กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 708

“เรายังพอมีเวลาอยู่ ผมจะหาโรงพยาบาลที่มีความน่าเชื่อถือมากกว่านี้มาตรวจร่างกายเธอ หาหมอที่เก่งกว่านี้เพื่อให้ผมวางแผนการคลอดที่ปลอดภัยและดีที่ดีที่สุด เรายังมีเวลาอยู่ คุณไม่ต้องกังวล”

จงจิ่งห้าวลูบแผ่นหลังของเธอต่อไปเรื่อย ๆ …...

หลินซิ่งเหยียนหลับตาลงช้า ความคิดของเธอยังคงพร่าเลือน สติยังไม่แจ่มชัด

“เด็กดี คุณยังมีผม ผมจะจัดการให้” จงจิ่งห้าวอิงจุมพิตหน้าผากเย็นของเธอ เขาเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน “ง่วงมั้ย?”

หลินซินเหยียนส่ายหน้าบอกว่าไม่ง่วง “คุณกินข้าวรึยัง? ฉันจะให้คุณแม่ทำทิ้งไว้ให้คุณ”

“ผมกินแล้ว”

จริงๆ แล้วเขายังไม่ได้กิน เขาแค่ยังไม่อยากอาหาร

“งั้นเดี๋ยวผมเดินเป็นเพื่อนๆ “หลินซินเหยียนไม่อยากกลับห้อง เพราะเธอรู้สึกเบื่อๆ

จงจิ่งห้าวเอ่ยจบ เขาก็จูงมือเธอไปเดินเล่นข้างถนน

ในยาวค่ำคืนมีลมพัดแผ่วเบา พัดผ่านร่างกายเบาๆ ก็ทำให้ไม่รู้สึกร้อนมากเท่าไหร่

หลินซินเหยียนกุมมือของเขา พลางเอ่ยถามขึ้น “พรุ่งนี้เช้าอยู่ที่บ้านเถอะ”

จงจิ่งห้าวมองมาที่เธอ

หลินซินเหยียนพูดอย่างขบขัน “พรุ่งนี้วันที่ 1 เดือนกันยายน”

จงจิ่งห้าวพลันนึกออกทันใด เขาลืมไปเสียสนิทเลย

เขาพลาดตอนคลอดลูกทั้งสองคนแล้ว วันแรกของการเข้าเรียนประถมของพวกเขา เขาจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด

“พวกเราต้องเตรียมอะไรรึเปล่า? “จงจิ่งห้าวพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ลูกของเขากำลังจะเข้าเรียนชั้นประถมแล้ว

หลินซินเหยียนมองเขาปราดหนึ่ง “รอคุณนึกออก ก็ไม่ทันการแล้ว”

จงจิ่งห้าว “.......”

เธอเตรียมการต่างๆ ไว้หมดแล้ว

ตระกูลซ่งในขณะนั้น

หลังจากเสิ่นเผยซวนเดินทางจากกรมมาที่บ้านตระกูลซ่ง เขาอยากรีบจัดการเรื่องระหว่างเขาและซ่งหย่าซินให้เสร็จโดยเร็ว

ก่อนที่เขาจะพบปะคนในตระกูลซ่ง คนตระกูลซ่งก็ตกอกตกใจ บุคคลที่ไม่กลับมาเสียเนิ่นนาน เป็นผู้บัญชาการซ่งที่ตั้งสติได้ เขาดุคุณนายซ่ง “ยืนอยู่หน้าประตูทำไม? ยังไม่เชิญเขาเข้ามาอีก?”

คุณนายซ่งถึงหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะรีบเชิญเสิ่นเผยซวนเข้ามา

“เผยซวน คุณกลับมาแล้ว คุณรู้ไหมว่าช่วงที่คุณหายตัวไปหลายวันมานี้ หย่าซินเป็นห่วงคุณมากเลยนะ ตอนดึกก็นอนไม่ค่อยหลับ กินอะไรก็ไม่ลง คุณดูสิ หย่าซินซูบลงไปเยอะเลย”

คุณนายซ่งรีบพูดต่อหน้าเสิ่นเผยซวนเพื่อสร้างความประทับใจให้ลูกสาว

ซ่งหย่าซินพลันตกใจจนหลุดออกจากภวังค์เพราะเสิ่นเผยซวนไม่กลับมาเนิ่นนาน เธอมองเขาอย่างอึ้งๆ “เผยซวน……..”

เสิ่นเผยซวนมีท่าทีนิ่งดเงียบ เขาเอ่ยขอโทษ “ทำไมให้พวกคุณเป็นห่วงแล้ว”

“ดีแล้วๆ ที่คุณรอดกลับมา คุณรู้ไหมว่าตอนที่คุณหายตัวไปหลายวัน ฉันร้องไห้ไปตั้งหลายครั้ง แม้ว่าคุณกับหย่าซินจะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ฉันก็นับว่าเป็นคนในครอบครัว เป็นลูกเขยของฉัน ตอนนี้พอเห็นคุณกลับมาปลอดภัย ฉันก็ดีใจมากแล้ว” คุณนายซ่งรีบจูงมือเสิ่นเผยซวนเข้ามา “นั่งก่อน กินอะไรมารึยัง? เดี๋ยวฉันทำให้กินนะ”

เสิ่นเผยซวนกลับมา ซ่งหย่าซินก็มีที่ยึดเหนี่ยวแล้ว เธอปฏิบัติต่อเสิ่นเผยซวนทั้งเย็นชาและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน

“ไม่ต้องหรกครับ ผมยังไม่หิว” เสิ่นเผยซวนเอ่ยตอบ