“ดี ดี คุณก็ไปพิจารณาให้ดี” ผู้บัญชาการซ่งทอดถอนใจ “ผมอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าคุณจนไม่เหลือแล้ว”
เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ชั่วชีวิตของคนเป็นพ่อแม่ล้วนเต็มอกเต็มใจทำเพื่อลูกของตัวเอง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นหนี้ของพ่อแม่”
เสิ่นเผยซวนรินเหล้าให้เขา พลางเอ่ยว่า “ผมเข้าใจครับ”
การปฏิบัติตัวของผู้บัญชาการซ่ง เขารู้ดี แม้ว่าสุดท้ายแล้วตัวเองจะไม่รับปาก ผู้บัญชาการซ่งก็ไม่เกลียดตัวเอง เขาเป็นคนที่รักหน้าตาและศักดิ์ศรีคนหนึ่ง วันนี้มาเอ่ยเรื่องนี้กับเขา แค่คิดก็รู้แล้วว่าทำให้เขาลำบากใจมากเพียงใด
“คุณไม่ต้องรู้สึกกดดันล่ะ” ผู้บัญชาการซ่งยกเหล้าที่เสิ่นเผยซวนรินให้ขึ้นมาชนแก้วกับเขา
เสิ่นเผยซวนบอกว่าไม่หรอกครับ
หลังจากกินอาหารเรียบร้อยแล้ว ซ่งหย่าซินก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากว่าจะไปส่งเขากลับบ้าน “คุณดื่มเหล้า ฉันจะไปส่งคุณเองค่ะ”
เสิ่นเผยซวนมองเธอแวบหนึ่ง แต่สุดท้ายแล้วก็พยักหน้า
ผู้บัญชาการซ่งมองพวกเขาเดินออกไป และถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่ง คุณนายซ่งไม่ชอบที่สามีถอนหายใจบ่อยๆ จึงเอ่ยว่า “คุณทอดถอนใจอะไรคะ? ฉันว่าเผยซวนน่าจะยินยอม หย่าซินของพวกเรารูปร่างหน้าตาดี เรียนก็สูง และไม่มีสิ่งใดที่ไม่คู่ควรกับเขา”
ผู้บัญชาการซ่งมองภรรยาด้วยสายตาเย็นชา “เธอเคยแต่งงานมาแล้ว เพียงแค่ข้อนี้ เธอก็ไม่คู่ควรกับเผยซวนแล้ว”
คุณนายซ่งนิ่งเงียบไปอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “ตอนนี้การหย่าร้างจะนับเป็นอะไรได้? เขาก็เคยมีแฟนสาวเช่นกันไม่ใช่หรือคะ”
ผู้บัญชาการเอามือไพล่หลัง เดินไปยังห้องนอน “ผมขี้เกียจจะคุยกับคุณ”
คุณนายซ่งไม่ได้โมโหสามี ให้เขาเอ่ยกับเสิ่นเผยซวนอย่างเปิดเผยก็เป็นการทำให้เขาลำบากใจแล้ว
หน้าตาศักดิ์ศรีที่ดีมาตลอดชีวิตล้วนหายหมดสิ้นต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชา คงรู้สึกไม่สบายใจ
เธอเก็บชามและตะเกียบ
ด้านนอก เสิ่นเผยซวนขึ้นรถของซ่งหย่าซิน
“คาดเข็มขัดนิรภัยด้วยค่ะ” ซ่งหย่าซินเตือน
เสิ่นเผินซวนกำลังกลัดกลุ้มใจ จึงไม่ได้ยินเสียงของซ่งหย่าซิน เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ออกแรงกดบริเวณขมับ สมองสับสนวุ่นวายไปหมด
ซ่งหย่าซินนึกว่าเขาดื่มเหล้าเยอะไป จึงโน้มตัวมาดึงเข็มขัดนิรภัย คิดจะคาดให้เขา ตอนที่เธอแนบตัวเข้ามา เสิ่นเผยซวนก็รู้สึกได้ว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่อย่างกะทันหัน จึงรีบเอ่ยว่า “ผมคาดเอง”
ซ่งหย่าซินหยิบถอยตัวออกไป “ดื่มเหล้าเยอะแล้ว ยังคิดจะคุยกับคุณพ่อฉันอีกหรือคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม