กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 761

เสิ่นเผยซวนทานซุปหมดไปหนึ่งถ้วยแล้วกล่าว “ท่านย่าครับ ผมส่งท่านกลับนะครับ”

ให้พูดอย่างไรท่านย่าก็ไม่ยอม ต้องการที่จะเฝ้าอยู่ที่นี่ท่าเดียว บอกว่าถ้าซูจ้านไม่ฟื้น เธอก็จะเฝ้าอยู่อย่างนี้

เสิ่นเผยซวนพูดเกลี้ยกล่อม “ท่านอยู่ที่นี่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ และก็ไม่มีที่ให้นอนพักผ่อนด้วย ฉินยาต้องดูแลซูจ้าน ขาของท่านเองก็เดินเหินไม่สะดวก เธอยังต้องมาดูแลท่านอีก แบบนี้เธอจะยิ่งเหนื่อยนะครับ ให้ผมส่งท่านกลับโรงพยาบาลเถอะ”

ท่านย่ากล่าว “ฉันไม่กลับไปที่โรงพยาบาล ฉันหายดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องรักษาอีก”

“อย่างนั้นผมจะไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้นะครับ วันนี้ท่านกลับไปพักอีกสักคืนก่อน ที่นี่ไม่มีที่ให้นอนพักนะครับ” เสิ่นเผยซวนกล่าว

ท่านย่าไม่อยากไป หลานชายนอนสลบไม่ฟื้น เธอกลับไปก็นอนไม่หลับ

“ฉันอยากจะเฝ้าอยู่ที่นี่ เมื่อเขาฟื้น ฉันก็จะสามารถรู้ได้ในทันที” ท่านย่ามองหลานชาย ทอดถอนใจด้วยความกลัดกลุ้ม จิตใจดูเศร้าสลดหดหู่ไม่น้อย

ฉินยากล่าว “หากเขาฟื้น หนูจะแจ้งให้คุณย่าทราบทันทีค่ะ”

ท่านย่ามองฉินยา สุดท้ายจึงต้องจำยอม ขาของเธอไม่สะดวกจริง ๆ อยู่ที่นี่ต้องลำบากฉินยาดูแล และเธอก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ด้วย

เธอจึงกำชับย้ำ “ถ้าเขาฟื้นขึ้นมา จะต้องบอกให้ฉันรู้ทันทีเลยนะ” 

ฉินยากล่าว “ค่ะ”

เสิ่นเผยซวนเข็นท่านย่า ซางหยูเก็บกวาดกล่องข้าว

แล้วก็ไม่ลืมที่จะเหลือบมองไปยังบนเตียงแวบหนึ่ง

คิดในใจ สมาธิของซูจ้านช่างดีจริง ๆ ขนาดนี้แล้วยังแสดงต่อได้อีก

“อย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ” ซางหยูกล่าวกับฉินยา

ฉินยาส่งพวกเขาถึงหน้าประตู

เสิ่นเผยซวนพาท่านย่าขึ้นรถ ส่งเธอกลับไปที่โรงพยาบาล

ท่านย่ากล่าว “เผยซวนจ๊ะ ฉันคงต้องรบกวนเธอสักเรื่องหน่อย”

เสิ่นเผยซวนช่วยเธอรัดเข็มขัดให้แน่นเสร็จสรรพ แล้วให้คอยซางหยูดูแล จากนั้นกล่าว “มีอะไรเชิญพูดมาได้เลยครับ”

“พรุ่งนี้ฉันทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลแล้ว ช่วยฉันหาคนรับใช้คนใหม่หน่อยนะ”

คนรับใช้คนก่อนที่อยู่ในบ้านได้ออกไปแล้ว พยาบาลของโรงพยาบาลคนนี้เธอไม่ค่อยชอบ ขาของเธอไม่สะดวก ไม่สามารถจะดูแลซูจ้านได้ แต่จะให้เพิ่มภาระให้กับฉินยาก็ไม่ได้

เสิ่นเผยซวนตอบกลับว่าครับ “รอทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลแล้ว ผมจะพาท่านไปหานะครับ ไปเลือกด้วยตัวเอง”

ท่านย่ากล่าว “ขอบใจเธอมากนะ”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับซูจ้าน ท่านก็คือคุณย่าของผม” เสิ่นเผยซวนขึ้นไปนั่งในฝั่งที่นั่งคนขับแล้วสตาร์ทรถ จากนั้นก็ขับออกจากโรงพยาบาลไปยังอีกโรงพยาบาลหนึ่ง

เพื่อนำท่านย่าไปส่ง เสิ่นเผยซวนกล่าว “ท่านพักผ่อนให้ดี ๆนะครับ คุณหมอบอกว่าโอกาสที่ซูจ้านจะฟื้นขึ้นมานั้นมีโอกาสสูงมาก ท่านอย่าได้เป็นห่วงเกินไปนะครับ”

ท่านย่าพยักหน้า “ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันหวังก็คือขอให้เขาฟื้นขึ้นมาเร็วๆ”

เสิ่นเผยซวนพูดปลอบ “ฟื้นแน่นอนครับ”