กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 949

เด็กคนนี้โตเกินวัยไปหรือเปล่า

 เด็กอายุสี่หรือห้าขวบสามารถพูดออกมาได้ขนาดนี้?

จงเหยียนซีรู้สึกสงสัยอย่างหนัก

 เธอพลิกตัวหนี “ฉันง่วงแล้ว จะนอนแล้ว”

นียาคลานเข้าไปหาเธอ แล้วมุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเธอ “เธอลองคิดทบทวนดูหน่อยสิคะ”

จงเหยียนซีไม่รู้จะตอบเธอยังไง จึงแกล้งทำเป็นหลับไปแล้ว

นียาเขย่าตัวเธอ แต่เธอไม่ตอบ พอเขย่าอยู่หลายครั้งจึงรู้สึกเบื่อ แล้วปล่อยมือลง ก่อนจะนอนอยู่ในอ้อมกอดของเธอแล้วบ่นพึมพำ “ยังหัวค่ำอยู่เลย ทำไมง่วงเร็วจัง”

จงเหยียนซี “...”

 เธอพูดในใจ มันดึกแล้วต่างหากล่ะ?

 หลังจากนั้นไม่นานนียาก็นอนหลับไปโดยไม่รู้ตัว และโตราห์ก็นอนที่ปลายเตียงไปแล้ว จงเหยียนซีคิดในใจลูกสุนัขตัวนี้คล้ายเจ้าของจริงๆ

 พอเห็นนียานอนหลับสนิท เธอจึงก็ไม่ขยับตัว ปล่อยอีกฝ่ายนอนอยู่ในอ้อมกอด

 หลังจากนั้นเธอก็หลับไปช้าๆ

 อาจเป็นเพราะเธอไม่คุ้นเคยกับการนอนในที่แปลก ทำให้เธอตื่นคืนละหลายครั้ง และตื่นตั้งแต่เช้าตรู่

 เธอวางนียาลง แล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงนวดแขนที่ปวดเมื่อย เพราะกลัวว่านียาจะตื่นจึงไม่เปลี่ยนท่านอนตลอดคืน แขนของเธอจึงถูกนอนทับจนเหน็บชา

 ก๊อก ก๊อก——

 ประตูถูกเคาะ

จงเหยียนซีบอกให้เข้ามา แล้วประตูก็ถูกเปิดออก เธอนึกว่ามาเคาะประตู เช้าแบบนี้น่าจะเป็นคนรับใช้ แต่ไม่ใช่เลย คนที่เข้ามาคือซงเก้นสายตาของเขามองข้ามเธอไปทางเด็กสาวที่นอนอยู่ข้างหลังเธอ ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “เมื่อคืน เธอรบกวนการพักผ่อนของคุณหรือเปล่า”

 “ไม่หรอกค่ะ” จงเหยียนซีพูด

ซงเก้นพูดแทงใจไปตรงๆ“งั้นก็เป็นเพราะพักผ่อนได้ไม่ดีเหรอ?”

จงเหยียนซีกะพริบตาปริบๆ

 เขาพูดว่า “คุณมีรอยคล้ำใต้ตา”

จงเหยียนซี “...”

 เธอคิดในใจ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แค่เลว ยังไม่มีอีคิวอีกด้วย

 “ผมช่วยพยุงคุณลุกขึ้นดีกว่าครับ” ซงเก้นเดินไปที่เตียง

 “ไม่ต้องค่ะ” จงเหยียนซีโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เพราะเธอคิดว่านียาเป็นลูกนอกสมรสของเขา เธอจึงไม่มีความรู้สึกดีต่อผู้ชายคนนี้

 “ฉันลุกเองได้ค่ะ” เธอนั่งลงที่ขอบเตียง วางเท้าบนรองเท้าแตะ แล้วยืนขึ้นด้วยเท้าข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ

ซงเก้นไม่ได้บังคับ แล้วพูดว่า “ก็ได้ครับ ระวังด้วย”

ตอนที่เขาพูดจบและกำลังจะเดินออกไป จงเหยียนซีก็เรียกเขาไว้ก่อน “คุณช่วยฉันเรื่องหนึ่งได้ไหมคะ”

 “เรื่องอะไรครับ?”

 “ถ้าเป็นไปได้ วันนี้ช่วยพาฉันไปในเมืองได้ไหมคะ” เธอจะอยู่ที่นี่ตลอดเวลาไม่ได้หรอก อีกไม่กี่วันข้อเท้าของเธอก็จะหายดีแล้ว เธอจะไปพักที่โรงแรม

 “อาการบาดเจ็บของคุณยังไม่หายดี” ซงเก้นพูด

 “เอ่อ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ ดังนั้น...”

“คุณมีอะไรต้องทำเหรอคะ” นียาที่เพิ่งตื่นนอนยังคงงุนงง พอได้ยินเสียงของเธอ ความง่วงก็หายไป เธอลุกขึ้นนั่งมองเธอแล้วถาม