กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 930

จงเหยียนซีถอนหายใจ “คุณเองก็มีเรื่องยุ่งมากพออยู่แล้ว ยังเป็นห่วงฉันอีก”

ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณคงไม่ได้ชอบฉันใช่ไหม”

เธอแกล้งทำเป็นหัวเราะ เพื่อขจัดความอึดอัดของอารมณ์

กู้เสียนหลบสายตา ยิ้มแล้วกล่าว “ผมชอบคนอายุอ่อนกว่า ไม่ได้ชอบพี่สาว”

จงเหยียนซี “……”

“ฉันดูแล้วก็ยังไม่แก่มั้ง”

"แต่ก็ไม่เด็ก"

จงเหยียนซี “……”

เธอแสร้งทำเป็นโกรธ “อย่างนั้นต่อไปคุณก็อย่ามาเดินกับฉันอีก เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นป้าของคุณ”

กู้เสียนหัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ "คุณโกรธเหรอ"

“ถ้าฉันบอกว่าคุณดูเหมือนลุง คุณจะมีความสุขไหม” จงเหยียนซีย้อนถามกลับ

“ผมเองก็อยากเป็นลุงอยู่เหมือนกัน แต่คุณดูสิผมออกจะดูเด็กขนาดนี้ จะปกปิดยังไงไหว”

จงเหยียนซี “……”

“หลงตัวเอง” จงเหยียนซีอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา

กู้เสียนจับใบหน้าของจงเหยียนซีให้มองตรงมาที่ตัวเอง "คุณพูดจากความรู้สึกของคุณมา ผมหล่อหรือเปล่า”

จงเหยียนซีตบเข้าที่มือของเขา “จะพูดก็พูดไปสิ มือไม้ทำไมต้องอยู่ไม่เป็นสุข”

กู้เสียน “……”

“ดึกมากแล้ว คุณกลับไปเถอะ” จงเหยียนซีลุกขึ้น เธออยากจะอยู่เงียบๆคนเดียว

กู้เสียนมองเธอครู่หนึ่ง แล้วกล่าว “ครับ อย่างนั้นผมกลับก่อนนะ คุณมีอะไรก็ติดต่อผมได้ตลอดเวลา”

“ค่ะ” จงเหยียนซีตอบกลับ

หลังจากที่กู้เสียนจากไป จงเหยียนซียังไม่ได้อาบน้ำก็ขึ้นไปนอนบนเตียง นอนพลิกตัวไปมาอยู่นานสองนานก็ยังนอนไม่หลับ ก็เลยลุกขึ้นมาแก้โปรเจกต์งาน

โปรเจกต์งานฉบับนี้ก่อนที่เธอจะกลับมาเธอก็เริ่มทำแล้ว ทำการแก้ไขซ้ำไปมาหลายรอบ จนสามารถพูดได้ว่าสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว หากบอกให้แก้อีก ก็คงต้องมองในมุมมองใหม่แล้วทำใหม่ทั้งหมด 

หมกมุ่นอยู่กับการทำงาน จนรู้สึกเหมือนกับเวลาผ่านไปเร็วมาก 

ท้องฟ้าด้านนอกสว่างแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด จนกระทั่งง่วงแล้วฟุบหลับลงบนโต๊ะ

พอใกล้จะถึงเวลาช่วงเที่ยงนั้น โทรศัพท์ของเธอได้ดังขึ้น เธอจึงไปคว้าหยิบโทรศัพท์อย่างสะลึมสะลือแล้วมองดูหน้าจอ เป็นข้อความมัลติมีเดีย เธอจึงเปิดดู เป็นรูปถ่ายภาพหนึ่งที่จวงเจียเหวินส่งมา

เมื่อเห็นคนในภาพ เธอก็มีสติขึ้นทันที ขยี้ตาแล้วมองอย่างละเอียด

เป็นรูปถ่ายที่ถ่ายกันตอนอยู่บนโต๊ะอาหาร มีทั้งหมดสี่คน จวงเจียเหวินกับเสิ่นซินเหยา และอีกสองคนที่นั่งอยู่บนหัวโต๊ะคือพ่อแม่ของเธอ

ในรูปหลินซินเหยียนแต่งชุดไทย ตอนเธอสมัยสาวๆนั้นไม่ชอบแต่งตัว ตอนนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น แต่ว่าผิวของเธอนั้นยังคงขาวเนียนใสไม่เปลี่ยน มีเพียงสิ่งเดียวที่เปลี่ยนคือหางตามีรอยตีนกา

ในแววตาเต็มไปด้วยเรื่องราว แต่ใบหน้ากลับยิ้มแย้มแจ่มใส ทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับจงจิ่งห้าวที่ทำให้เธอสบายใจไร้ความกังวล

ปีที่จงเหยียนซีอายุสิบขวบนั้น หลินซินเหยียนเกิดการตั้งครรภ์อย่างไม่ตั้งใจ เพราะว่าตอนที่คลอดจวงเจียเหวินนั้น ร่างของเธอได้รับบาดเจ็บ คุณหมอจึงบอกว่าจะไม่สามารถให้กำเนิดได้อีก