กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 707

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วเป็นปม เขารู้ว่ากวนจิ้งมีบางอย่างที่ผิดปกติ แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาตรวจสอบเรื่องนี้ ตอนนี้หลินซินเหยียนตั้งท้องได้เจ็ดเดือนแล้ว หมอแนะนำว่า ให้เธอคลอดลูกในช่วงระยะเวลาตั้งครรภ์เจ็ดเดือนครึ่ง และก่อนระยะเวลานี้ เขาต้องหาหมอที่ดีกว่านี้มาตรวจอาการของเธอ

เขาหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะทำงานขึ้นมา และกดโทรหาใครบางคน

โรงพยาบาลที่หลินซินเหยียนไปตรวจอาการ เป็นโรงพยาบาลที่มีการรักษาพยาบาลชั้นนำในประเทศ ทว่าเขายังคงไม่วางใจ เพราะเธอเป็นภรรยาและลูกของเขา จึงเป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับเขา จะชะล่าใจไม่ได้เด็ดขาด

เขานัดหมายกับผู้อำนวยการหวาง

ผู้อำนวยการหวางตอบรับในทันที

เขาวางสาย จากนั้นหยิบโทรศัพท์และเดินออกจากห้องทำงาน เขาดึงคอเสื้อด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างก็กดเลื่อนหน้าจอ เพื่อหาเบอร์โทรศัพท์เขาสั่งให้ผู้รับผิดชอบสาขาย่อยที่ต่างประเทศปรึกษาหมอต่างประเทศ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อใจหมอในประเทศ แต่เขาต้องเตรียมตัวให้พร้อมทุกด้าน

ทันทีที่รับสายแล้ว เขาก็พูดถึงสถานการณ์ของหลินซินเหยียน

“ผมจะส่งเอกสารไปให้นะครับ”

สิ้นเสียงขานรับจากปลายสาย จงจิ่งห้าวก็วางสายไป

ในระหว่างที่เขากดลิฟต์และรอลิฟต์อยู่ กวนจิ้งก็เดินมาพอดี

“ประธานจง”

จงจิ่งห้าวมองเขาก่อนจะเอ่ยปากถาม “จะรีบร้อนไปไหน?”

“เปล่าครับ……”

“ถ้าคิดดีแล้ว ค่อยมาหาผม” ในตอนนี้เองลิฟต์ก็เปิดออก จงจิ่งห้าวจึงก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์

กวนจิ้งยืนโค้งคำนับอยู่ที่เดิม เขาเองก็อยากจะสารภาพกับจงจิ่งห้าว แต่เขาเป็นลูกผู้ชาย

ก็ต้องรักษาหน้าไว้ก่อน

หรือจะให้เขาบอกว่า ผมนอนกับกู้หุ้ยหยวน？ผมโดนหล่อนถ่ายรูปที่ผมเปลือยกายไว้ อีกทั้งยังถูกหล่อนคุกคาม?

เขาเป็นลูกผู้ชาย เขาคิดว่าเรื่องแบบนี้ควรจะเกิดขึ้นกับฝ่ายหญิงมากกว่า

ทว่า กู้หุ้ยหยวนกลับจงใจใช้เขาเป็นเครื่องมือ

เขาได้แต่เอามือขยี้หัว เพราะพูดออกมาไม่ได้

มันน่าอายเกินไป!

จงจิ่งห้าวเดินออกมาจากบริษัทและขึ้นรถ เขาติดเครื่องยนต์และขับออกจากลานจอดรถ เขาขับออกไปสู่ถนนใหญ่อย่างรวดเร็ว ย่านที่เจริญรุ่งเรือง มีตึกสูงระฟ้าตั้งตระหง่าน แสงไฟนีออนที่สว่างไสวและสง่างามยิ่งกว่าตอนกลางวัน

เขาขับรถตรงไปที่คฤหาสน์

เมื่อรถจอดสนิท เขาก็เปิดประตูรถเพื่อลงมาจากรถ ในตอนที่เขากำลังเดินเข้าไปคฤหาสน์นั้น เขาก็เห็นม้านั่งในสนามหญ้านั้นมีคนนั่งอยู่ เมื่อเขามองอย่างตั้งใจก็พบว่าคนคนนั้นคือ หลินซินเหยียน

เขาเดินตรงไปหาเธอ

หลินซินเหยียนไม่ได้หันตัวมา แต่ดูเหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา เธอจึงเอ่ยปากถาม “กลับมาแล้วเหรอ?”