กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 81

“นายปล่อยฉันนะ” หลินซินเหยียนเบิกตากว้าง มือสองข้างดันร่างที่เขากดลงมา

“ปล่อย?” จงจิ่งห้าวกดเสียงเน้นคำนี้ รู้สึกตลก

ทีแรกเขาโกรธที่เธอมาขีดเส้นกั้นกับเขา ตอนนี้เชื่อเพียงว่าลูกของเธอบริสุทธิ์ กลับสงสัยเขา

เขาโกรธจริงๆ

หลินซินเหยียนก้มหน้าไม่กล้ามองเขา เธอสามารถรู้สึกได้ถึงผิวที่แข็งแกร่งของเขา ร้อนกว่าอุณหภูมิร่างกายของเธอหลายเท่า และลมหายใจที่จู่ๆ ก็พุ่งเข้ามาของเขา คุ้นเคยและเอ้อระเหย เธอหลับตา “ลูกชายของฉันอายุแค่ห้าขวบ"

เขาไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นได้

เธอเอียงคอ ลำคอที่ยาว เผยเส้นเลือดที่เต้นตุบๆ เพราะเธอตื่นเต้น ลมหายใจที่ขึ้นๆ ลงๆ อย่างรวดเร็ว ราวกับโน้ตที่ดึงดูดใจ เดิมทีจงจิ่งห้าวเพียงแค่อยากทำให้เธอตกใจ แต่ว่าเห็นท่าทางตอนนี้ของเธอ รู้สึกเพียงเลือดในร่างกายกำลังสูบฉีด

เขาก้มหน้าริมฝีปากหยุดลงบนคอของเธอ

ริมฝีปากของเขานุ่มมาก เย็นเล็กน้อย

หลินซินเหยียนออกแรงผลักเขา ตกใจทำอะไรไม่ถูก “นายปล่อยฉัน นายยังมียางอายอยู่ไหม?”

“ยางอาย? ยางอายของฉันถูกลูกชายของเธอขายไปหมดแล้ว ฉันยังจะเอายางอายอะไรอีก?” ขณะที่พูด หัวของเขายังคงฝังอยู่ที่ซอกคอของเธอ คลุมเครือ

เขาชอบกลิ่นบนตัวของเธอ กลิ่นแบบนั้น ทำให้เขาคุ้นเคยและคลั่งไคล้

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะละลายผู้หญิงคนนี้เข้าสู่ร่างกายของเขา

“เธอว่าเธอ เป็นปีศาจหรือเปล่า?” ถ้าไม่ใช่ ทำไมถึงทำให้เขาที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง?

หลินซินเหยียนไม่ออกเสียง น้ำตาไหลออกจากดวงตาเงียบๆ ไหลลงไปข้างหูและเส้นผม

จงจิ่งห้าวรู้สึกได้ว่าเธอสะอึกเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น จับใบหน้าของเธอ “จูบเธอหนึ่งที เสียเปรียบขนาดนี้เลยเหรอ?”

ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย ค่อยๆ ลืมตา ในดวงตายังมีน้ำตาที่ไม่ได้ซ่อนไว้ เสียงแหบพร่า “ในสายตานาย ฉัน เป็นผู้หญิงที่สามารถขึ้นเตียงกับผู้ชายง่ายๆ ใช่ไหม?”

จงจิ่งห้าวชะงัก “เปล่า”

“นายใช่ นายไม่เคยให้เกียรติฉัน” เธอกลั้นน้ำตา ไหลลงอย่างไม่อดทน “นายคิดว่าฉันอายุสิบแปดก็มีผู้ชาย ท้อง เป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอาย ไม่รักนวลสงวนตัว ฉันไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่นายคิด ฉันแค่ทำอะไรไม่ได้”

จงจิ่งห้าวรู้สึกสับสนอย่างอธิบายไม่ถูก ไปเช็ดน้ำตาของเธอ เขายอมรับ เคยคิดแบบนั้น

หลินซินเหยียนหันหน้า ไม่ยอมให้เขาแตะ

มือของเขาหยุดลงที่ข้างหูของเธอ ค่อยๆ วางลง ทัดผมที่ยุ่งของเธอไว้ข้างหู “เรื่องในอดีตของเธอ ฉันไม่พูดถึง เรื่องในอดีตของฉัน เธอก็ลืม”

“นายอยากทำอะไร?” หลินซินเหยียนอดกลั้น

“ฉันเคยบอก ให้เธอกลับมาที่ตำแหน่งเดิม—"

“ลูกของฉันล่ะ นายเตรียมตัวจะเป็นพ่อเลี้ยงของพวกเขาเหรอ?” หลินซินเหยียนตัดบทเขา

เธอรู้ว่าจงจิ่งห้าวเป็นผู้ชายที่หยิ่งยโส

หากรับได้ว่าเธอไม่ใช่คนที่บริสุทธิ์ นั่นก็เป็นบรรทัดฐานของเขาแล้ว

เขาไม่มีทางยอมรับลูกของเธอ

“คนที่หยิ่งยโสอย่างนาย สามารถยอมรับให้ลูกของคนอื่นเรียกนายว่าพ่อ? นายสามารถเลี้ยงลูกของคนอื่นเหรอ? นายไม่สามารถ—"

“ไม่ต้องพูดแล้ว!” เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

ใช่ จงจิ่งห้าวแค่อยากให้หลินซินเหยียนกลับมา ไม่เคยคิดว่าจะจัดการลูกของเธออย่างไร

หลินซินเหยียนพูดถูก เขาเอาชนะเรื่องที่หลินซินเหยียนไม่บริสุทธิ์ ถือว่าเป็นบรรทัดฐานของเขาแล้ว

ให้เขาเป็นพ่อเลี้ยง เลี้ยงลูกของคนอื่น เขาไม่เคยคิดจริงๆ

และทำไม่ได้!

หลินซินเหยียนนั่งลง จัดเสื้อที่ยุ่งเหยิง เงยหน้ามองผู้ชายที่ยืนหันหลังให้เธอ “พวกเรา หย่ากัน กลับไปยังตำแหน่งของตัวเอง ถึงจะถูกต้อง”

“เธอรู้ว่าอะไรถูก?” น้ำเสียงของเขาตึงเครียด

อารมณ์ไม่ดีมากๆ

หลินซินเหยียนยืนขึ้น “ฉันไม่รู้ แต่ว่าฉันรู้หัวใจของตัวเองดี ฉันไม่ชอบนาย นายก็รับลูกของฉันไม่ได้ ยุติการพัวพัน คือทางเลือกที่ดีที่สุด”

ในหัวของจงจิ่งห้าวเต็มไปด้วยประโยคนั้นของเธอ ฉันรู้หัวใจของตัวเองดี ฉันไม่ชอบนาย”

ฉันไม่ชอบนาย?

เฮอะ

ฉันไม่ชอบนาย?

เขาหมุนตัว จับคอเสื้อของเธอ “เธอพูดประโยคเมื่อกี้อีกรอบซิ?”