กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 663

หลินซินเหยียนตีมือเขา “คุณบีบฉันจนเจ็บแล้วนะคะ”

จงจิ่งห้าวโมโหจนหัวเราะออกมา “คุณกำลังใช้กลยุทธ์ทนทุกข์กายมาหลอกให้ผมหลงเชื่อหรือ”

หลินซินเหยียนรู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว ไม่ควรจะสงสัยเขา แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยก็ไม่สมควรมี ตอนนี้พวกเขาเป็นสามีภรรยา สิ่งที่สำคัญที่สุดระหว่างคนเป็นสามีภรรยาก็คือความเชื่อใจ

ก่อนหน้านี้เธอเห็นรูปภาพโจ๋งครึ่มพวกนั้นแล้วล้วนไม่เชื่อ แต่ว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน กู้หุ้ยหยวนคนนั้นมีแผนการในใจ วาจาก็ไม่เอ่ยให้ชัดเจน ใช้เทคนิคการบอกใบ้มาทำให้ผู้คนคิดมาก

ครั้งนี้เป็นเธอที่ประมาทเลินเล่อจนเกือบจะถูกหลอกเข้าแล้ว

เป็นความผิดของเธอ เธอยอมรับ

เธอจึงเป็นฝ่ายขึ้นไปนั่งบนตักของจงจิ่งห้าว กอดคอเขาเอาไว้ ออดอ้อนอยู่ในอ้อมแขนเขา “ฉันใช้กลยุทธ์ทนทุกข์กายกับคุณแล้วมีประโยชน์ด้วยหรอคะ”

จงจิ่งห้าวหลุบตาลง แม้ว่าจะถูกสงสัยจนในใจรู้สึกอารมณ์ไม่ดี แต่เมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารของเธอแล้ว ก็ไม่อาจหักใจดุด่าเธอได้ “กลยุทธ์ทนทุกข์กายอาจจะใช้กับผมไม่ได้ ใจผมค่อนข้างแข็ง ไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผา คุณสามารถลองใช้กลยุทธ์สาวงามกับผมได้นะ”

หลินซินเหยียนยิ้ม “คุณคิดว่าฉันสวยไหมคะ”

จงจิ่งห้าวอุ้มคนขึ้นมา เดินไปที่ห้อง “ไม่สวยแล้วผมจะอยากมีอะไรกับคุณทุกวันหรือ”

หลินซินเหยียนดิ้นรนเอ่ยผลัด “ช่วงเวลากลางเวลาคุณจะอุ้มฉันเข้าไปทำอะไรในห้องนอนคะ”

“พิสูจน์เสน่ห์ของคุณไง” จงจิ่งห้าวปิดประตู

หลินซินเหยียนไม่ยอม “ฉันไม่ต้องการ”

เสียงของจงจิ่งห้าวลอยดังมาจากประตูด้านใน “ไม่ต้องการอะไร?”

“คุณจะทำอะไรคะ” หลินซินเหยียนถามกลับ

“ผมถูกกลยุทธ์สาวงามเล่นงานเข้าแล้ว ดังนั้น ตอนนี้ผมเป็นชายหนุ่มที่ถูกเสน่ห์เย้ายวนของหญิงสาวทำให้ลุ่มหลง คุณว่าผมจะทำอะไรล่ะ”

“ฉันเหนื่อยแล้วค่ะ” หลินซินเหยียนผลักความรับผิดชอบ “ทำบ่อยเกินไปไม่ดีต่อทารกในครรภ์นะคะ”

เขาอาศัยคำว่า ‘คู่แต่งงานใหม่’ เคี่ยวกรำเธอไม่หยุดหย่อน แม้จะบอกว่าตอนนี้อายุครรภ์มากแล้ว แข็งแรงดีแล้ว แต่ก็แบกรับการก่อกวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเขาไม่ไหวอีก

“ถ้าอย่างนั้นก็กอดกัน ไม่ทำอะไรทั้งนั้น” จงจิ่งห้าวดึงคนมาไว้ในอ้อมแขน ประโยคที่เอ่ยว่าไม่ดีต่อทารกในครรภ์นั้นมีประโยชน์มากกว่าคำพูดอื่นๆ จึงมีท่าทางสงบนิ่งขึ้นมาทันที

จงจิ่งห้าวจูบริมฝีปากเธอ “คลอดลูกคนนี้เสร็จ พวกเราก็ไม่ต้องคลอดอีก”

หลินซินเหยียนถาม “คุณคิดจะเติมเต็มความปรารถนาของคุณ หรือว่าเป็นห่วงฉันคะ”

“ผมสงสารคุณ” จงจิ่งห้าวกอดเธอแน่น ตอนที่เขาไปรับผลการตรวจได้เดินผ่านห้องคลอด จึงได้ยินเสียงร้องไห้และตะโกนของผู้หญิงที่กำลังคลอดลูกอยู่ จะต้องเจ็บมากแน่นอน ไม่อย่างนั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งจะต้องโกนเสียงดังขนาดนั้นได้อย่างไรกัน?

“ตอนที่คลอดเสี่ยวลุ่ยกับเสี่ยวซี คุณร้องไห้ไหม”

หลินซินเหยียนขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา ตอบเสียงเบาว่า “ร้องไห้ แต่ไม่ได้ร้องตะโกนเสียงดังค่ะ ข้างๆฉันมีผู้หญิงที่กำลังคลอดลูกด่าสามีของเธอไม่หยุด ตลกมากเลย”

“รอตอนที่คุณคลอด ถ้าเจ็บมากเกินไป คุณก็ด่าผมเถอะ” จงจิ่งห้าวเอาใจ

หลินซินเหยียนยิ้ม “อย่างนั้นมันน่าอายมากเลยนะคะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก”

เธอเปลี่ยนหัวข้อสนทนากะทันหัน “ผ่านวันนี้ไป พรุ่งนี้พวกเราก็กลับบ้านกันเถอะค่ะ”

ภายในบ้านล้วนมีแต่ผู้อาวุโส เธอกับจงจิ่งห้าวจึงไม่สะดวกที่จะอยู่ข้างนอกตลอดเวลา

จงจิ่งห้าวรับคำ “ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่วุ่นวายโกลาหล เรื่องของท่านปู่กู้กับกู้เป่ยล้วนยังไม่ได้บทสรุป ตอนที่ผมไม่อยู่ข้างกายคุณ ก็พยายามอย่าออกจากบ้าน ผมกลัวว่าพวกเขาจะสู้เหมือนหมาจนตรอก”

แม้ว่าเขาจะจับตาดูคนตระกูลกู้เอาไว้ แต่ก็ต้องป้องกันหากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น จึงต้องรอให้เรื่องราวจบลงเสียก่อน เขาถึงจะวางใจได้

หลินซินเหยียนบอกว่ารู้แล้ว เธอเข้าใจความหมายของจงจิ่งห้าว ครั้งนี้คนที่ชื่อกู้หุ้ยหยวน ก็สู้แบบหมาจนตรอกไม่ใช่หรือ วิ่งแจ้นมาหาเธอเพื่อยุให้รำตำให้รั่ว

เธอก็เกือบจะถูกหลอกแล้ว ตอนนี้คิดๆดูแล้วตัวเองก็โง่มาก

วันรุ่งขึ้น จงจิ่งห้าวไปบริษัท หลินซินเหยียนก็กลับคฤหาสน์ หลังกลับไปถึงคฤหาสน์แล้ว สิ่งแรกที่เธอทำก็คือไปหาฉินยา

ถามว่าเธอกับซูจ้านเป็นอย่างไรบ้าง

ฉินยาก้มหน้า “พวกเราตัดสินใจเริ่มกันใหม่ตั้งแต่ต้น ฉันควรจะเชื่อเธอในตอนนั้น สารภาพกับเขา ที่แท้การพูดออกมาก็ไม่ได้เผชิญหน้าได้ยากขนาดนั้น”