กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 827

เห็นช่าวหยุนยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าร้าน ซูจ้านไม่กล้าลงจากรถไปเพราะกลัวว่าจะถูกค้นพบเอา จึงได้นั่งรออยู่ในรถ

ผ่านไปได้สักพักนึง เขามองเห็นฉินยาเดินออกมาอยู่ไกลๆ ชุดราตรีสั้นยาวถึงเข่าสีขาวล้วน เหมือนกับแสงจันทร์ที่กำลังห่อหุ้มรูปร่างอ้อนแอ้นของเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยน ผมลอนดำมัดรวบขึ้นไปลวกๆ ทิ้งปอยลงมาลวกๆ ปิดอยู่ตรงกรอบหน้าผากทั้งสองข้างยิ่งดูสวยหยาดเยิ้มมากยิ่งขึ้น

เธอนั้นเพื่อที่จะทำให้สีหน้าของตัวเองดูดีขึ้นมาหน่อย ก็ได้แต่งหน้าปิดใบหน้าที่ซีดเซียวไร้สีเลือดเอาไว้

ช่าวหยุนเห็นเธอเกิดความคิดบางอย่างออกมาทันที จากนั้นก็เอ่ยยิ้มๆออกมา “สวยขนาดนี้ วันนึงๆเอาแต่หลบอยู่แต่ในห้องทำงานน่าเสียดายออก ควรจะออกมาสร้างหายนะให้คนอื่นเขาเสีย”

ฉินยาแสร้งทำเป็นโกรธออกมา “อารองเอาฉันมาพูดล้อเล่นอีก ฉันจะไม่ออกไปไหนแล้วนะ”

“อย่า อย่า สวยขนาดนี้ เธอเดินอยู่ข้างๆฉัน ฉันจะได้หน้าไปด้วย” ช่าวหยุนยิ้มพลางเอ่ยออกมา

ฉินยาเองก็ยิ้มออกมา “ฉันไปออกงานกับคุณ นับว่าเป็นการช่วยงานคุณด้วยใช่มั้ย?”

ช่าวหยุนเปิดประตูรถ “นับ”

“งั้นคุณต้องตอบแทนน้ำใจฉันด้วย” ฉินยาโน้มตัวเข้าไปในรถ

ช่าวหยุนไม่ได้ขับรถออกไปโดยทันที แต่ได้ยืนอยู่ตรงประตูรถมองฉินยาอยู่ พลางยิ้มถามออกไป “ฉันยังดีต่อเธอไม่พอเหรอ? ไปออกงานกับฉันยังจะต้องมีพระคุณอะไรกันอีก ทำไมเธอถึงได้ใจแคบกับฉันขนาดนี้?”

“ฉันไม่สน คุณไม่ให้ฉันก็ไม่ไป” พูดไปแล้วฉินยาก็จงใจทำเป็นเตรียมที่จะลงจากรถ อันที่จริงเธอก็แค่ล้อช่าวหยุนเล่นเท่านั้นเอง ไม่ได้จะลงจากรถไปจริงๆ

ช่าวหยุนดึงเธอเอาไว้ “โอเคๆ ฉันติดหนี้บุญคุณเธอ” เขาได้หลุดเสียงพูดออกมา “เดิมทีแล้วฉันนั้นอยากให้เธอไปผ่อนคลายสักหน่อย ทำไมถึงได้กลายเป็นติดหนี้บุญคุณเธอไปได้? โบราณเขาพูดไว้ได้ดีเลย ที่ว่าคนถ่อยกับผู้หญิงเป็นพวกที่เข้าหากันเพื่อผลประโยชน์ พอหมดประโยชน์ก็ตีจากไปเหมือนกัน เธอก็คือผู้หญิง”

ฉินยาเลิกสายตามองขึ้นไป เธอแต่งตามาแล้ว ดวงตาที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา ยิ่งดูลึกซึ้งงดงามออกมามากยิ่งขึ้น “ฉันเป็นผู้หญิง อารองคุณเป็นคนถ่อยเหรอ?”

ช่าวหยุนส่งเสียงเฮอะออกมาทีนึง “ไม่คุยกับเธอแล้ว”

ปากของเด็กผู้หญิงคนนี้สุดยอดมากเลย

ช่าวหยุนขึ้นไปยังที่นั่งคนขับเพียงไม่นานรถก็ได้ขับออกไป รถค่อยๆหายไปจากระยะสายตา แต่สายตาที่มองอยู่ของซูจ้านก็ไม่ได้ถอนกลับไป มองไปอย่างเหม่อลอย วิญญาณออกจากร่างอยู่นานก็ไม่ได้สติกลับคืนมาสักที

ฉินยาจากเขาไปเพิ่งจะนานเท่าไหร่เอง? ดูแล้วเหมือนกับว่าจะฟื้นฟูสภาพจิตใจมาได้แล้ว เป็นเพราะช่าวหยุนเหรอ?

เมื่อก่อนเธอชอบคุยกับช่าวหยุนมากเลยเหมือนกัน

เขาค่อยๆหลุบตาลงไปช้าๆ เธอกับช่าวหยุน...

หัวใจของเขาเจ็บปวดเป็นอย่างมาก หัวใจเหมือนกับถูกคนควักออกไป เลือดไหลหยดลงมาไม่หยุด

ซูจ้านแทบจะไม่พักผ่อนเลยทั้งคืน ขับรถมาถึงเมืองCก็ไม่ได้พักผ่อนเลยสักครู่เดียวเหมือนกัน แล้วก็ได้มารอฉินยาอยู่ที่นี่ นึกไม่ถึงว่าดันมาเห็นเธอแต่งตัวหรูออกไปพร้อมกับช่าวหยุน ดวงตาที่เดิมทีก็มีเส้นเลือดฝอยแดงอยู่แล้วก็ได้แดงออกมามากขึ้นกว่าเดิม

ในทันใดนั้นเอง เขาก็ได้ยิ้มเยาะตัวเองออกมา ในรอยยิ้มได้เต็มไปด้วยความขมขื่น

ถ้าเธอมีความสุข เขาก็ควรอวยพรให้เธอ เดิมทีก็ได้ตกลงกันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว จะขาดก็แต่เพียงหลักฐานยืนยันที่ไม่ได้ทำ เธอมีอิสระของเธอ

แต่ก็เจ็บปวดใจจนหายใจได้ลำบาก

ใบเมเปิ้ลบนต้นร่วงลงมา ร่วงลงมาอยู่ตรงหน้ากระจกหน้ารถ เปล่าเปลี่ยวจนเพียงไม่นานก็จะถูกลมพัดปลิวไปอีก เหมือนกับเขาที่โดดเดี่ยวจนเหมือนกับว่าเป็นคนน่าสมเพชที่ถูกทุกคนทอดทิ้งไป