กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 774

" มีเลือด "

เฉินชือหานเห็นจากที่จงจิ่งห้าวอุ้มหลินซินเหยียนออกมา มีเลือดหยดลงมาตามขาของเธอ

เมื่อเหวินเสี่ยวจี้ได้สติแล้วก็เดินไปดู ปรากฏว่า ถึงแม้บางพื้นนั้นจะมีรอยเลือดไม่มาก แต่ไม่อยู่บนพื้นสีขาวแล้วก็ทำให้เห็นชัดสะดุดตา

เขาตกใจจนตัวสั่น อ้าปากค้างจนพูดไม่ออก

เป็นเฉินชือหานที่มีสติมากกว่า จึงใช้แรงผลักเรียกสติเขา" อาจจะเป็นเพราะใกล้จะคลอดแล้วก็ได้ พวกเรารีบไปดูเถอะ ไปดูว่าพอจะช่วยอะไรได้บ้างไหม? "

เหวินเสี่ยวจี้จึงดึงสติกลับมา ก็รีบวิ่งตามไป แล้วพูดว่า " เดี๋ยวผมขับรถเอง "

จงจิ่งห้าวไม่รู้ว่าได้ยินหรือเปล่า แต่ไม่ได้ตอบกับเขา

เห็นเขารีบเดินด้วยความเร็วที่มี ใบหน้าไม่ได้รู้ตื่นตกใจอะไรมากมาย แต่ภายในใจของเขาแทบจะทำอะไรไม่ถูก ไม่แน่ดูเหมือนกับชายที่ดูพร้อมรับทุกสถานการณ์เหมือนอย่างที่เคยเป็น

แต่เมื่อลองสังเกตดีๆแล้วก็พบว่าก้าวเดินของเขานั้นเร็วจนขาแทบจะพันกันมั่ว

เมื่อเดินผ่านบริเวณจัดงานแต่งออกมาแล้ว ริมถนนก็มีรถที่พวกเขานั่งมาจอดอยู่

เมื่อเห็นว่าจงจิ่งห้าวเดินมาถึงแล้ว คนขับรถก็รีบเปิดประตูหลังโดยเร็ว พอเห็นเลือดบนตัวของหลินซินเหยียน ก็สะดุ้งตกใจ" คุณนาย.... "

" รีบไปขับรถ! "

จงจิ่งห้าวตะคอกออกมาด้วยความโมโห

คนขับรถจึงรีบขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับจากนั้นเริ่มสตาร์ทรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

หัวของหลินซินเหยียนมุดเข้าไปในอกของจงจิ่งห้าว มือของเธอกำปกคอเสื้อของเขาแน่น แต่ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดที่ท้องของเธอให้เบาลงได้

รู้สึกราวกับว่ามันมีคนเอาของแข็งบางอย่างมาเสียบเข้ากับเนื้อของเธอทั้งเป็น

สีหน้าของเธอดูทรมานจนแทบจะดูไม่ได้ จากที่ดูเขียวกลับเปลี่ยนเป็นเขียวช้ำกว่าเดิม ลมหายใจเริ่มหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ

จงจิ่งห้าวก็เธอเอาไว้ จากนั้นก็จบลงไปบนหน้าผาก " ผมอยู่ตรงนี้ ผมอยู่ข้างๆคุณ เราใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร..... "

เหมือนเขากำลังพยายามพูดปลอบเธออยู่ และเหมือนก็กำลังปลอบใจตัวเองอยู่เช่นกัน เขารู้สึกว่าหัวใจของเขามันมีอะไรบางอย่างกดทับและบีบไว้อย่างหนาแน่น แม้แต่จะหายใจก็ยังรู้สึกทรมาน

ตอนนี้คอเสื้อของเขาเปียกชุ่มไปหมด เป็นเพราะน้ำตาและเหงือกของหลินซินเหยียน ตอนนี้หน้าผากของเธอมีเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมออกมาราวกับเม็ดน้ำแข็ง

" ฉัน.....ปวดมาก " ริมฝีปากของเธอสั่นเครือ พูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

จงจิ่งห้าวขอเธอเอาไว้แน่น ครั้งนี้รู้สึกว่ามือของเธอ เขานึกว่ามันคือเหงื่อ แต่พอก้มหน้าลงไปดูชายกระโปรงที่เธอทับเอาไว้ ก่อนหน้านี้มันเป็นสีขาว แต่ตอนนี้มันกลับทุกย้อมไปด้วยสีแดง

คนขับรถขับออกมาด้วยความเร็ว แม้แต่ไฟแดงตอนนี้ก็ฝ่ามาแล้วถึงสองครั้ง

จงจิ่งห้าวตะโกนเร่ง " รีบๆหน่อย! "

คนขับรถเหยียบคันเร่งแรงกว่าเดิม หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ก็ไม่ทันจะได้เช็ด เพราะเอาแต่โฟกัสอยู่กับรถและถนนตรงหน้า

จงจิ่งห้าวประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ แล้วจุมพิตลงบนริมฝีปากที่ขาวซีดนั้น " ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร ผมอยู่ตรงนี้ พวกเราใกล้จะถึงโรงพยาบาลกันแล้ว "

สติของหลินซินเหยียนเริ่มเลอะเลือน ภาพที่เธอเห็นเขาตรงหน้าเริ่มจะเลือนราง ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกับเขาเลย