กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 871

จงจิ่งห้าวมองไปที่หญิงสาวผู้นั้น ดวงตาของเขามีประกายไฟขึ้นมา ในใจก็เกิดแผนการขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า " หาที่แล้วขังเธอเอาไว้ "

เสิ่นเผยซวนก็ไม่รู้ว่าจงจิ่งห้าวคิดยังไงอยู่ " พวกเราไม่มีเวลาแล้ว.... "

" ทำตามที่ฉันพูด " พูดจบเขาก็สาวเท้าออกไป

 เสิ่นเผยซวนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ในใจก็คิดว่าผู้หญิงที่เขาจับมานี้ไม่มีค่าอะไรแล้วเหรอ?

เขาเลยไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่

ดืดดืด......

จู่ๆโทรศัพท์ของกวนจิ้งก็ดังขึ้น เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วก็เห็นข้อความหนึ่งส่งเข้ามา เป็นข้อความที่ส่งมาจากจงจิ่งห้าว เขาจึงรีบกดเข้าไปดู

เมื่ออ่านเนื้อหาข้างในแล้ว มุมปากของเขาก็ยกขึ้น มันในใจรู้แล้ว ว่าจงจิ่งห้าวต้องการจะทำอะไร

เขาจึงทำเป็นยกโทรศัพท์ขึ้น แล้วมองผู้หญิงที่อยู่ตรงพื้น จากนั้นก็เลิกคิ้วว่าพูดว่า " ผู้หญิงคนนี้ปากแข็งจริงๆ "

พอคิดๆดูแล้ว ถ้าไม่ใจกล้าบ้าบิ่นสักน้อย ก็คงไม่กล้ายุยงให้จงหยุนเฉียงขโมยตัวลูกน้อยไปหรอก แถมยังขู่จงจิ่งห้าวเพื่อที่จะเอาหุ้นส่วนอีก

ถ้าไม่ได้อยู่ในช่วงจงฉีเฟิงจากไปละก็ เขาคงไม่มีโอกาสนี้หรอก

" น่าเสียดายจริงๆ " กวนจิ้งจงใจพูดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น " ไม่ได้เรื่องราวอะไรจากปากของเธอเลยครับ เราคงไม่จับคนมาเสียเปล่าๆหรอกใช่ไหม? "

" เอาเธอไปขังที่ไหนนะครับ? ที่คุกเหรอ? " แล้วเขาก็หันไปถามทางเสิ่นเผยซวน

เสิ่นเผยซวนพูดต่อ " ตอนนี้ยังก่อน ลูกน้อยยังอยู่ในมือของจงหยุนเฉียง ถ้าเอาคนขังคุก ก็เหมือนเป็นการป่าวประกาศจงหยุนเฉียง พวกเขาลอยนวล  ถ้าหากว่า.... "

ไม่ว่าจะยังไงก็ยังคงพะวงเรื่องความปลอดภัยของลูกน้อย

" ทำไมผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยครับ? " กวนจิ้งแสดงสีหน้าที่ดูไม่ค่อยพึงใจเท่าไหร่ 

" ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เธอไม่กลัวตายจริงๆ! " กวนจิ้งทำท่าจะลงไม้ลงมือ แต่เสิ่นเผยซวนที่ยืนอยู่ข้างๆ " ยั้งใจไว้ก่อน "

เขาไม่สามารถที่จะทำอะไรนอกเหนือกฎหมายได้ ที่จะยอมให้กวนจิ้งฆ่าคนตาย

กวนจิ้งเหอะเสียเย็น " วิธีการดุร้ายก็คงใช้ได้แค่กับผู้หญิงประเภทนี้แหล่ะ ไม่งั้นเธอก็คงจะรู้สึกว่าพวกเราไม่กล้า อ้ำๆอึ้งๆ วันนี้ผมก็กะจะทุ่มสุดตัวแล้วล่ะ  "

" พวกนายไปกันก่อนเลย เดี๋ยวทางนี้ฉันดูแลเอง " กวนจิ้งย่อตัวลงตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น " ถ้ามีคนตายขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่เกี่ยวกับพวกนายหรอกนะ " 

เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นแล้วก็ขดตัวสักพักแล้วพูดต่อ " นายกล้าก็ลองดู! "

" ฉันให้เธอดูเองแล้วกันว่าฉันกล้าหรือไม่กล้า! " กวนจิ้งใช้มือหยิบอิฐแถวนั้นขึ้นมาก้อนหนึ่ง จากนั้นก็กดนิ้วของหญิงสาว " ได้ยินมาว่านิ้วทั้งสิบเชื่อมกับหัวใจ และไวต่อความรู้สึก ฉันก็อยากจะรู้ ว่าเธอน่ะกลัวเจ็บสักแค่ไหน " หญิงสาวพยายามเกร็ง กวนจิ้งรำคาญที่เธอทำตัวยึกยัก เลยเหยียบเข้าไปที่ข้อมือของเธอ จากนั้นก็เอานิ้วโป้งของเธอแยกออกมาหนึ่งนิ้ว แล้วเอาอิฐทุบลงไป

" อ้าาาา! "

หญิงสาวเจ็บปวดจนต้องร้องออกมา

เสิ่นเผยซวนและลูกน้องได้ออกมาจากยอดตึก เขาไม่ใช่คนที่จะไม่สามารถทำอะไรโหดร้ายได้ แต่แค่เพราะลูกน้อยอยู่ในมือของคนพวกนั้น เขาจึงไม่กล้าลงมาอย่างอุกอาจเกินไป คนเราถ้ามีจุดอ่อน เวลาจะทำอะไรก็ต้องพะว้าพะวังอยู่แบบนั้น 

ส่วนชั้นบน กวนจิ้งอุดปากหญิงสาวอีกครั้ง แล้วเขาก็ใช้อิฐทุบนิ้วจนครบทั้งห้าของเธอจนเลือดกับเนื้อแหลกปนกัน

" วันนี้ฉันอยากจะดูซิว่าตกลงแล้วปากของเธอแข็ง หรือว่าอิฐของฉันแข็งกันแน่ " กวนจิ้งเอาอิฐที่หักไปแล้ววางไว้ข้างๆ แล้วหยิบอิฐก้อนใหม่ขึ้นมา จากนั้นเขาก็หยิบมืออีกข้างของเธอมากดพื้น " จะยังไงเสียฉันก็มีเวลาเหลือเฟืออยู่ดี ถ้าเธออยากจะเล่นด้วย วันนี้ฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อนเธอให้พอเลยล่ะ! "

" อุก อุก... "

หญิงสาวพยายามดิ้นไปมา เหมือนอยากจะพูด

กวนจิ้งเห็นแล้ว ก็ทำเป็นไม่สนใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลังน้ำตา เอาแต่คิดว่าลูกน้อยอยู่ในมือเธอ พวกเขาก็เลยไม่กล้าทำอะไรอย่างนั้นเหรอ !

เวลานี้ เขาไม่ได้แค่ทำตามที่จงจิ่งห้าวกำชับให้เขาทำ  แต่เขาก็อยากจะสั่งสอนผู้หญิงคนนี้จริงๆ!

ทันใดนั้นเสิ่นเผยซวนก็วิ่งพรวดขึ้นมา ท่าทีของเขาดูรีบร้อนและลนลาน " กวนจิ้ง "

" เกิดอะไรขึ้น ? " กวนจิ้งหันไปมอง