กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 941

เถียนฉีเฟิงพยายามยื้อเวลาอย่างเต็มที่

เจียงโม่หานยืนอยู่นานมาก จนสุดท้ายก็ตอบออกมา

ตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ มันก็ถือเป็นเรื่องที่ดีใจที่สุดสำหรับเขาแล้ว เขาไม่ควรจะทำให้เธอเจ็บปวดเพราะความรู้สึกของเขาอีกต่อไป

แต่ว่าเวลาหนึ่งเดือนดูเหมือนจะยากเย็นแสนเข็ญเอามากๆ หนึ่งปีผ่านไป แต่เดือนนี้กลับเหมือนหนึ่งปี

เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในบริษัทจนดึกดื่น

บางครั้งก็อยู่ในบริษัทติดต่อกันหลายวัน ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่เขาควบคุมดูแลเองทั้งหมด

เดิมทีเพราะข่าวของเจียงโม่หาน ทำให้หุ้นบริษัทตกดิ่ง จนพนักงานของบริษัทเริ่มรู้สึกคลอนแคลน เขาอยู่ในบริษัทจัดการกับปัญหาต่างๆ แบบนี้ พนักงานทุกคนก็กลับมามีความรู้สึกมั่นใจอีกครั้ง

ทุกคนคิดว่าเจียงโม่หานกำลังพยายามกู้วิกฤติความสูญเสีย

แต่ความจริงก็คือ เจียงโม่หานไม่สามารถนอนหลับคนเดียวได้

วันหนึ่งช่วงใกล้สิ้นเดือน เจียงโม่หานกลับมาที่บ้านพัก เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ไม่ได้เปลี่ยนมาหลายวันแล้ว เขาอยากอาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาดมาใส่

บางทีการรู้ว่าจงเหยียนซียังมีชีวิตอยู่ เขาถึงยินยอมที่จะเผชิญหน้ากับห้องหอที่พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาในทุกวันคืน

เขาอาบน้ำเสร็จ ตอนที่กำลังหาเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า เขาก็พบกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ในลิ้นชักของตู้เสื้อผ้า ด้วยความอยากรู้ เขาจึงเอื้อมมือออกไปหยิบมันออกมาดู

พอคลี่กระดาษออก เขาถึงได้เห็นชัดเจนว่ามันคืออะไร—มันคือใบผลตรวจอัลตร้าซาวด์

วันเวลาบนนั้นคือหนึ่งปีที่แล้ว ตรงกับวันที่เขาขอหย่ากับเธอ

รูม่านตาของเขากลายเป็นสีดำสนิท ก่อนจะอ่านทุกคำบนกระดาษอย่างละเอียด

ชื่อเจ้าของผลตรวจคือจงเหยียนซี ผลตรวจอัลตร้าซาวด์ การตั้งครรภ์ในมดลูก อยู่ในระยะการตั้งครรภ์ในช่วงต้น อายุครรภ์เจ็ดสัปดาห์

เจียงโม่หานตัวแข็งทื่อ แม้แต่หายใจก็เบาลง

มือของเขาสั่นเล็กน้อย ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง

เธอ ท้องอย่างนั้นเหรอ?

เขาตกตะลึงกับข่าวนี้มาก และเคร่งเครียดไปพร้อมกัน หลังจากที่เขาทำร้ายเธอ เธอจะยังให้ลูกคนนี้เกิดหรือเปล่า?

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา

ร่างสูงโค้งตัวลง ใช้มือพยุงขอบเตียง แล้วโค้งตัวลงช้าๆ

ถึงจะทำแบบนี้ มันก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดที่หัวใจลงได้

ในขณะที่เขาเจ็บปวด เขาก็โทษเธอด้วย ทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกเขา?

ถ้าเขารู้ เขาอาจจะไม่...

ตื๊ด ตื๊ด—

โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง มันกะพริบและสั่นขึ้นมา

แต่ดูเหมือนว่าเจียงโม่หานจะไม่ได้ยินมัน ไม่ว่าจะสั่นแรงแค่ไหน เขาก็ยังคงนิ่งเฉย จมปลักอยู่กับความรู้สึกเสียใจและความเจ็บปวด จนไม่สามารถดึงสติกลับมาได้เป็นเวลานาน

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่า เขายังคงปรับไม่ได้ แต่กริ่งประตูกลับดังขึ้นมา

มันดังอยู่อย่างนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า