กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 648

ฉินยาก็วิ่งเข้ามาสมทบด้วย “ฉันดูหน่อยค่ะ”

ป้าหยูชี้ไปข้างนอก “คุณดูสิคะ”

ฉินยามองออกไปข้างนอกตามมือของป้าหยู

เวลานี้รถกำลังจะถึงประตูวิลล่าแล้ว

สายตาของเธอมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด เพราะวัตถุบดบังวิสัยทัศน์ เธอไม่รู้ว่ามีรถกี่คัน แต่ดูจากความอลังการเสียงดังกระหึ่มแล้วน่าจะมากโข

ไม่นานเธอก็เห็นประตูถูกคนเปิดออก สิ่งแรกที่ผมเห็นคือขาเรียวคู่หนึ่ง จากนั้นชายคนหนึ่งก็โน้มตัวก้าวขาลงมา

ชุดสูทสีดำพอดีตัวสไตล์เรียบๆ ร่างสูงใหญ่หลังตั้งตรง โดดเด่นเป็นสง่าไม่ธรรมดา

จงจิ่งห้าวก้าวเท้าหนักเดินตรงมายังวิลล่า แม้ว่าจะไม่มีเพื่อนเจ้าบ่าว แต่ก็มีเพื่อนมางานแต่ง

พวกเขาใส่สูทสีดำ เดินเรียงแถวตามหลังเจ้าบ่าวมาอย่างเป็นระเบียบ

ไม่ช้าประตูก็เปิดออก ฉินยารีบวิ่งไปล็อคประตูเอาไว้ และพูดกับทุกคนว่า “ถึงเราจะไม่มีเพื่อนเจ้าสาว แต่จะให้เจ้าบ่าวรับคนไปง่ายๆ ไม่ได้”

“ใช่แล้วๆ” ป้าหยูก็เห็นด้วย “ฉันดูในอินเตอร์เน็ตมามันมีไอเดียเล่นแง่ให้ยากขึ้นเยอะแยะเลย ทำไมเราไม่ทำบ้างล่ะคะ”

“ป้าหยูน่ารักมากค่ะ งั้นก็ทำตามที่คุณบอก ฉันจะอยู่ที่นี่ถ่วงเวลาพวกเขา คุณพาฉุนฉุนกับคุณน้าหวางไปเตรียมพร้อมเลย” ฉินยาพูด

ป้าหยูพูดอย่างร่าเริงว่า “ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เวลานี้พวกเขามาถึงประตูบ้านแล้ว มีคนกำลังเคาะประตูอยู่

ฉินยาพูดตรงช่องเล็กๆ ข้างประตูว่า “ถ้าอยากเข้ามา ก็ให้ซองแดงมาก่อน”

มีคนข้างนอกพูดว่า “ไม่มีเพื่อนเจ้าสาวไม่ใช่เหรอ ทำไมยังมีการเล่นแง่ให้เราลำบากอีกล่ะ”

กวนจิ้งพูดว่า “ไม่มีเพื่อนเจ้าสาว แต่ก็ไม่มีใครบอกว่าจะให้เรารับคนไปง่ายๆ ประตูนี่เราก็เปิดไม่ได้ ควรรีบเตรียมซองแดงเถอะ”

ประตูวิลล่าเป็นประตูทองแดงขนาดใหญ่สำหรับป้องกันอัคคีภัยและป้องกันการโจรกรรม การสะเดาะออกมันเป็นไปไม่ได้เลย เพราะมันไม่ใช่ประตูไม้แบบโบราณ

เพราะบอกว่าไม่มีเพื่อนเจ้าสาว ทุกคนจึงคิดว่าพอมาถึงก็รับคนไปได้เลย ดังนั้นจึงไม่ได้เตรียมซองแดงไว้

“โชคดีที่ฉันถูกนักวางแผนงานแต่งยัดซองแดงมาด้วย” เสิ่นเผยซวนเดินเข้ามา ล้วงซองแดงออกมาจากกระเป๋ากางเกง

กวนจิ้งรู้สึกประทับใจ “หรือว่าบริษัทวางแผนงานแต่งมีประสบการณ์ รู้ว่าอาจมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน”

เสิ่นเผยซวนพยักหน้า คนที่ให้ซองแดงกับเขาบอกว่า ไม่ว่าต้องใช้หรือไม่ ก็เตรียมไว้ดีกว่า เผื่อเอาไว้

ตอนนั้นจงฉีเฟิงก็อยู่ข้างเขา จึงให้คนเอาเงินไปไว้ในรถ ในกรณีที่เกิดเหตุฉุกเฉิน

เหล่านี้ ตอนนี้ทั้งหมดจึงมีประโยชน์ได้ใช้

ฉินยาตะโกนใส่พวกเขาว่า “ซองแดงน้อยเกินไป ทำให้ฉันประทับใจไม่ได้เลย ฉันไม่ประทับใจ ฉันไม่มีแรงเปิดประตู พวกคุณลองดูใหม่”

เสิ่นเผยซวนเคาะประตู “ฉินยา เรารู้จักกันมานาน คุณเปิดประตูเถอะ”

“ตีสนิทให้มันน้อยๆ หน่อย เอาซองแดงมา” ฉินยาไม่รับแนวคิดนี้

เสิ่นเผยซวนพูดยิ้มๆ ว่า “ไม่มีมโนธรรมเลยนะ”

“คุณก็คิดซะว่ามโนธรรมของฉันถูกสุนัขกินไปแล้วก็แล้วกัน ตอนนี้เป็นคนไม่มีหัวใจ ยังไงฉันก็จะไม่ให้พวกคุณเข้ามาได้ง่ายๆ” ฉินยาตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ใครพูดก็ไม่มีประโยชน์

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่ได้ทำเกินไป เทียบกับเรื่องยากพวกนี้ พวกเรานับว่าเล็กน้อยมาก” ฉินยาพูด

“นั่นสิ” ทุกคนเห็นด้วย

ก๊อกๆ

ประตูถูกเคาะอีกครั้ง ข้างนอกเสียงกวนจิ้งดังมา “ซองแดงก็ให้แล้วเปิดประตูสิ!”

ฉินยาประคองหลินซินเหยียนให้ลุกขึ้น “เธอไปนั่งในห้องนอนก่อน พวกเราที่นี่มีแต่ผู้หญิง แน่นอนว่าแข็งแรงไม่เท่าพวกเขา เดี๋ยวพวกเขาเข้ามาแย่งเธอไป เราก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน เพราะงั้นต้องเอาเธอไปซ่อนก่อน”

หลินซินเหยียนยิ้ม ไม่ขัดเธอ ได้แต่ยอมฟังเธอ ยากนักที่ทุกคนจะมีความสุขอย่างนี้ เธอก็ยินดีจะให้ความร่วมมือ

โจวฉุนฉุนไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ “พี่สาวคะฉันจะอยู่ในห้องกับคุณค่ะ”

ฉินยาบอกว่า “ดีเลย คุณล็อคกลอนจากข้างในนะ ไม่ใช่ฉันเรียก คุณห้ามเปิดเด็ดขาดเข้าใจไหม”

โจวฉุนฉุนพูดว่า “ได้ค่ะ คุณวางใจได้เลย”

ฉินยาพยักหน้าแล้วเปิดประตูเดินออกไป

ทุกคนแห่กันเข้ามา แต่เมื่อเห็นเปลือกทุเรียนกระจายอยู่บนพื้น ทุกคนก็หยุด กวนจิ้งถามว่า “ไม่ใช่แค่ให้ซองแดงเหรอ”

“ที่ให้ซองแดงฉันตกลงแค่ว่าให้พวกคุณเข้ามา”

“คุณขวางเราได้เหรอ” เสิ่นเผยซวนรู้ว่าในบ้านมีคนไม่เท่าไร พวกเขาบุกเข้าไปได้ง่ายมาก

ฉินยาไม่ได้ร้อนรน เธอคาดไว้อยู่แล้ว และได้เตรียมการไว้ ดังนั้นจึงพูดอย่างใจเย็นว่า “ถึงพวกคุณบุกเข้ามา ก็ไม่ได้เห็นเจ้าสาวหรอก”