ซางหยูสูดหายใจเข้าจมูก รู้สึกผิดในใจ ถ้าทารกในครรภ์นี้เอาไว้ไม่ได้แล้ว เธอจะเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิต
เสิ่นเผยซวนอุ้มช้อนเธอขึ้นมาจากโซฟา“ดึกมาแล้ว ไปนอนกันเถอะ”
จริงๆแล้วในใจของเสิ่นเผยซวนก็ไม่ได้สงบเหมือนที่แสดงออกตอนนี้ แค่ไม่ได้แสดงออกมาต่อหน้าของซางหยูเท่านั้น ถ้าเขาตื่นตระหนกล่ะก็ ซางหยูก็จะยิ่งจิตใจอยู่ไม่สุขมากขึ้นไปอีก
ซางหยูขนตาเปียกไปหมด“คุณไม่โกรธฉันจริงๆเหรอ?”
เธอไม่รู้ความคิดของเสิ่นเผยซวน เขากระวนกระวายอยู่แป๊บเดียว ก็นิ่งสงบแบบนี้แล้ว ทำให้ในใจของเธอรู้สึกกระวนกระวายไม่น้อย ไม่รู้ว่าความคิดที่แท้จริงของเขาคืออะไร
เสิ่นเผยซวนพูดขึ้นอย่างใจเย็น“ไม่โทษคุณจริงๆ”
ถ้าจะโทษก็โทษเขา เพิ่งจะแต่งงานกัน เขาก็ไปแล้ว ทิ้งซางหยูไว้ที่นี่ตามลำพัง บางครั้งเวลาทำอะไรไม่รอบคอบบ้างมันก็เป็นเรื่องปกติ เขาไม่โทษเธอจริงๆ
ไม่ว่าเด็กคนนี้จะอยู่ต่อได้หรือไม่ เขาก็จะไม่โทษซางหยู แต่เขาโทษตัวเอง ที่ไม่ได้ดูแลเธอให้ดี
เธอเด็กขนาดนี้ก็ต้องมาแต่งงานกับเขาแล้ว แต่เขากลับไม่ได้ให้อะไรเธอเลย
เป็นความผิดของเขา
เขาอุ้มซางหยูมานอนบนเตียง พูดปลอบเธอ“ถ้าเกิดพวกเราไม่สามารถมีเด็กคนนี้ได้ ก็แสดงว่าพวกเราไม่มีบุญวาสนานี้”
ซางหยูขดอยู่ในผ้าห่มไม่พูดอะไร ในใจเอาแต่รู้สึกผิดและกระวนกระวายอย่างไม่หยุดหย่อน
ค่ำคืนนี้ทั้งคู่ไม่ได้นอนอย่างสงบ แต่กลับแสร้งทำเป็นนอนหลับสบาย
ตอนเช้าทั้งสองคนกินอาหารเช้าเหมือนจะปลอบใจซึ่งกันและกัน แต่จริงๆแล้วต่างคนต่างก็รู้สึกว่าอาหารมันไร้รสชาติสิ้นดี
“ผมพาคุณไปโรงพยาบาล”เสิ่นเผยซวนสวมชุดเครื่องแบบพร้อมกับพูดขึ้น
ซางหยูพยักหน้า ตาบวมเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อวานร้องไห้ บวกเข้ากับไม่ได้พักผ่อนเพียงพอก็เลยส่งผลให้ตาบวม
แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็ออกไปพร้อมกับเสิ่นเผยซวน ทั้งสองคนขึ้นรถไป เสิ่นเผยซวนสตาร์ทรถ โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น
เขากดรับสาย ในสายมีเสียงดังขึ้น บอกว่าให้เขาไป มีคนจากเบื้องบนมา มีภารกิจจะให้พวกเขาทำ ภารกิจแรกหลังจากที่เสิ่นเผยซวนได้เลื่อนขั้นแล้ว นี่มันสำคัญกับเขามาก ไม่ใช่แค่ต้องทำให้ดีเท่านั้น แต่ยังต้องทำออกมาให้ดีเยี่ยมด้วย
“ฉันจะไปสายสักหน่อยครับ”เสิ่นเผยซวนพูดขึ้น
“มันได้ที่ไหนกัน คุณเพิ่งจะได้เลื่อนขั้น มีคนจากเบื้องบนมา คุณกลับไม่อยู่ ในใจจะคิดกับคุณยังไง?”
“ฉัน……”
“คุณกลับหน่วยงานไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวฉันไปรอคุณที่โรงพยาบาลเอง”ซางหยูพูดตัดบทเขา รู้ว่าเขายุ่ง ก็เลยเข้าใจ
เสิ่นเผยซวนพูดขึ้น“วันนี้ผมต้องอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
ซางหยูเม้มปากพูดขึ้น“ถ้าอย่างนั้นคุณพาฉันไปที่หน่วยของคุณเลยแล้วกัน ฉันรอคุณจัดการธุระเสร็จแล้ว พวกเราค่อยไปโรงพยาบาลกัน”
ถึงยังไงเธอก็ลาหยุดเรียบร้อยแล้ว
เสิ่นเผยซวนคิดอยู่สักพัก ถ้าให้ซางหยูอยู่ที่บ้านตามลำพัง เธอจะต้องคิดฟุ้งซ่านแน่นอน ก็เลยพูดขึ้น“ได้ ผมจะรีบจัดการธุระให้เร็วที่สุด”
ดังนั้นเสิ่นเผยซวนจึงขับรถไปที่หน่วย ในห้องโถงมีคนจำนวนไม่น้อย เหมือนกับว่ากำลังจัดการคดีอะไรอยู่ เสิ่นเผยซวนพาซางหยูกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ให้เธออยู่ในห้อง อย่าไปไหนเพ่นพ่าน
ซางหยูพูดขึ้น“ฉันจะไม่รบกวนเวลางานของคุณ”
คนจากเบื้องบนมาต้องพบกันที่ห้องประชุม เขากับเสี่ยวเฉินไปเตรียมตัวที่ห้องประชุม
ซางหยูหยิบมือถือออกมา ค้นหาในไป๋ตู้ สตรีมีครรภ์กินยาเข้าไปแล้วเด็กจะยังอยู่ได้ไหม ยาบางประเภทไม่เป็นไร ยาบางประเภทค่อนข้างรุนแรง ไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม