กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 903

หนานเฉิงก็ถูกคำพูดของหลี่เฉิงเจี๋ยสร้างแรงกดดันให้ จงเหยียนซีไม่ได้ฆ่าตัวตายหรือ

“ประธานเจียง...”

“ตามผมมา”

หนานเฉิงกำลังจะเอ่ยว่าคนคนนี้อาจจะพูดจาไร้สาระ สุดท้ายกลับถูกเจียงโม่หานตัดบท เขาก้าวเท้าเดินกลับไปในลิฟต์โดยสารอย่างรวดเร็ว หลี่เฉิงเจี๋ยเหลือบมองหนานเฉิงครู่หนึ่งแล้วรีบเดินตามเจียงโม่หานเข้าไปในลิฟต์โดยสาร

หนานเฉิงรู้สึกตัวขึ้นมาก็เดินตามเข้าไป เขาก็อยากรู้เช่นกันว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น

เมื่อประตูลิฟต์โดยสารปิดลง หนานเฉิงก็ถามประโยคหนึ่งว่า “คุณเป็นใครกัน”

รู้เรื่องของจงเหยียนซีได้อย่างไร? อีกทั้งเขารู้ได้อย่างไรว่าจงเหยียนซีไม่ได้ฆ่าตัวตาย?

เขาเป็นใคร มีวัตถุประสงค์อะไร

ทำไมจู่ๆถึงได้มาหาถึงที่?

หลี่เฉิงเจี๋ยมองเขา “ผมเป็นเพื่อนของคุณหลิง ไม่สิ กล่าวให้ถูกต้องก็คือพวกเราเป็นพันธมิตรกัน หลิงเวยทำงานในบริษัทเดียวกันกับคุณ คุณน่าจะรู้จักนะครับ?”

หนานเฉิงหรี่ตาลง “คุณรู้จักหลิงเวย?”

เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา จู่ๆหลิงเวยก็เข้าไปเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรม ทั้งยังถูกควบคุมตัวเอาไว้แล้ว เขากับเจียงโม่หานเพิ่งจะรู้ จึงยังไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นมาอย่างไรกันแน่ และกำลังวางแผนจะไปสถานีตำรวจเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์

สุดท้ายผู้ชายคนนี้กลับมาหาถึงที่ ไม่เพียงรู้จักหลิงเวย แต่ยังมีความเกี่ยวข้องกับจงเหยียนซีด้วย

ด้านใน...

เสียงติ๊งดังขึ้นเมื่อลิฟต์โดยสารหยุดลง เจียงโม่หานก้าวออกไป

ในใจของเขาก็เหมือนกับหนานเฉิง

ผู้ชายคนนี้รู้เบื้องหลังอะไร?

ในเรื่องนี้เขามีบทบาทอะไรกัน เรื่องหนึ่งปีก่อนหน้านี้มีความเกี่ยวข้องกับหลิงเวยหรือไม่

สีหน้าของเขาตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ผลักประตูห้องทำงานให้เปิดออก “หนานเฉิง คุณไปทำงานก่อนเถอะ”

หนานเฉิงยืนนิ่ง หยุดเท้าอยู่ที่หน้าประตู เขาก็อยากรู้เช่นกันว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นท่าทีของเจียงโม่หานก็รู้ว่าตอนนี้เขาอาจจะไม่อยากเผชิญหน้ากับผู้คนมากเกินไป จึงปิดประตูลง

“พูดมาสิ” เจียงโม่หานหมุนตัวหันมามองหลี่เฉิงเจี๋ย

หลี่เฉิงเจี๋ยหยิบแฟลชไดร์ฟออกมาจากในกระเป๋า “ก่อนที่จะพูด ผมอยากให้ประธานเจียงดูสิ่งนี้ก่อน”

เขาส่งแฟลชไดร์ฟให้ นี่ไม่ใช่เขตอิทธิพลของเขา เขาจะไม่ไปแตะต้องอุปกรณ์ทั้งหมดที่นี่ตามใจชอบ

เจียงโม่หานไม่ได้รับเอาไว้ ในใจก็คาดเดาว่านี่อาจจะเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขาพูด

เพียงแต่ว่า...

เขาอยากรู้ แต่ก็กลัว

“นี่คืออะไร”

“คุณดูก็รู้แล้ว” หลี่เฉิงเจี๋ยเอ่ย

หลี่เฉิงเจี๋ยผ่อนคลายตัวเองเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปรับเอาไว้ ก่อนจะเดินไปที่หน้าโต๊ะทำงาน เสียบแฟลชไดร์ฟเข้ากับช่องเสียบ หลังจากนั้นก็กดเม้าส์เปิด

ในไม่ช้า หน้าจอก็แสดงภาพเหตุการณ์ขึ้นมา

เมื่อเห็นภาพที่แสดงบนหน้าจอ คิ้วของเจียงโม่หานก็กระตุกเล็กน้อย เขานึกว่าจะเป็นสิ่งของเกี่ยวกับจงเหยียนซี สุดท้ายข้างในภาพนั้นกลับเป็นหลิงเวยกับหลินลุ่ยซี

เขาเหลือบตาขึ้นมอง

“ประธานเจียงอย่าเพิ่งรีบร้อน ดูให้จบเสียก่อน มีอะไรที่ไม่เข้าใจ ผมจะตอบคำถามคุณ” หลี่เฉิงเจี๋ยชี้ไปที่เก้าอี้ที่อยู่หน้าโต๊ะ “ผมสามารถนั่งได้ไหม”

เจียงโม่หานตอบอืมเรียบๆครั้งหนึ่ง สายตากลับไปอยู่ที่หน้าจอแสดงผลอีกครั้ง

ภาพเหตุการณ์นี้คือจงเหยียนซีถูกโยนลงไป หลี่เฉิงเจี๋ยไม่ได้ถ่ายคนที่อยู่ในรถ เพราะว่าคนที่อยู่ในรถเป็นคนของเขา เขาจงใจที่จะไม่ถ่ายให้เห็นด้านใน นี่ก็คือสิ่งที่ตกลงกับจงเหยียนซีก่อนหน้านี้เรียบร้อยแล้ว

เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกดึงเข้าไปเกี่ยวข้องกับคดี

เดี๋ยวก่อน...

เขาจำได้ว่ามารดาของจงเหยียนซี แซ่หลิน?

นี่เกี่ยวข้องกันหรือไม่

เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป

มักจะทำให้เขารู้สึกว่าเรื่องข้างในนั้นไม่ธรรมดา

หลินลุ่ยซี?

จงเหยียนซี?

เขารับสายโทรศัพท์ภายในจากเลขา “เรียกหนานเฉิงเข้ามา”

หลี่เฉิงเจี๋ยมองเขา “ประธานเจียงสิ่งที่ผมสมควรทำก็เรียบร้อยหมดแล้ว คุณยังมีอะไรที่อยากถามหรือไม่”

เจียงโม่หานวางโทรศัพท์ลง “ใครใช้ให้คุณมา?”

“มันสร้างความลำบากใจให้กับมโนธรรมของผม ไม่อยากเห็นเธอทำร้ายคนอีก ดังนั้นจึงแจ้งความไป” หลี่เฉิงเจี๋ยตอบคำถามด้วยท่าทีสงบเยือกเย็น

แม้ว่าเขาจะทำเรื่องไม่ถูกทำนองคลองธรรมในสังคม ทว่าก็มีความกล้าและความรู้อยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นลูกน้องพวกนั้นของเขาก็คงไม่ยอมติดตามเขาอย่างสุดจิตสุดใจเช่นนี้

เมื่อเผชิญหน้ากับแววตาบีบคั้นของเจียงโม่หาน ก็ไม่ได้มีอาการตื่นตระหนกสับสนใดๆ

“อย่างนั้นหรือ?” เจียงโม่หานไม่เชื่อว่าเขาจะเกิดมีมโนธรรมขึ้นมากะทันหัน

สุดท้ายหากถูกประณามเรื่องมโนธรรมจริงๆแล้วทำไมถึงได้ตัดสินใจทำเอาตอนนี้

หลินลุ่ยซีเพิ่งจะกลับมา ก็เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่เชื่อว่านี่คือเรื่องบังเอิญ

ทว่าตอนนี้เองที่หนานเฉิงเคาะประตู

เขาเอ่ยคำหนึ่งแล้วก็เข้ามา