วินาทีนี้หลินซินเหยียนกลับรู้สึกถึงความทุกข์ทรมานที่อยู่ภายในใจของซ่งหย่าซิน
แต่ว่าก็ไม่ได้วู่วามพูดออกไปว่าเสิ่นเผยซวนไม่ได้เป็นอะไร
ตอนที่เผชิญหน้ากับซ่งหย่าซินอยู่นั้น ในใจรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
“ฉันช่วยอะไรคุณได้บ้างไหมคะ”หลินซินเหยียนเอ่ยปากถาม
ซ่งหย่าซินค่อยๆลุกขึ้นยืน จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟา “คุณไม่จำเป็นต้องช่วยอะไรฉันหรอกค่ะ เรื่องพวกนี้ ก็ต้องอาศัยความสามารถของฉันเอง ก็แค่ ถ้าคุณมีข่าวคราวของเผยซวน ช่วยบอกฉันทันทีเลย รับปากฉันได้มั้ยคะ”
มือทั้งสองของหลินซินเหยียนบีบกันแน่น จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมา “ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ”
มือของเธอวางอยู่ใต้กระโปรงของจงเหยียนซี ดังนั้นซ่งหย่าซินเลยไม่ได้สังเกตว่าเธอโกหกอยู่จนทำให้มือเธอเองนั้นบีบกันแน่นอย่างไม่รู้ตัว
ซ่งหย่าซินเม้มริมฝีปากเอาไว้ ลองถามดูว่า “คุณก็รู้สึกว่าฉันไม่เหมาะสมกับเผยซวนใช่ไหมคะ”
“ถ้าคุณจริงใจจริงๆ แล้วทำไมต้องไปสนใจความคิดของคนอื่นด้วยล่ะ”หลินซินเหยียนไม่ชอบที่เธอมักจะสอบถามความรู้สึกของคนอื่นอยู่ตลอด “เพื่อนที่สนิทกัน ก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความรู้สึกได้ พวกคุณคิดว่าเหมาะสมกัน อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจก็พอแล้ว คนอื่นจะคิดเห็นยังไงก็ไม่สำคัญสักนิด”
เมื่อซ่งหย่าซินได้ยินคำพูดของหลินซินเหยียนแล้ว ไม่สบายใจกับความหมายที่ซ่อนอยู่ในนั้น เธอเองก็ไม่อยากไปยุ่งวุ่นวายจนทำให้คนอื่นเบื่อหน่าย แต่ว่าซูจ้านแสดงอาการไม่ชอบเธออย่างเห็นได้ชัดเจน เธอกลัวว่าซูจ้านจะพูดเรื่องเสียๆหายๆของเธอต่อหน้าหลินซินเหยียนและจงจิ่งห้าว
“ฉันไม่มีความหมายอื่นใด ฉันก็แค่กลัวว่าคนอื่นจะพูดว่าฉัน....”
“ทำตามใจตัวเองเรียกร้อง ไม่ได้ทำอะไรที่ต้องละอายใจก็พอ ไม่จำเป็นต้องไปสนใจวิธีคิดหรือการคิดของคนอื่น”หลินซิน เหยียนพูดตัดบทคำพูดที่เธอต้องการจะอธิบายออกมา เพราะว่าไม่มีอะไรที่ต้องอธิบายออกมา
แต่ว่าในครั้งนี้หลินซินเหยียนกลับมองเธอออกว่าเธอไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์เลย
เหมือนว่าจะมีแผนการเยอะมากด้วย
เวลานี้ซ่งหย่าซินรู้สึกเสียใจเล็กน้อยกับการมาในครั้งนี้ หลินซินเหยียนคนนี้ดูแล้วอายุไม่มาก แต่คำพูดคำจาที่พูดออกมานั้น กลับไม่รักษาน้ำใจกันเลย เพราะว่ามีวิธีคิดและความคิดเป็นของตนเองอย่างเต็มเปี่ยม
คิดมาแล้วก็ใช่อีก ผู้หญิงคนที่ทำให้จงจิ่งห้าวถูกใจ ต้องมีข้อดีอย่างแน่นอน อาศัยสถานะของจงจิ่งห้าวแล้ว ผู้หญิงประเภทไหนที่เขาไม่เคยพบไม่เคยเจอกัน
สุดท้ายเธอประสบความสำเร็จได้รับตำแหน่ง จนกลายเป็นคุณนายจง พอคิดไปคิดมาก็รู้แจ้งทันที ต้องมีอะไรที่เกินคาดเหนือคนอื่นอย่างแน่นอน
“พลอยทำให้คุณไม่สบายใจไปด้วยเลยใช่มั้ยคะ” คนเขามองออกทะลุปรุโปร่งทั้งหมดแล้ว ก็ไม่อยากจะเก็บซ่อนไว้อีก
หลินซินเหยียนยิ้มให้ “ไม่เป็นไรค่ะ”
ความจริงแล้วเธอเองก็มีสิ่งที่ตนเองไม่ถูกอยู่เช่นเดียวกัน ไม่ใช่ว่าโกหกซ่งหย่าซินอยู่เหรอ
“คืนนี้กลับไปฉันต้องมานั่งฟังแม่ของฉันค่อยบ่นอีก ขออยู่ทานข้าวเย็นที่บ้านคุณได้มั้ยคะ ความจริงแล้วฉันรู้ว่าเสิ่นเผยซวนสนิทกับพวกคุณ ฉันก็อยากจะเข้ามาทำความรู้จักของพวกคุณ คุณไม่รังเกียจใช่มั้ยคะ” ซ่งหย่าซินรู้ว่าสิ่งที่ตนเองพูดออกมา เกรงว่าจะทำให้คนอื่นมองสิ่งที่อยู่ในใจของตนเองออก สู้พูดตรงๆออกไปเลย
เธอพูดตรงๆขนาดนี้แล้ว หลินซินเหยียนจะปฏิเสธก็คงไม่ดี
“งั้นก็อยู่ต่อเถอะค่ะ” เธอหันหน้าไปมองทางคุณแม่หยู “เตรียมอาหารเย็นเพิ่มอีกหน่อยนะคะ”
คุณแม่หยู “ได้ค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม