กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 909

ชั่วขณะหนึ่งที่จงเหยียนซีไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร ถ้าหากว่าเป็นคุณอากวนเธอจะแนะนำอย่างไร?

เธอทำใจให้สงบแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง หลังจากนั้น...หน้าประตูห้องกลับไม่ใช่กวนจิ้ง แต่เป็นเจียงโม่หาน

“เรื่องที่หลิงเวยทำร้ายคุณ ผมล้วนทราบหมดแล้ว จึงอยากจะมาขอโทษคุณด้วยตัวเอง”

จงเหยียนซีมีสีหน้าจริงจัง “คุณต้องขอโทษฉันจริงๆ ถึงอย่างไรฉันก็เกือบจะถูกคนทำร้ายเพราะคุณแล้ว”

เธอชะงักไปครู่หนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นประธานเจียง เตรียมประโยคขอโทษมาประโยคหนึ่งก็ต้องให้ฉันยกโทษให้แล้วหรือ”

“ความผิดที่เธอกระทำ จะมีกฏหมายเป็นผู้ลงโทษ” เจียงโม่หานเอ่ยด้วยน้ำเสียงอำมหิต

“เธอเป็นคนของคุณ...”

“ผมไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเธอ” ไม่รอให้จงเหยียนซีเอ่ยจบ เจียงโม่หานก็ตัดบทเธอและอธิบายออกมา

ริมฝีปากจงเหยียนซีโค้งขึ้น เพียงแค่รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้นั้นเลือดเย็นไร้หัวใจจริงๆ หลิงเวยชอบเขาขนาดนั้น

ตอนนี้พูดว่าทิ้งก็ทิ้งเสียอย่างนั้น ไร้ซึ่งไมตรีจิตและความรักโดยสิ้นเชิง เหมือนกับเมื่อก่อนเลย

“คุณหลิน สามารถไปกินข้าวกับผม...”

“ใครกัน?”

ช่วงล่างของกู้เสียนพันผ้าเช็ดตัวเอาไว้ แต่ท่อนบนเปลือยเปล่า หยดน้ำไหลไปตามแผงอกหนั่นแน่นของเขา แสดงเสน่ห์ความเป็นชายออกมาอย่างชัดเจน

เขาเช็ดผมไป พลางเดินเข้ามา

ใบหน้าสงบนิ่งของเจียงโม่หานเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเสียงคนเอ่ยพูด เมื่อเห็นทั้งร่างกู้เสียนมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ก็มืดทะมึนในทันที

เมื่อเห็นเจียงโม่หาน กู้เสียนก็ยื่นมือไปโอบไหล่จงเหยียนซีเอาไว้ เอ่ยยิ้มๆว่า “ประธานเจียงนี่เอง มาหาแฟนสาวของผมเช้าขนาดนี้มีเรื่องอะไรหรือครับ”

จงเหยียนซีคิดจะขยับ กู้เสียนจับไหล่เธอแน่นอย่างไม่ยอมให้เธอขยับ

“ประธานกู้กับคุณหลินมีความสัมพันธ์เป็นแฟนกันหรือ” เจียงโม่หานลดมือที่อยู่ข้างกายลง ค่อยๆรวบเข้าหากันช้าๆ “คุณหลินไม่ได้อยู่ที่ต่างประเทศมาตลอดหรือ ไปรู้จักกับประธานกู้ได้อย่างไรกันครับ”

“ก่อนที่ผมจะกลับประเทศมา ก็อยู่ที่ต่างประเทศมาโดยตลอด ผมรู้จักมานานแล้ว การที่เธอกลับประเทศมาในครั้งนี้ก็เป็นเพราะผม ไม่อย่างนั้นเธอที่ไม่มีญาติสักคนในประเทศจะกลับมาคนเดียวได้อย่างไรกัน” กู้เสียนจงใจโอบจงเหยียนซีเอาไว้แน่น “ถ้าหากว่าประธานเจียงอยากจะเชิญไปกินข้าวล่ะก็ ครั้งหน้าเถอะครับ เมื่อวานแฟนสาวของผมเหนื่อยเกินไป ไม่ค่อยได้นอนเท่าไร ผมอยากให้เธอพักผ่อนสักหน่อย”

เธอกลับไม่มีท่าทีเขินอายหรือชื่นชมเลยแม้แต่น้อย

เขาแย่ขนาดนั้นจริงๆหรือ

“ฉันน่าเกลียดมากหรือ”

“ไม่น่าเกลียด” จงเหยียนซีหันหลังให้เขา เดินไปนั่งลงที่โซฟา

“ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงไม่เขินอายเลยล่ะ” กู้เสียนคิดว่าผู้หญิงเห็นเขาในสภาพแบบนี้ก็ควรจะหน้าแดงระเรื่อ ใบหูแดงก่ำ หัวใจเต้นเร็วถึงจะเป็นเรื่องปกติ

“ฉันไม่เคยเห็นนายเป็นผู้ชาย” จงเหยียนซีไม่มองเขา “รีบไปสวมเสื้อผ้า ไม่อย่างนั้นฉันจะไล่คนแล้ว”

กู้เสียนเดินเข้ามา “ฉันก็แค่เห็นเจียงโม่หานแล้วไม่สบอารมณ์ จึงอยากทำให้เขาโมโห แต่ดูเหมือนว่าจะได้ผลจริงๆ เขาไม่สบอารมณ์จริงๆ แต่ว่านะ เมื่อเขาอารมณ์ไม่ดี ฉันก็ดีใจแล้ว ฮ่าๆ...”

“นายมีความแค้นกับเขาหรือ” จงเหยียนซีรู้สึกขัน

กู้เสียนเอ่ยด้วยท่าทางจริงจังว่า “เธอมีความแค้นกับเขานะ ศัตรูของเธอก็คือศัตรูของฉัน”