กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 681

หวางเหวิ่นพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

ไม่มีคำไหนที่มีแรงโน้มน้าวมากกว่าของซางหยูแล้ว

เขาที่เธอชอบ อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลขก็เท่านั้น

เขาเม้มปากบางและกลับหลังหันเดินจากไป

ซางหยูกลับหลังหันเดินเข้าห้องไป แล้วนั่งลงข้างเตียง

เสิ่นเผยซวนปิดประตูเดินเข้ามา เขายืนอยู่หน้าประตูอยู่นานมาก ถึงก้าวเข้าไปนั่งลงข้างๆเธอ เว้นตรงกลางไว้พอนั่งสำหรับหนึ่งคน และไม่ได้พูดอะไร

ด้านนอกฟ้ามืดแล้ว ในห้องก็มืดลงตามไปด้วย

“ซางหยู……”

“หัวหน้าเสิ่น……”

ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน จากนั้นก็หยุดลงพร้อมกัน เสิ่นเผยซวนพูด “เรียกชื่อฉันก็พอแล้วล่ะ”

ซางหยูหัวเราะ “ฉันลืมไปเลย นายไม่ใช่หัวหน้าแล้ว นายคงหิวแล้วสินะ เดี๋ยวฉันไปทำกับข้าวให้”

พูดจบเธอก็ลุกขึ้น เตรียมไปทำอาหาร ตอนที่เดินผ่านเสิ่นเผยซวน เขาก็ยื่นมือมาจับมือมาจับมือซางหยูเอาไว้

ซางหยูหันหน้าไป ทั้งสองสบตากันเข้าอย่างจังภายใต้แสงสลัวที่ความมืดมิด

“เธอไม่รังเกียจที่ฉันโตกว่าเธอ……”

“นายไม่รังเกียจที่ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ ฉันก็จะไม่รังเกียจที่นายโตกว่าฉัน”

ซางหยูพูดแทรก

เสิ่นเผยซวนไม่สนใจพวกนี้ ที่ผ่านมา เขารู้สึกอายุของตัวเองไม่เหมาะสมกับเธอเลย

“ฉันจะรังเกียจเธอได้ยังไง ฉันรู้ว่าเธอเป็นเด็กที่ดีมาก”

ซางหยูก้มหน้าลง ใบหน้ามีรอยยิ้มที่เขินอาย มืออีกข้างก็จับปลายเสื้อไว้แน่น เธอกัดริมฝีปากปากและพูดว่า “งั้นนายชอบฉันไหม?”

เสิ่นเผยซวนครุ่นคิดอยู่สักพัก “ฉันว่าน่าจะใช่”

ซางหยู “……”

แม้จะดูแข็งกระด้าง แต่เธอเชื่อว่าเสิ่นเผยซวนพูดความในใจออกมา

“งั้นนายหิวหรือยัง?” ซางหยูเงยหน้าขึ้น มองเขาด้วยรอยยิ้มหวาน

เสิ่นเผยซวนตอบ “ไม่ค่อยหิวน่ะ”

ซางหยูยังคงยิ้ม และถามว่า “นายจะจับมือฉันไปถึงเมื่อไหร่เหรอ?”

เสิ่นเผยซวนรู้ตัวว่าตัวเองเสียมารยาท ก็รีบปล่อยมือออกทันที ซางหยูกลับจับมือเขาไว้แทน “ฉันชอบที่นายจับมือฉัน แต่ว่าฉันไม่อยากให้นายหิว เดี๋ยวฉันไปทำกับข้าวก่อนนะ นายนอนรอบนเตียงได้เลย”

พูดจบเธอก็ปล่อยมือเสิ่นเผยซวนออก แล้วเดินออกไปทำกับข้าว

เสิ่นเผยซวนก้มหน้าลงมองดูมือที่ถูกเธอจับเมื่อกี้ จากนั้นก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาลุกขึ้นเดินออกไป มองดูซางหยูที่กำลังหั่นผัก เขาเดินเข้าไป ซางหยูกำลังหั่นมันฝรั่งอยู่ พอเห็นเขาเดินมา ซางหยูก็พูดว่า “นี่เป็นที่ครูใหญ่ปลูกเอง ลูกใหญ่มากเลย”

เสิ่นเผยซวนพยักหน้า

ซางหยูเงยหน้าขึ้นมองเขา แม้หัวเขาจะปิดด้วยผ้าก๊อซ แต่ก็ไม่กระทบถึงใบหน้าของเขา เขามีโครงหน้าที่เรียวได้รูป แววตาที่มองเธอตอนนี้แม้จะดูแข็งทื่อแต่ก็มีความอ่อนโยนแอบแฝงอยู่ด้วย

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขาสั้นประมาณเข่าสีดำ เผยให้เห็นถึงขาของเขา การแต่งตัวแบบนี้ดูอ่อนเยาว์กว่าอีก

“นายใส่เสื้อผ้าแบบนี้ดูหล่อมากเลย” ซางหยูกระตุกยิ้มอ่อนๆ

เสิ่นเผยซวนก้มหน้ามองเสื้อผ้าตัวเอง นี่เป็นชุดของหวางเหวิ่น ไม่คิดว่าเขาจะเหมาะกับเสื้อผ้าแบบนี้ด้วย

“พรุ่งนี้พวกเราออกไปด้านนอกกันเถอะ ไปซื้อเสื้อผ้าให้นายกัน” ซางหยูยังอยากออกไปซื้อเนื้อด้วย เขาบาดเจ็บจะต้องกินของอร่อยหน่อย

“ซื้อชุดใหม่คืนเพื่อนที่ชอบเธอไป” เสิ่นเผยซวนพูด “ส่วนเงิน รอฉันกลับไปแล้ว ฉันจะคืนให้เธออีกที”

เขาไม่อยากติดค้างสิ่งของของ ‘ศัตรูรัก’

ซางหยูหยิบมะเขือเทศที่ล้างสะอาดแล้วยื่นไปให้เขา “เขาชอบฉัน นายเลยหึงใช่ไหม?”

เสิ่นเผยซวนพยักหน้าอย่างจริงจัง “ฉันไม่ชอบเขาให้เข้าใกล้เธอ”