กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 765

ฉินยาลุกออกจากอ้อมกอดของเขา แล้วยกอาหารมา

ซูจ้านกล่าว “ผมไม่ทาน”

ฉินยายืนมองเขา “เป็นเพราะว่าเพิ่งตื่นเหรอ”

ซูจ้านกล่าว “มั้ง คอแห้งมาก”

ฉินยาวางอาหารลง แล้วไปรินน้ำอุ่นมาแก้วหนึ่งยื่นให้เขา

ซูจ้านรับมาแล้วแนบที่ริมฝีปากจากนั้นก็ดื่มลงไป เขารู้สึกคอแห้งจริง ๆ ดื่มน้ำลงไปหนึ่งแก้วถึงได้รู้สึกดีขึ้น

ฉินยารับแก้วเปล่ามา ซูจ้านเงยหน้ามองเธอ “อาหารเช้าคุณยังไม่ได้ทาน รีบทานสักหน่อยเหอะ”

ฉินยาวางแก้วน้ำลงแล้วนั่งอยู่หน้าโต๊ะ แต่ทว่ากลับไม่มีความอยากอาหาร มือของเธอถือตะเกียบจิ้มข้าวที่อยู่ในถ้วย โดยไม่มีการคีบอาหารมาใส่ปากแต่อย่างใด

เธอครุ่นคิดในใจอยู่สักพักแล้วกล่าวขึ้น “ฉันบอกกับคุณย่าแล้วว่าเห็นด้วย”

ซูจ้านได้ยินแล้วตอนที่นอนสลบอยู่ แต่การได้ยินจากปากของเธอเองในเวลานี้ ในใจกลับรู้สึกจี๊ดขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก

เดิมทีเธอไม่เห็นด้วย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่ก็รู้สาเหตุของเรื่องนี้

แต่ตอนนี้เพื่อเขาแล้วเธอจึงเห็นด้วย

ซูจ้านอยากจะลงจากเตียง ฉินยาจึงเข้ามาพยุงเขา “คุณยังไม่หายดี ตอนนี้ยังลงจากเตียงไม่ได้”

ซูจ้านบอกไม่เป็นไร เขากล่าวคำขอบคุณไม่ออก สำหรับฉินยาแล้ว คำขอบคุณไม่สามารถชดเชยและบรรเทาเธอได้

สิ่งที่ทำได้ก็คือโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด แล้วบอกกับเธอว่าเธอนั้นมีที่ให้พักพิง

หลังจากที่ใจเย็นกันแล้ว ฉินยาได้โทรศัพท์หาท่านย่าบอกเธอว่าซูจ้านฟื้นแล้ว ทันใดนั้นท่านย่าก็อยากจะมาหาในทันที

ภายใต้การช่วยเหลือของพยาบาลได้มาถึงโรงพยาบาล เธอบอกว่าเธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่เพราะว่าวันนี้เสิ่นเผยซวนไม่มีเวลา จึงยังไม่ได้ไปช่วยเธอทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล ฉินยาบอก เดี๋ยวเธอไปทำให้เอง

ท่านย่าดึงมือของเธอ “ขอบใจนะ”

ซูจ้านเห็นพวกเขาดีกันแล้ว ในใจก็รู้สึกโล่งใจเบาไปไม่น้อย เขาจะได้ไม่ต้องรู้สึกลำบากใจ ไม่ต้องรู้สึกอึดอัดใจที่คั่นอยู่ระหว่างกลาง จากนั้นกล่าวขึ้น “พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน”

พลางพูดพลางหันมองฉินยา “เธอเสียสละเพื่อผมมามาก ต่อไปคุณย่าต้องดีกับเธอให้มาก ๆ นะ”

ดวงตาท่านย่าแดงก่ำอย่างอธิบายไม่ถูก จากนั้นมองถลึงใส่ซูจ้าน “ในสายตาแกฉันใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ”

เมื่อก่อนเธอนั้นชอบฉินยามาก ตอนนี้ก็ยังชอบเหมือนเดิม ในใจก็ยิ่งมีความรู้สึกผิดที่มากมาย เธอแบกรับความกดดันทั้งหมดไว้เพื่ออะไร ไม่ใช่เพื่อต้องการให้เขามีเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองหรอกหรือ

ตอนนี้ซูจ้านยังจะมาตำหนิเธออีกหรือ

ฉินยารีบช่วยซูจ้านแก้ต่าง “ซูจ้านไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ”

ท่านย่าปาดน้ำตา “ไม่ว่าเขาจะมีความคิดนี้หรือไม่ ฉันก็ขึ้นชื่อว่าเป็นคนใจดำ ฉันก็คงต้องยอมรับ เพราะว่าฉันไม่สนใจสุขภาพที่ไม่ดีของเธอ เรื่องที่อยากให้มีลูก มันเป็นความผิดของฉัน แต่……”

เธอมองฉินยาอย่างสูงส่ง “ฉันไม่เสียใจ แม้ว่าในใจเธอจะเกลียดฉัน ฉันก็จะต้องทำแบบนี้ ฉันไม่สามารถ……”

“หนูทราบค่ะ คุณย่าไม่ต้องพูดแล้ว หนูเข้าใจความรู้สึกของคุณย่า เพราะฉะนั้น หนูยินดีที่จะถอยหนึ่งก้าว” ฉินยาก้มหน้ามองซูจ้านที่นอนอยู่บนเตียง ตอนที่ไม่รู้ว่าเขาจะฟื้นตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่นั้น เธอพบว่าสิ่งที่พวกเธอทะเลาะถกเถียงกันนั้นเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมาก