ซูจ้านจ้องมองโทรศัพท์มือถืออย่างตื่นตระหนก ไม่รู้ว่าเสิ่นเผยซวนโน้มตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เงยหน้าขึ้นมาก็ตกใจ ถอยไปข้างหลัง จนเก้าอี้เอียง เขาลงไปนั่งกับพื้น
ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูจ้านถลึงตาโต “เสิ่นเผยซวนนายทำอะไรของนาย”
เสิ่นเผยซวนยืนอยู่ตรงนั้น มองลงมาที่เขา “นายไปทำผิดอะไรมาเหรอ ไม่อย่างนั้นจะตกใจขนาดนี้ได้ยังไง”
“นายต่างหากที่ทำผิด!” ซูจ้านถลึงตาใส่เขา ลุกขึ้นมาจากพื้นปัดก้นแล้วยกเก้าอี้ขึ้นมา ไม่ได้นั่งอีก นั่งบนเก้าอี้เตี้ยๆ ไม่สบาย ถ้าพูดตรงๆ ไม่เหมาะกับคนตัวสูงนั่ง มิฉะนั้นขาทั้งสองข้างจำเป็นต้องคดงอมาก ท่าทางไม่สบายมาก
ซางหยูเทน้ำให้เขาแก้วหนึ่ง “ปลอบให้หายตกใจ”
ซูจ้านยื่นมือมารับ ไม่ได้ดื่มในทันที แต่ถามว่า “ถ้าเสิ่นเผยซวนกลั่นแกล้งคุณ คุณจะโกรธมั้ย แล้วจะไม่สนใจเขาด้วยมั้ย”
ซางหยูกะพริบตาปริบๆ “คนอย่างเขานั้นจะกลั่นแกล้งใครเป็นเหรอ”
ซูจ้าน“……”
ใช่สินะ คนแข็งทื่ออย่างเสิ่นเผยซวนนี้ จะรู้จักว่าอะไรคือความสนุกมั้ย
“คุณแกล้งแฟนคุณ แล้วเธอไม่สนใจคุณแล้วเหรอ” ซางหยูมองท่าทางทุกข์ใจของซูจ้าน จึงถามด้วยการคาดเดา
ซูจ้านยิ้ม อธิบายว่า “พวกเรารักกันมาก เธอต้องไม่มีเวลาตอบกลับผมแน่นอน”
เขาไม่อยากเผยสถานะของเขาในความรักครั้งนี้ ต่อหน้าคนนอก
“ฉันเห็นท่าทางคุณเคร่งเครียด” ซางหยูพูดตามความจริง เมื่อครู่ถ้าไม่ใช่เพราะเขาดูโทรศัพท์มือถือจนใจลอย ก็คงไม่ถูกเสิ่นเผยซวนทำให้ตกใ
“เคร่งเครียดเหรอ” ซูจ้านปรับสีหน้าท่าทางเล็กน้อย “ผมดูเคร่งเครียดเหรอ”
เห็นซูจ้านแกล้งทำท่าสงบสุขุม ทั้งน่ารัก ทั้งตลก
ซางหยูกลั้นหัวเราะ ส่ายหน้าพูดว่า “คุณไม่ได้เคร่งเครียด คุณก็แค่กระสับกระส่ายนิดหน่อย
เพราะแฟนไม่ตอบกลับข้อความเลยกระสับกระส่าย
ซูจ้านหัวเราะ อาจจะเป็นเพราะไม่สามารถกลบเกลื่อนอารมณ์ของตนเองได้เลย เขาชี้ไปที่เสิ่นเผยซวนและซางหยู “วันนี้ พวกคุณต้องต้อนรับขับสู้ผมให้ดี ผมออกไปโทรศัพท์แปบเดียว”
พูดจบซูจ้านก็เดินออกจากห้อง กดโทรไปหาฉินยา ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกลับมาคืนดีกัน ความผิดปกติแม้เพียงเล็กน้อยของฉินยา ล้วนทำให้เขาตื่นตระหนก กลัวว่าจะเกิดความเปลี่ยนแปลง
ความจริงแล้วฉินยาเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะไม่ตอบเขาเลย ในร้านมีแขกมา เธอไปรับแขก แต่โทรศัพท์มือถือวางไว้ที่ห้องทำงาน หลังจากยืนยันแบบกับลูกค้าแล้ว ส่งแขกกลับไปจึงกลับมาที่ห้องทำงาน เวลานี้เอง เป็นสายที่สามแล้ว เธอหยิบขึ้นมารับสาย
“ฉินยาเหรอ!”
ฉินยาขมวดคิ้ว “ฉันเอง”
“คุณไปทำอะไรมา ทำไมไม่ตอบผมเลย โทรศัพท์ก็ไม่รับ คุณทำผมตกใจแทบตาย” เขาบ่นด้วยความน้อยใจเล็กน้อย
“ฉันรับแขกอยู่ คุณโทรหาฉันตลอดเวลาทำไมคะ”
“คุณไม่รับโทรศัพท์ผมก็กังวลไง” ใบหน้าซูจ้านเผยให้เห็นรอยยิ้ม
ในห้องซางหยูได้แต่มองท่าทางของซูจ้าน แต่ไม่ได้ยินว่าเขาพูดว่าอะไร ทว่าดูท่าทางแฟนเขาน่าจะรับสายแล้ว
“ซูจ้านชอบแฟนของเขามากเลยสินะ” แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ เธอก็มองออกถึงระดับความใส่ใจของซูจ้าน
เสิ่นเผยซวนพยักหน้า “อืม พวกเขากลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
ซางหยูมีความสนใจอย่างมาก “คุณเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”
“เรื่องราวมากมายพูดไม่กี่ประโยคก็คงไม่รู้เรื่อง ความสัมพันธ์ของพวกเขามีการหักมุมอย่างมาก ผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน พูดไปแล้ว คุณอาจจะว่ามันเหลือเชื่อ” เสิ่นเผยซวนเข้าใจความรู้สึกของซูจ้านดี
ซางหยูเงยหน้ามองเสิ่นเผยซวน “พวกคุณมีเรื่องเล่ามากมายเลยเหรอ”
เสิ่นเผยซวนพยักหน้า “ช่างเถอะ มันเยอะมาก”
ซางหยูหลุบตาลง “คุณไปคุยกับแฟนคุณเถอะ ฉันจะไปเตรียมอาหารกลางวัน”
ในใจเธอรู้สึกจิตตกเล็กน้อย รู้สึกว่ามีส่วนร่วมกับเรื่องของเสิ่นเผยซวนน้อยเกินไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม