กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 758

ฉินยาเม้มปาก “ฉันจะดูแลซูจ้านค่ะ ท่านอย่าเสียใจเกินไปเลยนะคะ”

ขอบตาท่านย่าแดงระเรื่อ ตัวเองละอายใจต่อเด็กสาวคนนี้

เธอคว้ามือของฉินยาไว้แน่น ก้มหน้าไม่พูดจา

สีหน้าท่าทางของฉินยาสงบนิ่ง ในใจกลับสั่นไหวไม่หยุด

“อย่าโกรธฉันได้มั้ย?” ท่านย่าราวกับกำลังอ้อนวอน

ฉินยาตอบค่ะ ไม่ใช่โมโห แล้วก็ไม่ใช่คำตอบที่ผ่านการคิดอย่างรอบคอบ แต่เป็นความอ่อนไหวในขณะนี้ น้ำตาของคนแก่คนหนึ่ง ทำให้เธอพูดจาแรงๆและพูดจาแข็งกระด้างไม่ออก

แม้ว่าตอนนั้นมันจะทำร้ายจิตใจเธอมากจริงๆ

ท่านย่าเช็ดน้ำตา “ไม่รู้ว่าการรักษาของต่างประเทศจะดีไม่ดี จะให้ซูจ้านย้ายโรงพยาบาลดีมั้ย?”

ท่านย่ากลัวว่าคุณหมอจะวินิจฉัยผิดพลาด ที่จริงในใจมีความหวังเล็กๆ หวังว่าจะเป็นการวินิจฉัยผิดพลาด ซูจ้านจะต้องฟื้นขึ้นมาเร็วๆนี้แหละ

ฉินยารู้ว่าท่านย่ากำลังกังวลอะไร “แต่ว่าคุณหมอบอกว่า ตอนนี้ซูจ้านไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ เขาบาดเจ็บที่ศีรษะ”

ท่านย่ารีบพยักหน้า อาการบาดเจ็บที่ศีรษะนี้ไม่ใช่เล็กน้อยจริงๆ

“ถ้างั้นจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย” ท่านย่าหวาดกลัวมาก อยากจะช่วยเหลือ แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี ทำได้แค่เพียงกระวนกระวายใจ

ฉินยาปลอบท่านย่า “คุณหมอบอกว่าโอกาสที่จะฟื้นมีเยอะมาก พวกเรารออีกหน่อยนะคะ”

“จริงหรอ?” ท่านย่ากุมมือฉินยาแน่น คล้ายกับว่านี่เป็นความหวังสุดท้าย

ฉินยาตอบอย่างมั่นใจมาก “ค่ะ”

เธอหันหน้าไปมองบนเตียง คนบนนั้นไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆแม้แต่นิดเดียว ราวกับว่ากำลังหลับสนิท แม้แต่ท่านย่าร้องไห้ เป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้ เขาก็ไม่รับรู้อะไรเลย

ในใจของฉินยาก็สับสนเช่นกัน ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่

เธอไม่ได้คิดมากมาย เพียงแค่ไม่อยากให้ซูจ้านเป็นคนกลางอีก “ถ้าหากว่าเขาจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้ในเร็ววัน ฉันยินดี…ยินดีให้เขาไปหาคนอื่นค่ะ”

เธอข้ามผ่านขีดสุดของตัวเอง เดิมทีเธอยอมรับไม่ได้ ที่จะให้คนอื่นคลอดลูกของเธอ ถึงแม้จะเพียงแค่ยืมอยู่ในท้องของคนอื่น เธอก็ไม่ยินยอม

สำหรับเธอแล้ว เธอยินยอมที่จะรับเลี้ยง

ท่านย่าตะลึงไปพักใหญ่ ราวกับรู้สึกเหนือความคาดหมาย เหมือนจะยังฟังไม่เข้าใจไปพักหนึ่ง เธอคว้ามือของฉินยา เขย่าไม่หยุด ผ่านไปนานสักพัก ถึงจะพูดขึ้นว่า “ขอบคุณ ขอบคุณนะหนู”

แม้แต่เวลาแบบนี้ ท่านย่าก็ยังคงคิดถึงตระกูลซูจะขาดผู้สืบทอดไม่ได้

เห็นได้ชัด ตระกูลซูจะมีทายาทหรือไม่สำหรับเธอแล้ว เป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก

เสิ่นเผยซวนยืนอยู่ด้านนอกพักหนึ่งแล้ว บทสนทนาของพวกเขา เขาได้ยินหมดแล้ว ถอนหายใจยาวทีหนึ่ง

เขาเดินเข้ามา “ฉินยา คุณพาท่านย่าไปกินอะไรสักหน่อยสิ คุณก็กินอะไรสักหน่อยด้วย ที่นี่ผมเฝ้าให้”

ฉินยาพูด “คุณพาท่านย่าไปเถอะ ฉันเฝ้าเอง”

“คุณไปกินอะไรสักหน่อยดีกว่า ตอนเย็นคุณยังต้องเฝ้ากลางคืนอีก จะเหนื่อยเอา เชื่อฟังผม คุณไปพักผ่อน กินอะไรสักหน่อย สายๆหน่อยค่อยเข้ามา” เสิ่นเผยซวนดึงเธอ

ฉินยาได้แต่ตอบตกลง พูดว่า “งั้นคุณจะกินอะไร ฉันจะสั่งมาให้”

“ผมกลับไปกินเอา” เสิ่นเผยซวนคิดถึงซางหยูที่อยู่ที่บ้าน

ฉินยาตอบ “โอเค”

เธอดันท่านย่าออกไป เสิ่นเผยซวนมองดูพวกเขาไปไกลแล้ว ปิดประตู เดินมาที่ข้างเตียง ใช้มือแตะซูจ้านเล็กน้อย “เลิกแกล้งได้แล้ว เขาไปกันแล้ว”