กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 908

ถามคุณอากวนว่าก่อนแต่งงานคุณอาเคยมีแฟนสาวไหมคะ?

มันจะไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเกินไปไหมนะ?

แต่ถ้าไม่ถามแล้วจะช่วยกู้เสียนยืนยันสถานะของเขาได้อย่างไรกัน

เมื่อเห็นท่าทางของเขาแล้วก็ดูจะขัดแย้งและเศร้ามาก

“คือว่าคุณอากวน ตอนที่คุณอายังเป็นวัยรุ่น เรื่องความรู้สึกนั้นราบรื่นไหมคะ”

กวนจิ้งมองเธอโดยไม่พูดอะไรอยู่นาน เพียงแค่รู้สึกว่าคำถามนี้ของเธอนั้นมีความหมายลึกซึ้งมาก

ไม่อย่างนั้นจู่ๆจะถามเรื่องตอนเขายังเป็นวัยรุ่นอยู่ได้อย่างไร

“เหยียนซี ทำไมจู่ๆเธอถึงได้สนใจเรื่องของอาขึ้นมาเสียล่ะ?”

“คือว่า...”

เธอกระแอมไอเสียงเบา เอ่ยยิ้มๆว่า “ไม่มีอะไรค่ะ ไม่ใช่ว่าเรื่องความรู้สึกของหนูไม่ราบรื่นหรอกหรือคะ จึงอยากจะถามคุณอาว่า ในตอนที่คุณอายังเป็นวัยรุ่น เคยถูกทำร้ายเพราะเรื่องความรู้สึกบ้างไหมคะ”

กวนจิ้งตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด “ยังไม่ได้แต่งงาน อาไม่เคยจริงจังมาก่อน หลังแต่งงานแล้วถึงได้เลิกลอยไปลอยมา”

จงเหยียนซี “...”

ไม่เคยจริงจังมาก่อน?

เช่นนั้นก็หมายความว่ากู้เสียนเป็นลูกชายของเขาจริงๆ อย่างนั้นมารดาของเขาก็ไม่จริงจังเช่นกัน?

จู่ๆเธอก็รู้สึกว่ากู้เสียนน่าสงสารมาก

“มีครั้งไหนที่ประทับใจอย่างลึกซึ้งบ้างไหมคะ” จงเหยียนซีถามอย่างระมัดระวัง

เธออยากรู้มากจริงๆ

กวนจิ้งจ้องเธอ “เหยียนซี ทำไมอาถึงรู้สึกว่าเธอกำลังสืบเรื่องในอดีตของอา?”

จงเหยียนซี “...”

“อิอิ หนูอธิบายไปแล้วไม่ใช่หรือคะ ว่าคุณอาเคยไม่ราบรื่นเรื่องความรู้สึกบ้างไหม แบบนี้ไม่แน่ว่าจิตใจของหนูจะสามารถสงบนิ่งได้บ้าง”

“เด็กอย่างเรานี่นะ” กวนจิ้งลุกขึ้นยืน “ตอนที่เป็นวัยรุ่นเลี่ยงไม่ได้ที่เมื่อมีโอกาสก็เล่นสนุกบ้างเป็นบางครั้งคราว ล้วนไม่จริงจัง ไม่มีเรื่องความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกอย่างอาฉลาดขนาดนี้ จะเสียเปรียบในเรื่องความรู้สึกได้อย่างไร”

จงเหยียนซี “...”

ในใจของเธอเห็นอกเห็นใจกู้เสียนเป็นพันเป็นร้อยรอบ เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆนะ

มารดาตั้งชื่อให้ว่าเสียนคำๆนี้เมื่ออธิบายแล้วไม่ใช่ความหมายที่ดี บิดาก็แทบจะไม่รู้ว่ามีลูกชายคนหนึ่ง อีกทั้งก็เป็นการเล่นสนุกเป็นบางครั้งคราวกับแม่ของเขา

นี่มันโชคชะตาชีวิตอะไรกัน?

เมื่อเทียบกับเขาแล้ว จงเหยียนซีรู้สึกว่าตัวเองดวงดีมาก!

นอกจากตาถั่วไปชอบเจียงโม่หานแล้ว ชั่วชีวิตนี้เธอแทบจะไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่ดีเลย

“สิ่งนี้ อาจะให้คนส่งไปให้เจียงโม่หาน” กวนจิ้งดึงแฟลชไดรฟ์อันนั้นออกมา

จงเหยียนซีไม่มีความเห็น เธอรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดี

มีบางเรื่องที่เขาจำเป็นต้องรู้

อีกอย่าง...

“คุณอากวน เรื่องรับมือกับเจียงโม่หาน หนูอยากพึ่งพาตัวเองค่ะ” จงเหยียนซียังอยากจะเรียกคืนสิ่งที่เจียงโม่หานติดค้างเธอเอาไว้!

“เหยียนซีเอ๋ย...”

“คุณอากวน หนูโตแล้ว ไม่ใช่เด็กอายุสามขวบอีกแล้ว ตอนนั้นหนูตัดสินใจด้วยตัวเอง ผลพวงที่เกิดขึ้นก็ต้องเป็นตัวหนูเองที่ต้องแบกรับเอาไว้ ถ้าหากว่าหนูพึ่งพาพวกคุณอาตลอด ถ้าหากว่ามีวันหนึ่งที่พวกคุณอาแก่ชราแล้วล่ะคะ หนูจะพึ่งใคร? สุดท้ายหนูก็ยังต้องพึ่งตัวเอง”

กวนจิ้งครุ่นคิดเงียบๆอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “เรื่องนี้อาต้องคิดดูก่อน”

จงเหยียนซีไม่ได้ต้องการคำตอบทันที จึงลุกขึ้น พลางเอ่ยว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณอากวนก็พักผ่อนเร็วหน่อยนะคะ”

กวนจิ้งพูดว่าได้แล้วลุกขึ้นยืน “อาจะส่งเธอกลับไป”

“ใกล้ขนาดนี้ไม่ต้องส่งหรอกค่ะ” จงเหยียนซีเดินไปพลาง เอ่ยไปพลางจนถึงหน้าประตูกวนจิ้ง “เช่นนั้นก็ได้ มีเรื่องอะไร เธอสามารถติดต่ออาได้ตลอดเวลา”

“อืม”

จงเหยียนซีอืดอาดยืดยาด “คือว่า คุณอากวน ถ้าหากว่าผู้หญิงที่คุณอาเล่นสนุกด้วยชั่วครั้งชั่วคราวในอดีตคลอดลูกให้กับคุณอา คุณอาจะยอมรับไหมคะ”

กวนจิ้ง “...”

เด็กคนนี้...

“เธอแปลกมาก พูดมาเถอะว่า เธออยากรู้อะไร” ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้จับปัญหาเรื่องความรู้สึกของเขาไม่ยอมปล่อย?

ลูกหรือ?

ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นการซื้อขายที่เมื่อเสร็จสิ้นแล้วก็จบลง ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีลูก

“หนูจะไปรู้อะไรคะ เรื่องของตัวหนูเองยังยุ่งจนหัวหมุนเลย” จงเหยียนซีโบกมือ “ถ้าอย่างนั้นหนูลงไปก่อนนะคะ”

เธอเดินไปทางลิฟต์โดยสาร

กดปุ่มชั้นที่จะไป กวนจิ้งยังไม่เข้าไป แต่ยืนมองเธออยู่ที่หน้าประตู เธอโบกมือให้กวนจิ้ง “คุณอากวนพักผ่อนเร็วหน่อยนะคะ”

กวนจิ้งตอบอืม ประตูลิฟต์โดยสารปิดลง รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของจงเหยียนซีก็เหี่ยวแห้งลงทันที

ตอนที่คุณอากวนยังเป็นวัยรุ่น ทำไมถึงได้ทำแบบนั้นกันนะ?

มีโอกาสก็เล่นสนุกเป็นบางครั้งบางคราว?

นั่นล้วนเป็นข้ออ้างของผู้ชายแย่ๆที่รักตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของผู้อื่น!

“ไม่ต้องแล้ว” กู้เสียนเอนตัวลงนอนบนโซฟา “ฉันนอนแล้ว อย่ารบกวนฉัน”

จงเหยียนซีเห็นแก่ที่ประสบการณ์ในชีวิตของเขาน่าสงสาร จึงไม่ได้ไล่เขาไป ให้เขาพักผ่อนอยู่บนโซฟา

เธอเข้าไปในห้องนอน อาบน้ำแล้วนอนหลับ

รุ่งเช้า

แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดเข้ามา

ผ้าม่านมีรอยแง้มเล็กน้อย จึงมีแสงส่องเข้ามา

กู้เสียนตื่นขึ้นมาก่อน จึงไปเคาะประตูห้องจงเหยียนซี “ควรจะตื่นได้แล้ว ยืมห้องอาบน้ำเธออาบหน่อย”

ดื่มเหล้าไป นอนบนโซฟาคืนหนึ่งโดยไม่ได้อาบน้ำ ตอนนี้ก็รู้สึกแย่มาก

จงเหยียนซีถูกปลุกให้ตื่น นึกได้ว่ากู้เสียนอยู่ที่นี่ เธอก็มีสติขึ้นมาหลายส่วนแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ตื่นเต็มที่ ก้มหน้ามองชุดนอนที่อยู่บนร่างกายตัวเองแล้วเรียบร้อยมาก ไม่มีจุดไหนที่ไม่ดี จึงลงจากเตียงไปเปิดประตู

กู้เสียนยืนอยู่หน้าประตู “ช่วยฉันหน่อย”

จงเหยียนซีพยักหน้า “นายพูดมา”

“ให้ฉันใช้ห้องอาบน้ำเธอหน่อย ให้ฉันอาบน้ำสักหน่อย ร่างกายรู้สึกแย่มากจริงๆ”

จงเหยียนซีรู้ว่าเมื่อคืนเขาหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำ จึงพยักหน้า บอกว่าได้ เธอไปห้องน้ำ หยิบเสื้อผ้าที่ใช้เปลี่ยนเมื่อวานของตัวเองออกมา ผ้าเช็ดตัวที่ตัวเองใช้ก็เก็บขึ้น หยิบผ้าเช็ดตัวและผ้าขนหนูสะอาดออกมาวางให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมา “นายเข้าไปเถอะ”

หลังจากกู้เสียนเข้าไปแล้ว จงเหยียนซีก็ไปนั่งบนโซฟา หยิบโทรศัพท์ออกมาสั่งอาหารเช้า

ตอนที่วางโทรศัพท์ลง กริ่งประตูก็ดังขึ้น เธอเดินไปเปิดประตู

เช้าตรู่ขนาดนี้จะเป็นใครกัน

หรือว่าจะเป็นคุณอากวน?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็มองไปทางห้องอาบน้ำที่อยู่ในห้องครู่หนึ่ง

ทำอย่างไรดี?

จะเป็นการพบกันโดยไม่ได้ตั้งใจหรือไม่

พบกันแล้วเธอจะพูดอย่างไรดี?

จะแนะนำฐานะของกู้เสียนว่าอย่างไร

เดี๋ยวก่อน...

กู้เสียนพูดว่าเขาเคยเจอคุณอากวน