กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 74

จวงจื่อจิ่นที่กำลังล้างผักอยู่ก็ชะงักมือลง หล่อนนึกไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ ลูกสาวจะถามเรื่องนี้ออกมา " ทำไมจู่ๆ ถึงถามล่ะ "

หลินซินเหยียนก้มหน้าลง " ก็แค่อยากรู้เฉยๆ ค่ะ จริงๆ ตอนที่หมั้นกับเขา หนูอายุแค่สองขวบ ทำไมแม่ถึง... "

" เรื่องเมื่อก่อน ฉันจำไม่ค่อยได้หรอก " จวงจื่อจิ่นไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อก่อน เธอเอาผักที่ล้างเสร็จวางลงในตะกร้า แล้วมองไปที่ลูกสาว ทำให้รู้ถึงปฏิกิริยาที่ผิดแผกไปของลูกสาว " พูดมาสิ แกมีเรื่องอะไร "

หลินซินเหยียนดูออก ว่าจวงจื่อจิ่นไม่ยอมเล่า เลยไม่ถามอะไรต่อ แต่ใช้โอกาสนี้ในการหยั่งเชิงดู " คุณนายเวลเลี่ยน จะแยกสาขา เขาอยากให้หนูไปเป็นผู้รับผิดชอบร้านนี้ "

" ก็ดีเลยสิเนี่ย " จวงจื่อจิ่นตอบรับ

เธอดันลูกสาวออกเบาๆ " เดี๋ยวฉันหั่นผักเอง "

หลินซินเหยียนถอยไปด้านข้าง เธอยืนพิงเคาท์เตอร์ครัว คิดบางอย่างอยู่พักหนึ่ง " แต่สาขาที่แยกไปอยู่ในประเทศ... "

" อะไรนะ "

เมื่อหลินซินเหยียนพูดจบ จวงจื่อจิ่นก็ตัดบทเธอ หล่อนรู้ว่า LEO มีข้อกำหนดตายตัว นั่นก็คือจะไม่มีการแบ่งสาขาในประเทศอื่นเด็ดขาด

ทำไมจู่ๆ คุณนายเวลเลี่ยนถึงแบ่งสาขาร้านกันนะ

จวงจื่อจิ่นขมวดคิ้ว ทำไมพักนี้ถึงมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นติดๆ กันก็ไม่รู้ เธอวางมือจากมีดหั่นผัก แล้วเช็ดมือลงบนผ้ากันเปื้อน ก่อนจะเอามือลูกสาวมากุมไว้" แกพูดกับฉันมาตรงๆ เรื่องพวกนี้มันเกี่ยวกับเขาด้วยใช่ไหม "

เรื่องนี้ปิดบังต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเธอกลับประเทศไป เรื่องนี้จะเร็วจะช้า จวงจื่อจิ่นก็จ้องรู้อยู่ดี

หลินซินเหยียนยอมรับ " อื้ม... "

" แกคิดได้ยังไง! " จวงจื่อจิ่นโกรธจนตาเบิกโพลง ไม่รู้จักเข็ดจักจำเลยเหรอ

" แกพูดซิ ว่าตอนนั้นมันมีเรื่องอะไร เวลาที่แกลำบากที่สุด เขาไปอยู่ไหน ถ้าไม่ใช่หมอเหอ จะมาเป็นแกในตอนนี้ยังไง ทำไมแกไม่หัดแบ่งแยกดีเลวให้มันชัดเจนสักที "

หลินซินเหยียนก้มหน้า ที่จริง เธอไม่ได้ยอมกลับประเทศ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเรื่องในอดีต อีกส่วนหนึ่งก็เกี่ยวกับจงจิ่งห้าว

ดูก็รู้ว่าเป็นเรื่องของธุรกิจ แต่ตอนที่เขาขอหย่าในตอนนั้น ก็ยังรู้สึกเสียใจแบบบอกไม่ถูก

ต่อมาตอนที่เกิดอุบัติเหตุทางรถ ก็ทำให้เธอร่างกายอ่อนแอลง

เพราะอย่างนั้นเธอเลยไม่อยากกลับไปที่นั่นอีก เพราะมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้เห็นภาพที่สะเทือน ณ ที่แห่งนั้น

" ท่าทีของคุณนายเวลเลี่ยนแน่วแน่มาก ถ้าหนูไม่กลับไป หนูอาจจะตกงาน " เธอเป็นแหล่งรายได้เดียวของครอบครัว สำหรับเธอแล้ว งานนี้มันสำคัญมาก

จวงจื่อจิ่นหยิบมือหั่นผักขึ้นมา แล้วค่อยๆ หั่นมันฝรั่งออกเป็นแผ่น หล่อนเงียบไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้นว่า " ถ้าจะกลับไปก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก "

หลินซินเหยียนนึกไม่ถึงว่าจวงจื่อจิ่นจะปล่อยเธอไป

" แต่ฉันมีข้อแม้ "

หลินซินเหยียนถอนหายใจออกมา ว่าแล้วเชียวว่าแม่จะไม่ยอมเห็นด้วยง่ายๆ

"แกต้องยอมตกลงแต่งงานกับหมอเหอ ฉันถึงจะยอมให้ไป " จวงจื่อจิ่นพูดเงื่อนไขออกมา

เมื่อเทียบกับจงจิ่งห้าวแล้ว หล่อนชอบเหอรุ่ยเจ๋อที่คอยช่วยเหลือหลินซินเหยียนมาโดยตลอด

" แม่ "

" เรื่องนี้ไม่คิดจะปรึกษาหารือ แกก็อยากจะโดดลงขุมนรกเลยน่ะเหรอ ฉันไม่อยากจะช่วยผลักแกลงไปหรอกนะ แกเป็นลูกสาวของฉัน ฉันทำเพราะหวังดีกับแก หมอเหอไม่ดีตรงไหน หน้าตาดี ความสามารถก็มี ที่สำคัญคือเขาชอบแก จะมีผู้ชายสักกี่คน ที่รอผู้หญิงคนหนึ่งได้นานถึงหกปีเนี่ย... " จวงจื่อจิ่นมองลูกสาวของหล่อนอย่างจริงจัง " ใจแกมันเป็นหินหรือไง ถึงมองไม่เห็นความพยายามของเขา "

ที่จริง เหอรุ่ยเจ๋อก็เป็นคนดี ในยามที่เธอลำบาก เขาก็อยู่ข้างๆ เธอ ดูแลครอบครัวและดูแลเธอด้วย

เรื่องพวกนี้ เธอรู้ดี

" แต่ว่าหนู... "

" ถ้าเขารังเกียจแก แกท้องคลอดลูก เขาจะรอแกนานขนาดนี้เหรอ " จวงจื่อจิ่นก็กังวล ว่าเหอรุ่ยเจ๋อจะคิดอะไรกับเรื่องที่หลินซินเหยียนท้องแล้วคลอดลูกหรือเปล่า แต่การกระทำของเขา ทำให้จวงจื่อจิ่นนั้นเปลี่ยนความคิดของหล่อนเอง

ถ้ารังเกียจ ก็ไม่น่าจะอยู่ข้างกายหลินซินเหยียนได้นานขนาดนี้

หลินซินเหยียนยังสาว เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่แต่งงานอีกในชีวิตนี้ ในสายตาของจวงจื่อจิ่น เหอรุ่ยเจ๋อเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

ถ้าเทียบกับผู้ชายที่รู้ว่าหลินซินเหยียนท้อง ถึงแม้จะหมั้น ก็ทำแค่ให้การหมั้นสำเร็จลุล่วง โดยการเซ็นระยะเวลาการหมั้นหนึ่งเดือนกับลูกสาวเท่านั้น เทียบกันแล้ว เหอรุ่ยเจ๋อดีกว่าตั้งเป็นพันเป็นหมื่นเท่า!

ไม่ได้หัวทองตาฟ้าเหมือนตุ๊กตาฝรั่งนั่น

" เสี่ยวเฉิน " หลินซินเหยียนปรามลูกชาย

" หม่ามี๊ พวกเรากลับไปเถอะ ผมอยากเห็นว่าบ้านเกิดของหม่ามี๊เป็นยังไงบ้าง " หลินซีเฉินกะพริบตาปริบๆ มองเธออย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง

หลินซินเหยียนเดินเข้าไปอุ้มลูกชายขึ้นมา ก่อนจะคว้าเข้ามาไว้ในอ้อมอก จู่ๆ จมูกก็แดงและเจ็บขึ้นมาเหมือนจะปล่อยโฮ ทำให้เธอไม่กล้าปริปากพูดอะไร

จวงจื่อจิ่นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ท่าทียังยืนหยัดดังเดิม " ที่ฉันพูดไปให้แกคิดดีๆ "

" คุณยาย หม่ามี๊ไม่ได้ชอบคุณลุง ทำไมคุณยายต้องให้พวกเขาอยู่ด้วยกันล่ะ " หลินซีเฉินพูดมาเหมือนเด็กน้อยนั้นเป็นผู้ใหญ่ " หม่ามี๊ของผมเหมาะกับสิ่งที่ดีกว่านี้นะ "

จวงจื่อจิ่นขำออกมา เจ้าเด็กน้อยจะไปรู้อะไร

" งั้นพูดมาซิ ว่าแม่ของหนูเหมาะกับคนแบบไหน "

หลินซีเฉิน ส่ายหัว " ผมไม่บอกหรอก "

เพราะเด็กน้อยกำลังหาอยู่

เขาไปหาครูของเขาโดยเฉพาะ ครูบอกว่า ถ้าเป็นอย่างหม่ามี๊ของเขาล่ะก็ ต้องหาคนที่ดีกว่าสามีคนที่แล้ว ต้องเป็นผู้ชายที่หล่อกว่า รวยกว่า ถึงจะทำให้คนที่ทอดทิ้งพวกเขาอย่าผู้ชายที่ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงแบบนั้นเสียใจ

ให้ผู้ชายคนนั้นได้รู้ถึงความเสียหายที่บังอาจทอดทิ้งเขากับหม่ามี๊ไป!

เขาหาข้อมูลของจงจิ่งห้าวมาอย่างดี เขาเป็นคนประเทศZ ดังนั้นเขาจึงต้องกลับไป

ครูบอกว่า รู้เรารู้เขา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง

เขาไม่เพียงแต่จะหาคนที่ดีกว่าให้หม่ามี๊ แต่จะแก้แค้นผู้ชายที่ทำตัวแย่ๆ ที่ทอดทิ้งพวกเขาไปด้วย

แต่เหอรุ่ยเจ๋อไม่เหมาะกับเกณฑ์ที่เขาตั้งไว้ ถึงเขาจะดีกว่าคนทั่วไป แต่เมื่อเทียบกับจงจิ่งห้าวแล้วต่างกันราวฟ้ากับเหว

หม่ามี๊ของเขา จะแต่งงานกับคนที่แย่กว่าจงจิ่งห้าวไม่ได้เด็ดขาด!