กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 7

“นี่มันอะไรกัน? !” จวงจื่อจิ่นเค้นถาม เหมือนเสี้ยววินาทีนั้นก็คิดอะไรได้ “หรือเงินพวกนั้นไม่ใช่เงินที่ผู้กระทำความผิดชดเชยให้?”

เธอเกิดอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บ และค่าจัดงานศพของลูกชาย ใช้เงินไปไม่น้อย ก่อนกลับประเทศเธอยังได้ให้เงินตัวเองนิดหน่อย บอกว่าเป็นเงินที่ใช้เหลือจากค่าเสียหายที่ผู้กระทำความผิดชดเชยให้

หลินซินเหยียนไม่รู้ควรจะเปิดปากพูดยังไง มันยากที่จะพูดออกมาเกินไป

ความเงียบของเธอก็คือยอมรับโดยปริยาย เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวจะหาเงินพวกนั้นมาได้ยังไงจวงจื่อจิ่นเจ็บปวดใจ และไม่อยากจะเชื่อ “ลูก หรือว่าลูกขายตัว——”

เธอจับข้อมือของหลินซินเหยียนไว้ “ลูกคลอดเด็กคนนี้ออกมาไม่ได้ ไปโรงพยาบาลกับแม่เดี๋ยวนี้!”

“เพราะอะไรคะ?” หลินซินเหยียนพยายามขัดขืนออกจากมือของเธอ

“ถ้าคลอดออกมา อนาคตของลูกก็ดับแล้ว!” เธอจะคลอดลูกคนนี้ออกมาไม่ได้ เธอแต่งงานแล้ว ถ้าให้คนรู้เข้าเธอก็จบเห่แล้ว

“แม่ ขอร้องเถอะค่ะ ให้หนูคลอดออกมาเถอะนะคะ” หลินซินเหยียนร้องไห้อ้อนวอน

หลินซินเหยียนอ้อนวอนจวงจื่อจิ่นยังไงก็ไม่ยอมใจอ่อน ท่าทีเด็ดขาดมาก เธอดึงหลินซินเหยียนเข้าโรงพยาบาลในวันนั้นเลย

หลินซินเหยียนไม่ไป เธอก็ใช้ความตายข่มขู่

หลินซินเหยียนจำใจต้องไป ทำแท้งต้องตรวจเช็คร่างกายหลายรายการ ตอนที่จวงจื่อจิ่นไปเอาผลตรวจ เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวตรงริมทางเดินคนเดียว มือทั้งสองกุมท้องไว้

น้ำตาไหลพรากลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

เสียใจและจนปัญญา

“อะห้าว ฉันไม่เป็นไรค่ะ อย่ากังวลขนาดนั้นเลย แค่น้ำร้อนลวกนิดหน่อยเองค่ะ” ไป๋จวู่เวยยิ้มอ่อนๆ เธอใส่เดรสสีดำ เผยทรวดทรงองค์เอวที่สวยงามออกมา มีเสื้อสูทคลุมอยู่บนไหล่ จงจิ่งห้าวใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว แขนเสื้อที่พับขึ้นได้เผยแขนที่แข็งแรงออกมา สีหน้าแววตาของเขาค่อนข้างกังวล “น้ำร้อนลวก ถ้าจัดการไม่ดีจะทิ้งแผลเป็นไว้นะ”

ไป๋จวู่เวยซบไปที่อ้อมอกของจงจิ่งห้าว “ถ้าทิ้งรอยแผลเป็นไว้ คุณจะรังเกียจฉันหรือเปล่าคะ?”

“พูดเหลวไหล!”

ไป๋จวู่เวยหัวเราะ เธอรู้ว่าจงจิ่งห้าวไม่ใช่คนตื้นเขิน

เสียงนี้——

หลินซินเหยียนเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ ก็เห็นไป๋จวู่เวยที่อยู่ริมทางเดินซบอกของจงจิ่งห้าวและกำลังเดินมาอย่างช้าๆ

หน้าตาที่เหมาะสมนั้นเหมือนคู่สร้างคู่สมเลย

ชูให้เธอเหมือนตัวตลกคนนึง ยังสาวยังแส้ก็เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว แถมในท้องยังมีลูกที่ไม่รู้ว่าพ่อคือใครอีก

ตอนที่เธอมองจนเหม่อลอย จู่ๆแววตาก็มีความตะลึงแว็บเข้ามา

“คนไข้รายต่อไปค่ะ” ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก พยาบาลยืนอยู่หน้าห้อง ข้างหลังคือผู้หญิงเยาว์วัยคนหนึ่ง เธอกุมท้องเดินออกมาจากด้านใน ปากยังคอยบ่นว่า “ยังบอกทำแท้งโดยไม่เจ็บอีก แม่ง ทำไมยังเจ็บขนาดนี้อีกวะ?”