กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 852

“อย่าทำผม”

ซางหยูชะงักมือที่เปลื้องผ้าของเขา เข้ามาดูเขาแล้วกระซิบ "เผยซวน"

เสิ่นเผยซวนพลิกตัว หมดสติไปโดยสิ้นเชิง

ซางหยู "..."

เธอยืนอยู่ข้างเตียงพร้อมกับขมวดคิ้ว แขนเสื้อที่เพิ่งถอดออก ถูกเสิ่นเผยซวนกดลงใต้ร่างของเขาอีกครั้ง เขาหนักมากจนเธอไม่สามารถพลิกตัวของเขาเองได้

ทำไงดี?

ซางหยูรู้สึกเครียดและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

แต่เธอปล่อยให้เขานอนแบบนี้ไม่ได้ มันคงอึดอัด เธอเอนตัวลงครึ่งคุกเข่าที่ข้างเตียงแล้วดึงร่างของเขากลับมา เสิ่นเผยซวนผลักมือของเธอออกอย่างรำคาญ แล้วพูดอีกครั้งว่า “อย่ามายุ่งกับผม"

ซางหยูมองเขาอย่างแข็งทื่อ เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาเมา

รู้สึกตลก แต่ก็รู้สึกน่าโมโหในเวลาเดียวกัน

“ไม่ให้ขยับคุณ งั้นคุณก็นอนแบบนี้ ตื่นมาตอนเช้ารู้สึกปวดหลังก็อย่าโทษฉันนะ” ซางหยูโกรธและเอาผ้าห่มบางๆจากตู้มาคลุมให้เขา

เสิ่นเผยซวนขยับและเอื้อมมือไปแตะ "โทรศัพท์ของผมอยู่ที่ไหน?"

“คุณเมาแล้ว หาโทรศัพท์มือถือทำไม?” ซางหยูคว้ามือของเขาไว้ “คุณพอแล้ว ไปนอนซะ”

เสิ่นเผยซวนสะบัดมือออก "ไม่ ผมต้องโทร"

ซางหยูช่วยกุมขมับ “คุณดื่มจนเป็นแบบนี้แล้ว ยังจะโทรหาใครอีก?”

เสิ่นเผยซวนกล่าว "โทรให้ซางหยูไง"

ซางหยูตกตะลึงชั่วครู่ มุมริมฝีปากยกขึ้นมีรอยยิ้มจางๆ เอื้อมมือไปแตะแก้มของเขา "เมาแล้ว ยังจำซางหยูได้อีกหรือ?"

“อืม ผมคิดถึงเธอ” เสิ่นเผยซวนพลิกตัว หันหลังให้ซางหยูเหมือนกับว่าหลับไปแล้ว

ที่ว่าการว่าพูดความจริงหลังดื่มสุรา ซางหยูมีความสุขมาก เขาเมายังคิดถึงเธอ นั่นหมายความว่าเขาแคร์เธอจริงๆ

เธอเอาผ้าขนหนูที่เปียกเช็ดมือและใบหน้าของเขา ถอดรองเท้าและถุงเท้าออก แล้วเอาขาของเขาใส่เข้าไปในผ้าห่ม เธอเทน้ำ เก็บกวาดทำความสะอาดห้องครู่หนึ่ง อาบน้ำเสร็จก็นอนลงข้างๆเขา แอลกอฮอล์ในร่างกายของเขาหนักมากและเขาก็เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์เมื่อหายใจเข้าและออก

ซางหยูรู้สึกไม่ชอบเล็กน้อย อาจเป็นเพราะการปฏิเสธกลิ่นที่เกิดจากการตั้งครรภ์ เธอหันหลังใส่เขา ในไม่ช้าเขาก็พลิกตัวมาจากด้านหลังและเอื้อมมือไปกอดเธอ ขาของเขาที่หนักวางบนร่างกายของเธอ ซางหยูลุกขึ้นยกมันลง ไม่นานก็วางกลับมาอีกครั้ง ซางหยูนอนไม่หลับ แต่ก็ง่วงนอน แต่เธอก็ไม่สามารถนอนอย่างสบาย จึงลุกขึ้นไปนอนในห้องนั่งเล่นกับผ้าห่มบางๆ

เสิ่นเผยซวนตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พบว่าไม่มีใครนอนอยู่ข้างๆเขา และเห็นซางหยูนอนอยู่บนโซฟาและถามเธอว่า "ทำไมคุณถึงมานอนที่นี่?"

ซางหยูลุกไปเก็บผ้านวมและพูดว่า "รีบไปอาบน้ำเถอะ"

เสิ่นเผยซวนยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ในใจรู้สึกประหม่าเล็กน้อย อยู่ดีๆทำไมซางหยูถึงไปนอนโซฟา?

เขาทำให้เธอโกรธเมื่อเขาเมาหรือเปล่า?

“ทำไมคุณถึงนอนบนโซฟา?” เสิ่นเผยซวนถามอีกครั้ง

ซางหยูรู้สึกแปลก เหลือบมองมาที่เขา “คุณจะไปทำงานแบบนี้หรือ? เกือบเจ็ดโมงแล้ว เวลาไม่มากแล้ว รีบไปล้างหน้าอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาดแล้วไปทำงานเถอะ"

เสิ่นเผยซวนเหลือบมองดูเวลา มีเวลาเหลือไม่มากจริงด้วย ถามว่า “เมื่อคืนผมไม่ได้ทำให้คุณโกรธใช่ไหม?”

ซางหยูเพิ่งเข้าใจว่าทำไมเขาถึงลีลาเช่นนี้ เพราะเขากลัวว่าเธอโกรธ?

เธอมองดูผ้านวมในมือ เพราะเหตุใดเขาจึงคิดอย่างนั้น เดินเข้ามาแล้วยิ้ม "ไม่"

หลังจากพูดจบ เธอก็เขย่งปลายเท้าและจูบคางอย่างอ่อนโยน “ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ”

คิ้วที่ขมวดของเสิ่นเผยซวนคลายลงทันที และเขาก็โล่งใจ ไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า

ซางหยูก็ตื่นสายเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เตรียมอาหารเช้า เธอแต่งตัวเรียบร้อย "เช้านี้ เราออกไปกินที่ข้างนอกกันเถอะ"

เสิ่นเผยซวนกล่าว"ได้" แต่เมื่อเห็นซางหยูก็จะออกไปด้วย เขาถามว่า "คุณจะไปไหน?"