กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 757

ผู้บัญชาการซ่งเห็นเสิ่นเผยซวนก็วางกล่องในมือลง เดินเข้ามา “มา นั่งสิ”

เขาลากเสิ่นเผยซวยมานั่งลงบนโซฟา

“ผมเกษียณแล้ว” ผู้บัญชาการซ่งพูด

เสิ่นเผยซวนมองเขาอยู่นานไม่พูดจา

เพราะว่าเขามองออก ว่าผู้บัญชาการซ่งรู้สึกเสียดาย เขาเป็นคนรักงาน ตอนนี้เกษียณก่อนกำหนด ในใจจะต้องรู้สึกหดหู่อย่างแน่นอน

“ที่จริงท่าน…”

ผู้บัญชาการซ่งโบกมือเพื่อส่งสัญญาณว่าเสิ่นเผยซวนไม่ต้องพูด เรื่องที่ตัดสินใจและคิดดีแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องรู้สึกเสียใจและเสียดาย

“ผมเสนอให้คุณมาแทนตำแหน่งผม เพียงแต่เบื้องบนยังต้องพิจารณาดูก่อน คุณทำผลงานดีๆล่ะ” ผู้บัญชาการซ่งมองดูห้องทำงานห้องนี้รอบหนึ่ง “ตอนนี้จะต้องไปแล้ว ยังรู้สึกอาลัยอาวรณ์จริงๆ ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ตำแหน่งนี้หรอกนะ แต่อาลัยอาวรณ์สถานที่แห่งนี้ตางหาก อยู่มานานแล้ว ก็รู้สึกผูกพันล่ะนะ”

เสิ่นเผยซวนหลุบตาต่ำ ไม่รู้ว่าจะสามารถพูดอะไรเพื่อมาปลอบเขา

“เฮ้อ ไม่พูดละ เรื่องสมัยก่อนที่ไม่ค่อยดีนายลืมๆไปซะเถอะนะ ถือซะว่าไว้หน้าผมหัวหน้าเก่าคนนี้เป็นครั้งสุดท้ายละกัน”

ผู้บัญชาการซ่งตบไหล่เสิ่นเผยซวน

เสื่นเผยซวยพยักหน้า “ผมไม่ได้นำมาใส่ใจครับ”

“ผมเชื่อคุณ วุ่นวายจนเป็นแบบนี้ล้วนเป็นความผิดของผมเอง” ผู้บัญชาการซ่งพูดด้วยความรู้สึกเสียใจอย่างมาก น้ำเสียงผิดหวัง

เสิ่นเผยซวนเพียงแค่นั่งฟังเงียบๆ

“เอาเถอะ นายไปทำงานเถอะ ผมก็เก็บของเสร็จแล้วควรจะไปได้แล้ว” ผู้บัญชาการซ่งลุกยืนขึ้น เสิ่นเผยซวนก็ลุกขึ้นตามเช่นกัน “ผมไปส่งท่านครับ”

ผู้บัญชาการซ่งยิ้ม พูดว่า “ได้ ไม่เสียแรงที่ผมถูกใจคุณขนาดนี้”

เสิ่นเผยซวนเดินออกไปส่งผู้บัญชาการซ่ง ระหว่างทางมีเพื่อนร่วมงานบางส่วนเข้ามาทักทาย บ่งบอกว่าจำเขาหัวหน้าคนนี้ได้ แสดงความเสียดายต่อเขาที่เกษียณก่อนกำหนด

พอออกจากประตู ผู้บัญชาการซ่งไม่ให้ใครไปส่งสักคน เดินไปด้วยตัวเอง

ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น เวลานี้ มองดูหัวหน้าเก่าจากไป ในใจของทุกคนต่างก็รู้สึกอาลัยไม่มากก็น้อย อยู่ด้วยกันมานานก็ต้องมีความรู้สึกต่อกันเป็นธรรมดา

เสิ่นเผยซวนยืนอยู่หน้าประตูใช้สายตาส่งผู้บัญชาการซ่งจากไป ในใจก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

“ตอนนี้ผู้บัญชาการซ่งจากไป โอกาสเลื่อนขั้นของรองผู้บัญชาการเสิ่นมาถึงแล้ว” มีคนพูดขึ้น

เสิ่นเผยซวนพูด “ไปทำงาน”

“ครับ ผู้บัญชาการเสิ่น” คนคนนั้นพูดอย่างล้อเล่น

เสิ่นเผยซวนสีหน้าเคร่งขรึมทันที “ห้ามพูดจาเหลวไหล!”

เรื่องที่ยังไม่ใช่ จะล้อเล่นแบบนี้ไม่ได้ คนอื่นได้ยินจะมีผลกระทบที่ไม่ดี

คนคนนั้นหัวเราะ

พอถึงเวลาประชุม ทุกคนต่างก็แยกย้าย ที่ต้องเข้าร่วมประชุมต่างก็ไปที่ห้องประชุม

ตอนเย็นเลิกงาน เสิ่นเผยซวนไปรับท่านย่ามาที่โรงพยาบาล

ตอนนั้นคุณหมอกำลังตรวจอาการ เสิ่นเผยซวนก็ไม่ได้ให้ท่านย่าเข้าไป รออยู่ด้านนอก

ได้ยินเสิ่นเผยซวนบอกว่าซูจ้านรถชน ตอนแรกท่านย่ายังไม่เชื่อ นึกว่าซูจ้านตั้งใจ

เพราะว่าเธอไม่สามารถยอมรับความจริงที่ฉินยาไม่สามารถคลอดบุตรได้