กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 743

เขาปรากฏตัวอย่างกะทันหันเกินไป ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้ซางหยูตกใจอย่างมาก เสื้อในมือก็หลุดไป

ยืนต่อหน้าเสิ่นเผยซวนอย่างล่อนจ้อนแบบนี้ ผ่านไปหลายวินาทีซางหยูถึงตอบสนองทัน เก็บเสื้อบนพื้นขึ้นมาปิดตัวเองไว้

ตื่นเต้นจนติดอ่าง “คุณ ทำไมคุณถึงกลับมา?”

เสิ่นเผยซวนพูด “นี่คือบ้านผม”

เขากลับมาถึงบ้านพบว่าในบ้านสะอาดแล้ว ในใจยังสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน ได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องนอน เดินมาก็เห็นซางหยูเลย

“คุณ คุณไม่เห็นอะไรเลยใช่ไหม?” ซางหยูยังถามอย่างหลอกตัวเอง

เสิ่นเผยซวนก็ให้หนทางซึ่งกันและกัน “ไม่เห็น”

ซางหยูก้มหน้า “ฉันอาบน้ำที่นี่ได้ไหม?”

กุญแจเสิ่นเผยซวนเป็นคนให้เธอ เพื่อให้เธอหากอยู่ในหอพักเสียงดัง ก็มาที่เขานี่ กลางวันเขากลับมาน้อยมากที่บ้านเงียบสงบ

หลังจากซางหยูออกจากคฤหาสน์ไปอยู่หอพักที่โรงเรียนแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่มาบ้านของเสิ่นเผยซวน ก่อนเธอไปหอพัก เสิ่นเผยซวนพาเธอมาที่นี่ ทำทาง กลัวอีกหน่อยเธอจะหาไม่เจอ

เสิ่นเผยซวนพูด “ได้”

ซางหยูก้มหน้า วิ่งเข้าห้องน้ำ

ปิดประตูห้องน้ำ หัวใจของเธอยังเต้นตุบตับ จะเต้นทะลุออกมาแล้ว ใบหน้าร้อนระอุ

คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองอยู่ต่อหน้าเขา เปิดเผยร่างกายของตัวเอง ปิดหน้าอย่างอับอาย

เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกแค่ว่าปากแห้ง ดื่มน้ำบนโต๊ะที่เหลือครึ่งแก้วจนหมด ยังคงรู้สึกกระหาย เหมือนถูกไฟคลอก ทั้งร้อน ทั้งแห้งเหือด

เขาลุกขึ้นมาเดินเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็น พบว่าข้างในถูกใส่ของจนเต็ม ไข่มะเขือเทศ ผักชีฝรั่งเนื้อหมู มันฝรั่งหัวไชเท้า ขนมปังนมสด ผลไม้มีขนุน องุ่น แตงโม

เขาหยิบน้ำเย็นออกมาขวดหนึ่ง เปิดฝาออก ดื่มทีเดียวไปครึ่งขวด ลูกกระเดือกของเขาขยับไปหลายครั้ง สุดท้ายก็กลับมาปกติ

เขาปิดประตูตู้เย็นเบาๆ มองไปรอบห้อง มีของตากอยู่ที่ระเบียง

ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ขยับ แค่เพิ่มเติมของเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้บ้านที่ดูเยือกเย็น มีความรู้สึกอบอุ่นบางอย่าง

เขาอยู่ตัวคนเดียว ใช้ชีวิตในเมืองแบบนี้มานานมาก ในใจก็ปรารถนาความอบอุ่นของครอบครัว

ตัวคนเดียวนานแล้ว ก็อยากมีคนอยู่ด้วย

เขาเดินไปถึงห้องรับแขก นำน้ำที่ดื่มไปครึ่งขวด วางไว้บนโต๊ะ

น้ำเย็นทำให้ความร้อนในเลือดของเขา กระจายหายไปไม่น้อย

ผ่านไปสักพัก ประตูห้องน้ำดังแล้ว

ซางหยูใส่เสื้อยืดตัวหนึ่งของเสิ่นเผยซวนที่มีอยู่น้อยมาก เสิ่นเผยซวนสูง เสื้อใหญ่ ซางหยูใส่แบบนี้สามารถปิดถึงต้นขาได้

เธอยืนอยู่ในห้องรับแขก “คุณกินข้าวเย็นหรือยัง?”

เสิ่นเผยซวนพูด “ยัง”

ตอนแรกอยากสั่งเดลิเวอรี่

ซางหยูยิ้ม “งั้นคุณขอสักครู่ ฉันไปทำ”

พูดจบก็เดินเข้าไปในครัว

เธอหยิบมันฝรั่งจากห้องแช่เย็นด้านบนและหยิบเนื้อวัวจากช่องแช่แข็งด้านล่าง เตรียมตัวทำเนื้อวัวตุ๋นมันฝรั่ง

เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา มองดูภาพด้านหลังที่กำลังยุ่งอยู่ ร่างกายค่อยๆผ่อนคลายลง แผ่นหลังเอนนอนลงบนโซฟา

เขาเสพสุขกับช่วงเวลาที่สงบแบบนี้

เวลาแบบนี้ในเมื่อก่อน ถ้าเขาไม่ได้กินข้างนอก ขณะนี้ก็น่าจะสั่งอาหารมากิน

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ซางหยูทำกับข้าวเสร็จ ยกไปที่โต๊ะแล้วเรียกเขา “มากินข้าวแล้ว”

เธอทำกับข้าวสองอย่าง ตักข้าวสองถ้วย

“คุณชิมรสชาติดู กับข้าวนี้ฉันทำครั้งแรก” ซางหยูคีบเนื้อตุ๋นชิ้นหนึ่งวางในถ้วยของเขา

เสิ่นเผยซวนคีบเข้าปาก ซางหยูตุ๋นเนื้อวัวไปสี่สิบนาที ต้มได้นุ่มมากแล้ว อีกอย่างรสชาติเข้าถึง รสชาติอร่อยมาก

“อร่อยมาก” เสิ่นเผยซวนพูด เขาคีบชิ้นหนึ่งวางในถ้วยของซางหยู “คุณก็กินด้วย”

ซางหยูออดอ้อนเขา “คุณป้อนฉัน”

เสิ่นเผยซวนคีบเนื้อที่อยู่ในถ้วยของเธอขึ้นมา ซางหยูให้ความร่วมมืออ้าปาก เสิ่นเผยซวนเอาเนื้อวัวป้อนเข้าปากของเธอ ถามว่า “อร่อยมากใช่ไหม?”