กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 924

แผนการนี้เป็นแผนการของเธอ ตอนนั้นที่เธอเจรจากับบริษัทรุ่นเหม่ยนั้น เธอให้บริษัทรุ่นเหม่ยเป็นหมากในการร่วมมือกับบริษัทหลักทรัพย์ซินไฮ่  ให้บริษัทรุ่นเหม่ยเข้าสู่ตลาดในประเทศ

ตอนนี้เมื่อคิดดูแล้ว ตอนนั้นที่บริษัทรุ่นเหม่ยตอบรับอย่างง่ายดาย ความจริงแล้วมันไม่สมเหตุสมผลเสียเลย

ที่แท้ผู้รับผิดชอบฝั่งนั้นคือกวนจิ้งนี่เอง ประธานที่เธอเห็นก็เป็นเพียงการลวงตา

เธอรู้ดีว่าว่านเยว่กรุ๊ปแอบมีการลงทุนโครงการมากมาย แต่เธอไม่รู้เลยว่าคุณพ่อของเธอนั้นมีการวางแผนไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจแล้วว่าจะต้องแก้แค้นด้วยตัวเอง ขอเพียงสามารถเอากลับคืนมาในสิ่งที่เธอถูกแย่งไป ต่อให้ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากคุณพ่อก็ไม่เป็นไร

จวงเจียเหวินพูดถูก เธอหลบมานานมากพอแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่เธอเป็นห่วงมาหนึ่งปีแล้ว เธอจะต้องกลับไปอย่างสมบูรณ์

เธอยื่นมือไปจับใบหน้าตัวเองขณะที่ครุ่นคิด ที่แท้เธอก็เหมือนกับคุณพ่อมาก ตอนนั้นเธอเพื่อต้องการแก้แค้นเจียงโม่หาน และไม่ต้องการให้คุณพ่อเข้ามาแทรกแซง ถึงตั้งใจเปลี่ยนแปลงโฉม

แต่ว่ามีหลายจุดที่ทำการปรับเปลี่ยนเล็กน้อย สันจมูกและโหนกแก้มถูกเสริมเติมขึ้น ทำให้รูปลักษณ์เดิมเปลี่ยนแปลงไป

เมื่อรอให้เจียงโม่หานชดใช้แล้ว เธอก็คืนสู่ใบหน้าเดิมเพื่อกลับไปเจอคุณพ่อคุณแม่

ร่างกายผิวหนังพ่อแม่เป็นผู้ให้ เธอจะไปเปลี่ยนง่ายๆได้อย่างไร!

“ถึงแล้วครับ” เถียนฉีเฟิงนำรถไปจอดเทียบที่หน้าประตูโรงแรม

จงเหยียนซีรู้สึกตัวขึ้น “นายรอฉันอยู่ในรถ” เมื่อพูดจบเธอก็ผลักประตูแล้วลงจากรถ กลับไปที่ห้องหยิบโปรเจกต์งานที่เธอได้ทำเสร็จไว้แล้ว

ไม่นานเธอหยิบเอกสารเสร็จก็เดินกลับมาที่รถ แล้วให้เถียนฉีเฟิงมุ่งหน้าไปที่เหิงคังกรุ๊ป

เถียนฉีเฟิงมองเธอผ่านกระจกมองหลัง “คุณมีอะไรให้พวกเราทำก็รับสั่งได้เลยนะครับ”

“ตอนนี้ยังไม่มี”

จงเหยียนซีกล่าว

ทั้งหมดนี้เป็นแผนการที่ทำเสร็จไว้แล้วก่อนหน้านี้

เถียนฉีเฟิงตอบรับแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถ

ผ่านไปประมาณยี่สิบนาที รถยนต์ได้มาจอดอยู่ที่ด้านล่างตึกของเหิงคังกรุ๊ปจงเหยียนซีผลักประตูแล้วลงจากรถ

“ผมจะรอคุณอยู่ที่นี่ มีอะไรติดต่อผมได้ตลอดเวลา” เถียนฉีเฟิงกล่าว

เขามีหน้าที่ปกป้องดูแลความปลอดภัยของจงเหยียนซี หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เขามีส่วนในการรับผิดชอบ

จงเหยียนซีพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว” พูดจบเธอก็ถือเอกสารมุ่งหน้าเข้าไปในตัวอาคาร

เธอไม่ได้มาครั้งแรก รู้ว่าเธอคือตัวแทนที่มีการมาร่วมมือกับบริษัท พนักงานต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์จึงไม่ได้รั้งไว้ และโทรศัพท์แจ้งไปยังเลขาฯของท่านประธานให้ทราบ

จงเหยียนซีไปถึงชั้นห้องทำงาน ขณะที่เตรียมตัวจะไปในห้องทำงานของเจียงโม่หานนั้นก็ถูกเลขาฯขวางไว้ “ขออภัยค่ะคุณหลิน วันนี้ประธานเจียงของพวกเราไม่ต้องการพบแขกค่ะ”

“ฉันมาเพื่อเจรจาเรื่องงานกับเขา” จงเหยียนซีกล่าว

เลขาฯอธิบาย “เกรงว่าวันนี้เรื่องงานคงจะไม่สะดวกแล้วค่ะ หรือคุณหลินกลับมาพรุ่งนี้ดีไหม”

“ไปแจ้งว่าฉันมา ไม่อย่างนั้นฉันจะบุกเข้าไปเดี๋ยวนี้” จงเหยียนซีดึงดัน

ก่อนหน้านี้เร่งรัดเธอ ตอนนี้กลับมาปฏิเสธเธอให้อยู่นอกประตู นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน

เลขาฯลำบากใจ “วันนี้มีคนมาก่อกวนที่บริษัท จิตใจของประธานเจียงค่อนข้างแย่มาก บอกว่าวันนี้ไม่พบใครทั้งนั้น พวกเราเพียงแค่ทำตามคำสั่ง ขอคุณหลินอย่าทำให้ดิฉันลำบากใจเลยนะคะ”

จงเหยียนซีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ใครกล้ามาก่อกวนที่เหิงคังกรุ๊ปเหรอ”

เขามีทุกอย่างแต่ไม่มีความสุข

โดยเฉพาะหลังจากที่สูญเสียจงเหยียนซี

โลกของเขาได้กลับไปสู่ก่อนหน้าที่จะขอเธอแต่งงาน มืดมนและหนาวเหน็บ ไม่หลงเหลือความอบอุ่นอีก เขาอยากได้ความรู้สึกนั้นกลับคืนมา

และคนที่สามารถให้ความรู้สึกนี้แก่เขาได้ก็มีเพียงหลินลุ่ยซีเท่านั้น

เขาต้องการให้ผู้หญิงคนนี้เป็นตัวแทนของจงเหยียนซี

“หากว่าผมไม่สบาย คุณหลินจะเป็นห่วงผมไหม”

“แน่นอน พวกเราเป็นหุ้นส่วนกัน หากคุณเป็นอะไรไป ความพยายามฉันที่ทุ่มเทมาทั้งหมดก็จะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ”

จงเหยียนซีดึงเก้าอี้หน้าโต๊ะมาแล้วนั่งลง

เจียงโม่หานเอนร่างไปด้านหลัง “น้ำเสียงของคุณหลินฟังแล้วเหมือนไม่ค่อยจริงใจนะ”

จงเหยียนซีจ้องแล้วมองเขา “คุณรู้เหรอว่าจริงใจคืออะไร”

เธอเคยแบกความจริงใจมาไว้ตรงหน้าเขา เขาเคยรักษาไว้ไหม

เจียงโม่หานจับราวพนักเก้าอี้ไว้ จ้องมองเธอด้วยแววตาลุ่มลึก “รู้สึกว่าคุณหลินจะอคติไม่ค่อยเป็นมิตรกับผมเลยนะครับ เมื่อก่อนพวกเราเคยมีความแค้นต่อกันหรือเปล่า”

“ประธานเจียงพูดตลกอะไรกัน” จงเหยียนซีวางเอกสารลงบนโต๊ะ “พวกเราเป็นหุ้นส่วนกัน เป็นเพื่อนกัน จะเป็นศัตรูได้อย่างไร”

เธอผลักเอกสารไปที่ด้านหน้าของเจียงโม่หาน และจงใจเปลี่ยนหัวข้อสนทนาขึ้น “ก่อนหน้านั้นถูกเร่งรัด ตอนนี้ไม่ต้องเร่งรัดแล้ว ฉันถือโปรเจกต์งานมาด้วยแล้ว เชิญประธานเจียงเปิดอ่านดูได้เลยค่ะ”

เจียงโม่หานไม่ได้ต้องการอยากดู แต่ต้องการอยากจะสนทนาหัวข้อเมื่อสักครู่ต่อ “คุณหลินดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงการสนทนาหัวข้อนี้นะ กำลังกลัวอะไรอยู่หรือเปล่า”