กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 841

“คุณอย่าเสียใจก็พอแล้ว”ฉินยาพูดขึ้น ในเวลานี้ในใจของเธอก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน กลัวว่าท่านย่าจะฟื้นขึ้นมา แล้วกลับไปเป็นแบบเมื่อก่อน

ซูจ้านยื่นแขนออกมาโอบเธอเอาไว้“ผมจะไม่เสียใจแน่นอน”

เขาจะพิสูจน์ให้เธอเห็นเอง！

“คุณหลับในอ้อมกอดของผมเถอะ”ซูจ้านลูบหน้าของเธอ ฉินยาตีมือของเขา ไม่ชอบที่เขามาทำเรื่องที่ไม่รู้กาลเทศะแบบนี้

ซูจ้านแสร้งทำเป็นถูกเธอตีโดนแผลของตัวเอง ทำท่าทำทางเจ็บปวด ฉินยาใบหน้าเกร็งทันที“โดนแผลของคุณเหรอ?”

“อื้อ”ซูจ้านพยักหน้า

ฉินยารู้สึกโทษตัวเองไม่น้อย เขาได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ เพิ่งจะเย็บไปสิบกว่าเข็มแค่สองวันจะหายได้ยังไง“ไหนให้ฉันดูหน่อย”

ฉินยาจะดูว่ามีเลือดออกไหม

ซูจ้านพูดขึ้น“ไม่เป็นไร คุณให้ผมซบสักพักนะ”

ไม่นานฉินยาก็ตระหนักขึ้นมาได้“คุณแสร้งทำสินะ?”

ซูจ้านส่ายหน้าปฏิเสธทันที“เปล่า แผลตรงนี้ไง ผมจะแสร้งทำทำไมล่ะ?”

“ฉันไปโดนคุณเหรอ?”ฉินยาเพียงแค่กดบาดแผลของเขา ตอนนี้ซูจ้านเจ็บจริงๆ ร้องคร่ำครวญออกมา

ฉินยาก็ไม่ได้โหดเหี้ยมแล้ว สบถหึใส่เขาหนึ่งที“ถ้าหลอกฉันอีก คุณเจ็บจนตายไปแน่”

ซูจ้านซบหัวลงที่ไหล่ของเขา“คุณทำลงเหรอ?”

“ทำไมจะทำไม่ลง? ฉันแทบอยากจะให้คุณตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด”ฉินยาแสร้งทำเป็นพูดขึ้นอย่างหยาบคายรุนแรง

ซูจ้านยิ้ม เข้าไปใกล้หูของเธอ“ตายในอ้อมกอดของคุณ ผมยอม”

ฉินยาจ้องเขม็งเขา“ทำไมคุณถึงยังไม่ทำตัวให้ดีสักทีนะ?”

ซูจ้านกระพริบตาปริบๆ พร้อมกับพูดขึ้น“ผมหลับได้ไหม?”

ที่เขาพูดเป็นความจริงทั้งนั้น จะไม่ดีไม่ควรได้ยังไง?

พูดไปแล้วเธอก็ไม่ชอบ ถ้าอย่างนั้นก็หลับซะเลย

ฉินยาพยักหน้า“นอนสิ”

ผ่านไปสามชั่วโมงพวกเขามาถึงเมืองC ช่าวหยุนได้รับโทรศัพท์จากฉินยารู้ว่าวันนี้เธอกลับมา ก็มารอรับที่สนามบินตั้งนานแล้ว

วันนี้บังเอิญไม่ได้สวมชุดลายดอก ไม่มีสีสัน เรียกได้ว่าเรียบง่ายสะอาดสะอ้านสุดๆ

ซูจ้านจูงมือฉินยาเดินตามมาข้างหลัง

“คุณกุมมือฉันแน่นขนาดนี้ทำไม?”ฉินยาคิดจะสลัดมือของซูจ้านออก

มันเป็นการกระทำโดยสัญชาตญาณของซูจ้าน เหมือนกลัวว่าเธอจะถูกคนอื่นแย่งไป เขาปล่อยมือของเธอออกเล็กน้อย“ผมไม่ได้ตั้งใจ”

พอเดินมาถึงรถ ซูจ้านก็เอากระเป๋าเดินทางใส่ไว้ที่ท้ายรถ จากนั้นก็ขึ้นรถไป ฉินยานั่งอยู่ข้างในเรียบร้อยแล้ว

ช่าวหยุนพูดขึ้น“เดี๋ยวฉันพาพวกเธอไปกินข้าวก่อนก็แล้วกัน”

“ได้สิ”ฉินยาพูดขึ้น“ที่ที่คุณจะพาพวกเราไปต้องไม่เลวแน่นอน”

เพราะว่าร้านอาหารที่ช่าวหยุนเคยพาเธอไปล้วนแต่ไม่เลวเลยทั้งนั้น

“เอ๋ อารอง วันนี้คุณไม่ได้ใส่เสื้อลายดอกเหรอ?”จู่ๆฉินยาก็สังเกตเห็นการแต่งตัวของเขา ปกติแล้วจะสวมเสื้อลายดอกมีสีสันตลอด ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวล้วน เสื้อสูทตัวนอกลำลองสีเทาง่ายๆแบบนี้

ช่าวหยุนกำพวงมาลัยไว้แน่น“ฉันลองเปลี่ยนสไตล์ดูบ้างไม่ได้เหรอ?”

ซูจ้านแสร้งทำเป็นไม่เห็นท่าทีกดดันตึงเครียดของช่าวหยุน บอกว่าเหนื่อยแล้ว เลยซบไหล่ของฉินยาพักผ่อน

ฉินยารับรู้ได้ถึงความคิดของผู้ชายทั้งสองคน พูดขึ้นต่อ“นั่นเป็นความชอบตลอดทั้งชีวิตของคุณไปแล้วนะ จู่ๆคิดจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนไปได้ง่ายๆเลยอย่างนั้นเหรอ? เมื่อก่อนฉันพูดแล้วพูดอีกคุณก็ไม่ยอมเปลี่ยนความชอบที่ว่าชอบสวมเสื้อลายดอกของคุณสักที แล้วทำไมตอนนี้บอกจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนซะอย่างนั้น?”