กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 680

“ซางหยู เพื่อนของคุณชอบคุณใช่ไหม”

เสิ่นเผยซวนผงะเล็กน้อย สีหน้าของเขาประหลาดใจมาก แปลกใจว่าทำไมเขาถึงถามประโยคแบบนี้

ซางหยูยิ่งประหลาดใจมากกว่าเขา “คุณกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรคะ?”

“ตอนที่ผมเอาเสื้อผ้าให้เขา เขายืมโทรศัพท์มือถือของผมโทรหาใครสักคน เหมือนจะบอกครอบครัวของเขาว่าเขาไม่เป็นไร นี่เขาตั้งใจจะไม่กลับไปใช่หรือเปล่า แล้ว…” เขาหันไปมองที่ซางหยู “ผมบอกเขาว่าผมชอบคุณ แต่เขากลับไม่สนับสนุนให้เราคบกัน ถ้าเขาหวังดีต่อคุณจริงๆ เขาไม่ควรจะคิดว่ามีคนมาดูแลเธอจะดีกว่าเหรอ?”

ซางหยูอ้าปากค้าง “เขาคงจะคิดว่าเราไม่เหมาะสมค่ะ คุณน่าจะคิดมากเกินไป”

เธอพูดก่อนจะลุกขึ้นยืน หวางเหวิ่นรีบคว้าข้อมือของเธอไว้ “อย่าเพิ่งไปครับ ที่ผมบอกว่าผมชอบคุณเป็นเรื่องจริงนะครับ”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำสารภาพรักกะทันหัน สมองของซางหยูก็ว่างเปล่า และพูดไม่ออกไปเป็นเวลานาน

“ซางหยู คุณไม่มีครอบครัว ผมสามารถเป็นครอบครัวให้คุณได้ คบกับผม คุณไม่จำเป็นต้องมีความกดดัน คนในครอบครัวของผม ไม่มีใครมาตำหนิคุณ...”

“ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ ฉันยังไม่อยากพูดถึงเรื่องความรักในเวลานี้” ซางหยูปฏิเสธคำสารภาพรักของเขาอย่างแนบเนียน

“อายุของเราเหมาะสมกัน และครอบครัวก็เหมาะสมกัน คุณลองเอาไปพิจารณาดู...”

เพล้ง!

ในเวลานี้เองในบ้านมีเสียงกระจกแตกดังขึ้นมา ซางหยูรีบดึงมือของหวางเหวิ่นออก แล้ววิ่งไปในบ้านทันที เธอเห็นเสิ่นเผยซวนยืนอยู่หน้าโต๊ะ บนพื้นมีถ้วยแก้วที่แตกกระจัดกระจาย

เธอเดินเข้าไปดึงมือของเสิ่นเผยซวนมาสำรวจดู “คุณบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ”

มุมปากของเสิ่นเผยซวนเม้มแน่น ไม่พูดอะไรออกมา เพียงแค่มองไปที่ท่าทางเป็นห่วงของเธอ

ซางหยูเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นว่าเขากำลังมองมาที่ตัวเองอยู่ ในแววตาของเขาแฝงไปด้วยความซับซ้อน แล้วรู้สึกตัวว่าเธอยังคงจับมือเขาอยู่ จึงรีบปล่อยอย่างรวดเร็ว แล้วรีบแก้ตัว “เดิมทีฉันนึกว่าคุณได้รับบาดเจ็บ กลัวจะทำให้คุณบาดเจ็บอีกครั้ง ……”

“คุณเคยบอกว่าคุณชอบผม” ทันใดนั้นเสิ่นเผยซวนก็พูดขัดขึ้นมา

หวางเหวิ่นยืนตะลึงอยู่หน้าประตู

ซางหยูชอบเขาอย่างนั้นเหรอ?

ซางหยูชอบเขา?

คำพูดนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในสมองวนไปวนมา

อย่างนี้นี่เอง ซางหยูมีท่าทางร้อนใจมากตอนที่เห็นเขาได้รับบาดเจ็บ มันจะเป็นเพียงแค่เพื่อนธรรมดาๆ ได้ยังไงกัน?

เขาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ซางหยูก็คอยอยู่เฝ้าดูแลเขาอยู่ในโรงพยาบาล ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นห่วงเขามาก

เขาหันหลังกลับด้วยท่าทางแข็งทื่อ และเดินจากไปโดยไร้จุดหมาย

“ฉันพูดล้อเล่นค่ะ” ซางหยูพูดแก้ตัว

เธอสารภาพความในใจ เพราะเธอมั่นใจว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกต่อไป ถึงได้รวบรวมความกล้าพูดออกมา

ตอนนี้ต้องมาเผชิญหน้ากันตัวต่อตัว เธอจะกล้ายอมรับได้ยังไงกัน

“แล้วถ้าผมคิดจริงล่ะ” ตอนที่เสิ่นเผยซวนได้ยินคำถามของหวางเหวิ่นที่ว่า ‘เพื่อนของคุณชอบคุณใช่ไหม? ’

เขาก็เริ่มถามตัวเอง ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น

เธอบอกว่า เธออาจจะแต่งงาน

เขากลับไม่อยากให้เธอแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น

ทำไมเขาถึงไม่อยากให้ซางหยูคบกับผู้ชายคนอื่นกันล่ะ

หรือว่า หรือว่าจะเป็นเพราะเขาชอบเธอ

ถึงไม่อยากเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น และไม่อยากให้เธอแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น