซินเหยียน เธอพูดอย่างได้ใจว่า “หม่ามี๊ แด๊ดดี้จะล้างหน้าให้หนู”

หลินซินเหยียนจนปัญญากับเธอ เอื้อมมือไปตีก้นเธอทีนึง “หนูน่ะเป็นเจ้าตัวขี้เกียจตัวน้อย”

ขี้เกียจสุดๆ

จงเหยียนซีก็ไม่ได้โกรธ หัวเราะฮิๆ

“ฉันลงไปก่อนนะ” ประโยคนี้หลินซินเหยียนพูดกับจงจิ่งห้าว

เขาตอบอืมทีหนึ่งอุ้มลูกสาวเข้าไปห้องน้ำในห้อง

หลินซินเหยียนให้คุณน้าหวางยกอาหารเช้าเข้ามา ทุกคนตื่นหมดแล้ว ก็ถึงเวลากินอาหารเช้าแล้ว

อาหารเช้าจัดวางบนโต๊ะ ทุกคนทยอยมานั่งลงต่อหน้าโต๊ะอาหาร เตรียมทานอาหารเช้า จงจิ่งห้าวจูงมือลูกสาวลงมาจากข้างบน

“เอ๊ะ แด๊ดดี้กลับมาเมื่อไหร่ครับ?” จงเหยียนเฉินถาม

นี่ก็เป็นคำถามที่ทุกคนอยากจะถามเหมือนกัน

จงจิ่งห้าวอุ้มลูกสาวมานั่งบนเก้าอี้ ตอบว่า “เมื่อคืน”

เขานั่งบนเก้าอี้ข้างๆลูกสาว กล่าวทักทายจงฉีเฟิงกับเฉิงยู่เวิน “มีเรื่องนิดหน่อย ดังนั้นสองสามวันนี้เลยไม่ได้กลับมา”

คนแก่ทั้งสองเข้าใจอย่างดี ไม่ได้ถามมากมาย ช่วยไม่ได้ ก็ไม่ควรสร้างปัญหาเพิ่มอีก

จงฉีเฟิงเชื่อมั่นในตัวลูกชายของตนเองมาก ไม่ว่าเขาจะทำอะไร จะต้องคิดมาอย่างรอบคอบดีแล้วแน่นอน ไม่มีทางทำเรื่องที่ไม่แน่นอนโดยไม่คิดให้ดีก่อน

“ต้องการความช่วยเหลือ ก็บอกฉันมาแล้วกัน” จงฉีเฟิงแม้ว่าไม่ได้เข้าสังคมมาหลายปีแล้ว แต่ว่าก็พอมีเส้นสายที่เมื่อก่อนสะสมไว้อยู่บ้าง

เพราะว่าเฉิงยู่ซิ่ว ความสัมพันธ์ของเขากับตัวเองตลอดมาไม่ค่อยจะดีนัก เจอเรื่องลำบาก แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยมาหาเขาเลย

ตอนนี้เรื่องทุกอย่างก็เข้าใจกันแล้ว เขาหวังว่าพวกเขาจะอยู่ร่วมกันได้เหมือนพ่อลูกปกติ

จงจิ่งห้าวตอบว่าถ้าต้องการจะพูดออกมาแน่นอน

“ถ้านายยุ่ง งานแต่งงานให้ฉันกับพ่อนายจัดการเถอะ” เฉิงยู่เวินพูด