กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 692

   “ทำไมคุณไม่พูด” ซางหยิงมองเสิ่นเผยซวนที่ใจลอยจึงถามออกมา

   เสิ่นเผยซวนรีบพูดว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่นึกถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นมานิดหน่อย”

   ซางหยิงไม่ได้ซักถามต่อ ยิ้มอ่อนๆ

   วันนี้ออกไปข้างนอกมา ดังนั้นจึงซื้ออาหารมาไม่น้อย วันนี้ซูจ้านเพื่อนของเสิ่นเผยซวนมา เธอเตรียมทำอาหารไว้เผื่อต้อนรับซูจ้าน

   เสิ่นเผยซวนใช้ชีวิตเพียงคนเดียวลำพัง ไม่ต้องทำอาหาร อย่างมากก็ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้ ครั้งนี้เขาก็ช่วยเธอล้างผัก ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของซางหยิง

   ในวันที่อากาศร้อนซูจ้านก็ไม่ได้เดินไปไกล เดินวนอยู่แถวนี้ สุดท้ายก็หยุดพักที่โรงเรียน เด็กๆที่นี่จริงใจ เมื่อนึกถึงว่าต่อไปตนเองกับฉินยาไม่สามารถมีลูกได้ ก็รู้สึกท้อแท้ผิดหวังเป็นพิเศษ

   นี่คือความเศร้าเสียใจในชีวิตนี้ของเขาและฉินยา

   ทุกคนต่างบอกว่าลูกคือโซ่ทองคล้องใจของพ่อแม่ ไม่มีลูก แสดงว่าความรักของเขาและฉินยาได้แต่ออกดอก แต่กลับไม่ออกผลใช่หรือไม่

   ต่อหน้าฉินยา เขาไม่กล้าแสดงออกว่าชอบเด็กเลยสักนิดเดียว เขากลัวว่า ฉินยาจะไม่สบายใจ

   มีลูกไม่ได้ ฉินยาคือคนที่เสียใจที่สุด

   สายตาเขาเศร้าหมอง ควักโทรศัพท์มือถือออกมาส่งข้อความให้ฉินยา “เสี่ยวยา ผมคิดถึงคุณจังเลย”

   นี่คือสิ่งที่เขาอยากจะบอกออกมาจากใจในตอนนี้

   เมืองC

   ช่าวหยุนพาซางหยิงมากินข้าวที่ร้านอาหารที่เก๋ไก๋มีสไตล์แห่งหนึ่ง เขายิ้มพลางเอ่ยว่า “ที่นี่ เธอกับซูจ้านต้องมา แต่เขาไม่คุ้นเคยกับเมืองC ไม่เหมือนอาที่รู้ว่าร้านไหนอร่อย ซี่โครงแพะร้านนี้อร่อยอย่างยิ่ง อารับประกันว่าเธอได้กินแล้ว จะต้องอยากกลับมากินอีก”

   ฉินยายิ้ม “อารองคะ อาน่าจะหาแฟนสักคน ไม่อย่างนั้นตัวคนเดียว โดดเดี่ยวอ้างว้างตลอดชีวิตน่าสงสารแค่ไหน”

 “อาตัวคนเดียวไม่ต้องการอิสระมากเกินไป ผู้หญิงอยากจะเปลี่ยนยังไงก็เปลี่ยนได้ หาแฟนเป็นตัวเป็นตน มีอะไรก็คอยมาเจ้ากี้เจ้าการกับอา  อึดอัดขนาดไหน อาไม่ได้บ้านะ” ช่าวหยุนเองก็ชินแล้ว แน่นอนว่าผู้ชายอกสามศอกปกติอย่างเขาก็ต้องมีความต้องการ ก็บอกไปแล้วว่า มีเงินจะหาผู้หญิงแบบไหนก็ได้

   เขาจะหาเรื่องใส่ตัวไม่ได้ และไม่อาจจะทำให้ผู้ตายไว้เนื้อเชื่อใจผิดหวังได้

   “ที่นี่ พวกเรามานั่งที่นี่” ช่าวหยุนลากเก้าอี้ให้ฉินยา ฉินยายิ้มพลางเอ่ยขอบคุณ

   “ยังจะมาเกรงใจกับอาอีก” ช่าวหยุนนั่งลงตรงข้าม

   ตอนนี้พนักงานบริการเดินมา ช่าวหยุนรู้จักอาหารเด็ดของที่นี่ดี สั่งอาหารอร่อยๆมาหลายอย่าง

   “ดื่มเหล้ามั้ย” ช่าวหยุนถาม “อาซ่อนไวน์แดงอย่างดีไว้ขวดหนึ่ง เธอจะลองดื่มมั้ย”

   “ได้สิค่ะ มีคนเลี้ยงข้าว แล้วยังมีไวน์ชั้นดีด้วย แน่นอนว่าฉันไม่เกรงใจแล้ว” ฉินยายิ้มพลางเอ่ย

   ช่าวหยุนยกนิ้วโป้งให้ฉินยา“ฉินยา อาชอบที่เธอมีความสุข แต่เธอเพิ่งจะคืนดีกับซูจ้าน ก็แยกกันคงไม่ดีนะ”

   ฉินยาก้มหน้า “คืนดีแล้ว ก็ต้องทดสอบเขาบ้าง”

   เธอรู้ว่าซูจ้านไม่มีพ่อแม่ มีเพียงย่าคุณคนเดียว และยังมีความหวังที่จะได้อุ้มหลาน เธอมีลูกไม่ได้ ก็ทำให้ซูจ้านไร้คนสืบสกุล เธอไม่อาจจะจินตนาการได้เลยว่า ถ้าท่านย่ารู้สภาพของตนเองจะมีท่าทางอย่างไร

   โต้แย้งเหรอ หรืออาจจะร้องขอให้อุ้มบุญกันหรือ

   ตอนนี้เธอยังไม่กล้าคิดไกลไปถึงขั้นนั้น หลังจากคิดดูแล้ว อาจจะต้องยอมถอย

 “แบบนี้ก็ถูก ในเมื่อจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ก็ควรจะต้องทดสอบ” ช่าวหยุนแสดงความเห็นด้วย

   “อามองว่าซูจ้านก็เป็นคนที่ไม่เลวนะ เหมาะสมกับเธอดีมาก” ช่าวหยุนพูด เวลานี้เองพนักงานก็ยกอาหารมา และก็ไวน์ที่ช่าวหยุนเอามา ก็หยิบมาวางบนโต๊ะ เขาเปิดฝาขวดรินให้ฉินยาหนึ่งแก้ว

   ฉินยายกแก้วไวน์ขึ้น เตรียมจะลองจิบรสชาติไวน์นี้ว่าเป็นอย่างไร โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็สั่นขึ้นมา เธอล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา ด้านบนแสดงชื่อของซูจ้าน เธอเปิดดูข้อความ ข้อความนั้นซูจ้านบอกว่าเขาคิดถึงเธอ

   สายตาเธอมืดมิด รีบตอบกลับไปสองสามคำอย่างรวดเร็ว 【งั้นก็มาหาฉันสิ】

   ซูจ้านถูกเสิ่นเผยซวนเรียกกลับมา นั่งลงบนเก้าอี้ซางหยิงผัดอาหารที่ถูกปากสองสามอย่าง ได้ยินเสียงเตือนข้อความเข้าก็รีบล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาทันที มองเห็นเนื้อความที่ฉินยาตอบกลับ ก็ดีใจยิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงใบหู

   “เรื่องอะไรดีใจขนาดนั้น” ซางหยิงยกชามมาให้เขา

   เสิ่นเผยซวนตอบว่า“ปกติที่เขาเผยให้เห็นอารมณ์แบบนี้ น่าจะถูกฉินยานัดพบแล้ว ก็เหมือนกับฮ่องเต้ที่นัดพบกับพระสนมในสมัยโบราณ ความตื่นเต้นยินดีของพระสนมอย่างนั้น”