กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 807

พนักงานหญิงนิ่งอึ้ง มองไปที่หวางทิงเสว่

หลินซินเหยียนถาม “ไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?”

พนักงานหญิงยิ้มอีกครั้งแล้วพูดว่าลองได้ จากนั้นก็นำสร้อยคอออกมา

หลินซินเหยียนให้ซางหยูใส่ สินค้าชิ้นนี้กับเส้นที่หลินซินเหยียนเพิ่งจะเลือกออกมานั้นใกล้เคียงกัน ทั้งหมดเป็นสร้อยเส้นบาง มีจี้ห้อยขนาดย่อเล็กหนึ่งชิ้น เพียงแต่รูปแบบของจี้ไม่เหมือนกัน ผลออกมาไม่ค่อยต่าง

ยังไงก็เป็นหญิงสาวที่สะอาดสะอ้าน สวมสร้อยคอเส้นบางดูงดงามละเอียดอ่อนเป็นอย่างมาก

หลินซินเหยียนจับจ้องเธอที่มึนอยู่ก็คิดว่าสวยดีเหมือนกัน ถามซางหยู “ชอบอันไหน?”

ซางหยูพูด “อันนี้”

เธอยังอยากจะระบายอารมณ์แทนหวางทิงเสว่สักหน่อย ไม่ว่าอย่างไรก็ตามพนักงานหญิงคนนี้ก็จะพูดแบบนี้กับคนอื่นไม่ได้

บางทีหวางทิงเสว่เพียงแค่อยากจะลองใส่อาจจะมีความไม่เหมาะสมอยู่บ้าง แต่ว่าก็ไม่สามารถจะใช้คำพูดทำร้ายคนอื่นได้

ในฐานะพนักงานขายเองก็ถือว่าเป็นพนักงานเหมือนกัน ไม่ควรที่จะปฏิบัติกับลูกค้าแบบนี้

ทุกคนก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนมีเงินทั้งหมด ทำไมจะต้องทำให้ลำบากใจ?

เธอเองถ้าเป็นคนที่มีเงินมากมาย ก็คงไม่มาเป็นพนักงานในร้านขายของ

หลินซินเหยียนพูด “ตกลง ถ้าอย่างนั้นชิ้นนี้”เธอหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าเงินวางลงบนเคาน์เตอร์

พนักงานขายผู้หญิงรีบร้อนหยิบบัตรขึ้นมา “กรุณารอสักครู่”

นำบัตรไปที่ด้านหน้าโต๊ะคิดเงิน

ยังไม่ลืมที่จะหันหัวมาจ้องหวางทิงเสว่ ในใจนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก คิดว่าคนแบบนี้มีเพื่อนร่ำรวยได้อย่างไรกัน?

หลินซินเหยียนสวมเสื้อผ้าเรียบง่าย ไม่ได้หรูหราอะไร แต่ว่าทำให้คนรู้สึกได้ถึงความมั่นใจเป็นอย่างมาก ประกอบกับผู้ชายใส่ชุดสูทสีดำที่เป็นทั้งคนขับรถและบอดี้การ์ดที่ตามมาถือของให้นั้น ทำให้คนรู้สึกว่าเป็นคนมีเงิน

พนักงานขายผู้หญิงนำบัตรกลับมาให้อย่างรวดเร็ว ยิ้มออกมาและพูด “อยากให้ช่วยห่อให้คุณไหมคะ?”

หลินซินเหยียนพูดขณะที่มองไปที่ซางหยูที่ใส่แล้วดูดี “เธอใส่เลย ใบเสร็จและใบรับประกันทั้งหมดใส่ในกล่องให้เธอ ”

“ได้ค่ะ”พนักงานหญิงนำของทั้งหมดใส่เข้าไปในกล่องห่ออย่างพิถีพิถัน ส่งมาให้ “ไว้โอกาสหน้าเรียนเชิญใหม่นะคะ”

หลินซินเหยียนหยิบกล่องมา ยิ้มเบาๆและพูด “ไปกันเถอะ”

ซางหยูดึงหวางทิงเสว่ให้ตามเธอออกไป

รอจนห่างออกมาจากร้านเป็นระยะทางไกลพอสมควร ซางหยูถึงจะพูด “นี่น่าจะแพงมากเลยหรือเปล่าคะ”

9888ก็ถือว่าหนึ่งหมื่น เธอจะใส่เครื่องประดับที่แพงขนาดนี้ได้ยังไงกัน

หลินซินเหยียนหัวเราะออกมาแล้วพูด “คุณชอบเป็นสำคัญ”

ซางหยูปล่อยเวลาผ่านไปสักครู่ก็ถามเธอว่านี่ใช่เงินของจงจิ่งห้าวหรือเปล่า

หลินซินเหยียนพูดออกมาขณะที่ยิ้ม “ของฉันเอง”

เธอเป็นผู้ถือครองหุ้นส่วนใหญ่ของว่านเยว่กรุ๊ป เธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่ไม่เปิดเผยตัวตน

จงจิ่งห้าวนั้นทำงานอย่างหนักเพื่อเธอ ขยันประกอบกิจการบริษัท หาเงินได้มากมายสุดท้ายก็เป็นของเธอทั้งหมด

ซางหยูพูด “ต่อไปฉันเองก็ต้องเหมือนคุณให้ได้ มีธุรกิจเป็นของตัวเอง”

หลินซินเหยียนหัวเราะ “ของฉันเองก็เป็นของเขา ของเขาเองก็เป็นของฉัน สามีภรรยายังจะมาแบ่งแยกกันและกันได้ยังไง คุณกับเผยซวนงอนกันเหรอ?”

หวางทิงเสว่เบิกตาโต ตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ผ่านไปสักพักเธอเหมือนว่าจะคิดอะไรได้บางอย่าง “เมื่อไม่นานมานี้ที่จัดงานแต่งงานยิ่งใหญ่คือเธอใช่หรือเปล่า?” ซางหยูพยักหน้า

หวางทิงเสว่ทุบปากตัวเอง อิจฉาเป็นอย่างมาก “เธอทำไมถึงวาสนาดีขนาดนี้?”

ผู้ชายที่แต่งงานด้วยไม่เพียงแค่หน้าตาดีมาก ยังจะรวยล้นฟ้าอีกต่างหาก

ซางหยูตีหัวของเธอ “คุณไม่มีวาสนาแบบนั้นแน่นอน ตั้งใจเรียนซะ”

หวางทิงเสว่หัวเราะออกมา เรื่องไม่มีความสุขเมื่อครู่นี้ทั้งหมดได้ลืมไปแล้ว หัวเราะแล้วพูด “คุณดูเธอสิ คลอดลูกตั้งสามคนแล้ว รูปร่างยังดีขนาดนี้ ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่รูปร่างไม่เข้ารูปเมื่อเคยคลอดบุตร ทำไมเธอไม่อ้วนเลย? ดูแล้วเหมือนพวกเราไม่มีผิด”

ซางหยูพูด “ไม่รู้สิ เธอคงสมรรถภาพทางร่างกายดี”

หวางทิงเสว่ทำปากยื่น “สมรรถภาพทางร่างกายนี้ก็ทำให้คนทั้งอิจฉาทั้งหมั่นไส้แล้วล่ะ?”

ซางหยูยิ้ม “คุณยังต้องเพิ่มไปอีกเรื่อง”

“อะไร?” หวางทิงเสว่มองไปที่ซางหยู

“ไม่เพียงแต่รูปร่างดี และยังมีผิวขาวสวยงาม”ซางหยูพูด

หวางทิงเสว่กะพริบตา จากนั้นก็พูดด้วยความท้อใจ “จริงด้วย เป็นผู้หญิงด้วยกัน ฉัน.....”

เธอก้มศีรษะลงมาดูตัวเอง ถึงแม้ว่าชื่อจะมีตัวอักษรหิมะ แต่ว่าเธอทำไมไม่ขาว ถึงแม้ว่ารูปร่างพอใช้ได้ ไม่ได้อ้วนขนาดนั้น

พอมองคนที่เขาเคยคลอดบุตรมาแล้ว ผิวพรรณเหมือนกับไข่ไก่ที่ขายแบบปอกเปลือกแล้ว ดังคำกล่าวที่ว่า เปรียบเทียบกับคนอื่นก็ยิ่งโมโหจนตาย

“พวกคุณสองคนทำอะไรกันอยู่เหรอ มาช่วยฉันดูว่าเสื้อตัวนี้สวยหรือเปล่า?”

ในมือของหลินซินเหยียนนั้นถือเสื้อกันหนาวเด็กสีแดงหนึ่งตัว อยากจะถามความเห็นของพวกเขา พอหันกลับมาเห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า คุยกันเงียบๆอยู่ตรงนั้น