กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 73

จงจิ่งห้าวหน้านิ่ง " ถ้าไม่ได้ร้อนรนอะไร ก็กลับไปเสียดีๆ"

มือที่อยู่ข้างลำตัวทั้งสองข้างของเธอกุมกันอย่างแนบแน่น ในใจเต็มไปด้วยอารมณ์ที่สับสนแปรปรวน " คุณบอกฉันสิ ว่าคุณทำแบบนี้ทำไม "

เธอไม่รู้ว่าที่เขาทำแบบนี้ จริงๆแล้วกำลังพูดออกมาเป็นนัยว่า ' ผมชอบคุณ '

แต่จริงๆในใจของเธอรู้ดี ว่าจงจิ่งห้าวไม่มีทางมาชอบผู้หญิงอย่างเธอ แต่การกระทำของเขา มันทำให้เธอไม่เข้าใจเช่นกัน

เธอหาคำอธิบายอื่นๆสำหรับเรื่องนี้ไม่ได้แล้ว

จงจิ่งห้าวยืนขึ้นมา

ทำไมน่ะเหรอ

เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้แค่ว่า อยากให้ผู้หญิงคนนี้กลับไปอยู่ตำแหน่งเดิม " คุณเป็นผู้หญิงที่แม่ผมเลือกไว้ให้เป็นภรรยา ผมไม่อาจเนรคุณ ดังนั้นก็ต้องทำตามเจตนารมณ์ของคนที่จากไปแล้วสิ "

หลินซินเหยียนอยากขำ แต่ก็ขำไม่ออก

ขณะนั้นเธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะแสดงสีหน้าแบบไหนออกมา จะดีใจ หรือเสียใจดี

" แค่เพราะว่า ฉันคือคนที่แม่ของคุณกำหนดเอาไว้ว่าจะหมั้น คุณก็เลยอยากให้ฉันกลับไปเนี่ยนะ " หลินซินเหยียนสับสนจนไม่รู้จะตอกกลับยังไง

เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงคาดหวังให้เขาพูดคำว่า ไม่ใช่ ออกมา

จงจิ่งห้าวหันหลังให้กับเธอ อารมณ์จากใบหน้านั้นถูกซ่อนไว้กับแสงจากภายนอกที่ตกกระทบเข้ามาจากหน้าต่าง เขาตอบอืมเบาๆ

นี่คือหนึ่งในคำตอบที่คาดว่าจะต้องได้ยิน

แต่เธอกลับรู้สึกผิดหวังแบบแปลกๆ

เธอยิ้มเจื่อนๆ " คุณคิดว่าถ้าฉันยืนอยู่ในตำแหน่งที่ว่านั่นจริงๆ มันเหมาะสมงั้นเหรอ อีกอย่างคุณไม่ได้ได้หมั้นกับเหอรุ่ยหลินแล้วหรือไง คุณจะมาหลอกฉัน มาเล่นกับฉัน มันสนุกนักรึไง "

เส้นแสดงอารมณ์บนใบหน้าของเขา ตึงราวกับสายธนู

เขาพยายามที่จะมองข้ามเรื่องบางเรื่องไป นั่นก็คือเรื่องที่หลินซินเหยียนเคยผ่านผู้ชายและเคยมีลูกมาแล้ว

นี่คือสิ่งที่เขาไม่อยากเอ่ยถึง หรือไปคิดอะไรมากมาย แต่เมื่อโดนเธอพูดออกมาแบบนี้ เข้าก็จำเป็นที่จะต้องเผชิญหน้าเช่นกัน

" ผมจะไม่แต่งงานกับเหอรุ่ยหลินแน่นอน แต่คุณก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่ไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้เลยหนิ " ขำตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

หลินซินเหยียนแค่นขำ" ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมเหรอ คุณพูดจริงดิ "

จงจิ่งห้าวหันกลับมา ก่อนจะมีแสงอ่อนๆ จากข้างนอกส่องผ่านตัวเขา เขามองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงข้าม " คุณไม่ใช่หญิงสาวที่บริสุทธิ์ ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเด่นอะไร พวกเราก็เหมือนกัน เราจะรังเกียจกันไปทำไม "

ที่แท้ก็รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมได้ยินเขาพูดออกมาเองกับตัว ในใจถึงรู้สึกผิดหวังแบบแปลกๆ

เขาเป็นผู้ชายปกติทั่วไป เหอรุ่ยหลินอยู่ข้างๆเขามานาน ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย ถือว่าเป็นเรื่องแปลก

เธอรู้

เธอเข้าใจ เข้าใจอย่างดีเลยล่ะ

แต่ไม่รู้ว่าทำไมพอคิดว่าเขาเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน ในอกมันจุกไปหมด รู้สึกได้ถึงความทรมานข้างในใจ

" วันนี้ผมต้องกลับไปแล้ว " ที่เขามาหาเธอในวันนี้เพราะต้องการบอกเรื่องนี้

" อืม " หลินซินเหยียนหันหนี ไม่ได้มองไปที่เขา

เธอทำเป็นเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร

ดืด ดืด...

โทรศัพท์ของหลินซินเหยียนที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นขึ้นมา เธอหันไป ก็เห็นว่าเป็นชื่อของลูกชายตัวเอง จึงยื่นมือไปหยิบขึ้นมา

" เสี่ยวเฉิน "

" หม่ามี๊ วันนี้มารับผมที่โรงเรียนได้ไหมครับ " หลินซีเฉินถาม

" ได้สิจ๊ะ " ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลูกของเธออีกแล้ว เธอมองไปยังนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ " ให้ไปกี่โมงล่ะ "

" ตอนนี้ได้ไหมครับ "

"...ได้จ้ะ "

" งั้นผมจะรอนะฮะ "

" โอเค "

ปลายสายวางโทรศัพท์ไป หลินซินเหยียนจึงวางหูลง เธอเก็บแบบที่อยู่บนโต๊ะ เตรียมตัวที่จะไป เมื่อเห็นจงจิ่งห้าวที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ ก็นึกขึ้นได้ว่า ยังมีคนอยู่ที่นี่

" จะออกไปเหรอ "

" อืม "

หลินซินเหยียนเม้มปาก " ลูกชายของฉันอยากให้ฉันไปรับแกน่ะ "

จงจิ่งห้าวก็พึ่งได้ยินไป เมื่อนึกถึงลูกชายของเธอที่ทำตัวเป็นปรปักษ์ต่อเขาแล้ว ก็เลยอดไม่ได้ที่จะถาม " คุณพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับผมให้เขาฟังรึเปล่า "

หลินซินเหยียนเมื่อได้ยินก็ฉงน " พูดไม่ดีเกี่ยวกับคุณเนี่ยนะ "

" ถ้าคุณไม่ได้พูด ทำไมลูกชายคุณถึงทำตัวเป็นศัตรูกับผมขนาดนั้น "

ครั้งนี้ทำให้หลินซินเหยียนเข้าใจขึ้นมาทันที

แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรไป เลยตั้งใจที่เปลี่ยนหัวข้อสนทนา " คุณต้องรีบไปให้ทันเที่ยวบินนี่ ฉันต้องไปแล้วล่ะ "

เธอบอกไม่ได้เหมือนกันว่าหลินซีเฉินคงเห็นเขาจูบเธออย่างดุดัน เลยอาฆาตเขาหรือเปล่า