กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 948
สรุปบท บทที่ 948 เลี้ยงคุณได้ไหว: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
บทที่ 948 เลี้ยงคุณได้ไหว – ตอนที่ต้องอ่านของ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
ตอนนี้ของ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม โดย จาวฉายจิ้นเป่า ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 948 เลี้ยงคุณได้ไหว จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
พอพวกเขาเข้าไปในประตู สาวใช้ที่ใส่ชุดไทยโบราณก็เดินเข้ามา แล้วรับหมวกที่ซงเก้นยื่นให้
“ไปเอาน้ำแข็งมาที” ซงเก้นเอ่ยสั่ง
แม่บ้านตอบรับด้วยความเคารพ แล้วเดินถอยหลังไป
จงเหยียนซีรู้สึกรบกวนพวกเขามาก แล้วพูดว่า “วันนี้ต้องขอรบกวนด้วยนะคะ”
ซงเก้นช่วยพยุงเธอนั่งลงบนโซฟา “ที่จริงแล้ว ผมรู้จักพ่อของคุณ”
เธอเงยหน้าขึ้น
ซงเก้นไม่ได้อธิบายอย่างละเอียด “ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ได้ค่ะ” จงเหยียนซีรู้สึกว่าเธอรบกวนพวกเขามาก เธอก็อายที่จะขอเรื่องอื่น เธอไม่อยากที่จะทำให้ผู้อื่นลำบากใจ
เด็กสาวนั่งเกยคางอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับเธอ แล้วมองเธออย่างละเอียด
“ทำไมถึงมองฉันแบบนี้ล่ะจ๊ะ” จงเหยียนซีเหลือบมองขึ้นไปชั้นบน “แม่ของหนูอยู่ที่ไหนเหรอ”
เด็กสาวยกยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวของเธอ “คุณช่วยเป็นแม่ของหนูเถอะค่ะ”
ใบหน้าของจงเหยียนซีตกใจจนหน้าซีด ไม่กลัวคนแปลกหน้าก็ช่างเถอะ ยังจะให้คนอื่นเป็นแม่ไม่เลือก หรือว่าสมองจะมีปัญหา
แต่เธอก็ดูปกตินี่นา อีกทั้งยังฉลาดมากด้วย
เด็กสาวยกมือขึ้นชี้ แล้วพูดอย่างลึกลับว่า “ผู้ชายคนนั้นไม่มีภรรยา”
จงเหยียนซีมองตามนิ้วของเธอไป แล้วเหมือนจะเข้าใจความหมายของเธอ ยิ่งมองยิ่งสับสนมากขึ้น
พ่อของเธอไม่มีภรรยาแล้วจะมีเธอได้ยังไง?
แต่เธอไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่น จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย “ฉันยังไม่รู้ว่าหนูชื่ออะไร”
“หนูชื่อนียา” สาวน้อยวิ่งเข้ามาจับมือเธอไว้ “ได้ไหมคะ”
“หืม?”
“ก็ให้คุณ...”
“นียา” ในเวลานี้เอง ซงเก้นก็เรียกชื่อเธอขึ้นมา จงเหยียนซีเงยหน้าขึ้นมองเห็นเขาใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสแล็กสีเบจ ถอดชุดทหารที่น่ายำเกรงของเขาออกไป ทำให้รู้สึกไม่เคร่งครัดมาก และดูเข้าถึงได้ง่ายขึ้น
“แซลลี่พาคุณหนูขึ้นไปอาบน้ำ” เขาเอ่ยสั่งสาวใช้
นียาไม่อยากไป แต่ก็ยังเดินตามสาวใช้ออกไปอย่างเชื่อฟัง
ซงเก้นหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วห่อก้อนน้ำแข็งที่สาวใช้วางไว้บนโต๊ะด้วยผ้าขนหนู จงเหยียนซีรู้เลยว่าเขากำลังจะทำอะไร จึงยกมือห้าม “ฉันทำเองค่ะ”
ซงเก้นยื่นให้โดยไม่ขัดข้อง “ถ้านียาพูดอะไรกับคุณ คุณไม่ต้องสนใจนะครับ”
จงเหยียนซีพันผ้าขนหนูรอบข้อเท้าบวม แล้วพูดว่า “ฉันไม่สนหรอกค่ะ แต่เธอ...”
เจอผู้หญิงคนไหนก็พูดว่า ‘มาเป็นแม่ของหนูเถอะ?’กัน
แบบนี้มัน……
“ขอถามหน่อยได้ไหมคะ ภรรยาของคุณไม่อยู่เหรอคะ” จงเหยียนซีเอ่ยถามแฝงความหมาย
ซงเก้นเทน้ำใส่แก้วแล้วพูดว่า “ผมยังไม่ได้แต่งงาน”
จงเหยียนซี “...”
แล้วนียามาจากไหน
มีโดยไม่ได้ตั้งใจ?
แต่เขาดูสุภาพบุรุษมาก ไม่น่าจะเป็นผู้ชายที่เที่ยวเล่นข้างนอก
ไม่ใช่สิ ที่จริงแล้วคนเราไม่สามารถมองคนแค่ที่หน้าตา
บางทีเบื้องหน้าเขาอาจดูเหมือนเป็นคนดี แต่จริงๆ แล้วเขาอาจจะเป็นผู้ชายเลวเหมือนเจียงโม่หานก็ได้
และที่เมืองBในเวลานี้
ณ โรงพยาบาล
เจียงโม่หานเพิ่งได้สติขึ้นมาในห้องพักคนไข้วีไอพี
ข้างเตียงมีหมอและพยาบาลยืนล้อมรอบเตียง หนานเฉิงเองก็อยู่ด้วย
เขาเป็นคนที่ได้รับโทรศัพท์ และส่งเจียงโม่หานมาที่โรงพยาบาล
ร่างกายของเธอเหนื่อยล้าเต็มที แต่ไม่ทำให้เธอง่วงมาก แม้ว่าเธอจะง่วงนอนก็นอนไม่หลับ
คลิ๊ก! ลูกบิดประตูถูกเปิดออก นียาผลักประตูเข้าไปพร้อมกับลูกสุนัขในอ้อมกอด “คุณหลับอยู่หรือเปล่าคะ”
จงเหยียนซีพูด “ยังจ๊ะ”
เธอปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไป ก่อนจะปีนขึ้นไปบนเตียง มองมาที่เธอแล้วพูดว่า “หนูก็นอนไม่หลับเหมือนกันค่ะ”
จงเหยียนซียกยิ้ม แล้วเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอ เด็กสาวคนนี้น่ารักมากเกินไปแล้ว แม้ว่าจะคุ้นเคยกับคนแปลกหน้าไม่ดีเอามากๆก็เถอะ
“ลืมแนะนำให้คุณรู้จักไปเลยค่ะ มันชื่อโตราห์”
นียาชี้ไปที่ลูกสุนัข
จงเหยียนซีพูดว่า “หนูตั้งชื่อให้เหรอจ๊ะ”
นียาพยักหน้าอย่างแรง แล้วถาม “น่าฟังไหมคะ?”
จงเหยียนซีพูด “น่าฟังมากจ๊ะ”
เพราะมันไม่เลวจริงๆ
“เรื่องที่หนูพูดกับคุณ คุณคิดทบทวนหรือยังคะ” นียาพูดประโยคที่ซงเก้นขัดจังหวะไป แล้วพูดอีกครั้งว่า “มาเป็นแม่ของหนูได้ไหมคะ”
จงเหยียนซี “...”
“ฉันดูยังเด็กมาก ฉันเป็นแม่หนูไม่ได้หรอกจ้ะ อีกอย่างฉันเพิ่งได้เจอคุณพ่อของหนูเป็นครั้งแรกด้วย” จงเหยียนซีคิดในใจ ผู้ชายคนนี้ช่างไร้ความรับผิดชอบจริงๆ ในเมื่อมีลูกแล้วก็น่าจะแต่งงานกับแม่ของลูกด้วย ถึงแม้จะไม่ชอบ แต่ก็น่าจะคิดถึงลูกบ้าง
ไม่อย่างนั้นเด็กจะเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ นิสัยของเธอมีแนวโน้มที่จะบกพร่อง
แล้วอีกอย่าง เธอรู้สึกว่าตอนนี้นียาก็มีความบกพร่อง ไม่เช่นนั้นจะเจอผู้หญิงคนหนึ่งจะให้เป็นแม่ได้ยังไง
นียาพูดอย่างจริงจัง “ฉันเห็นว่าคุณยังสาวและสวยถึงยอมให้เป็นแม่ของหนู คนที่อยากเป็นแม่ของหนูมีเยอะมาก แต่หนูไม่ชอบพ่อของหนูก็ไม่ชอบเหมือนกัน”
เธอเบ้ปาก “เจอกันครั้งแรกแล้วยังไงล่ะ พ่อของหนูไม่หล่อเหรอ เขาหล่อมาก หนูพูดแนะนำให้คุณรู้จัก แล้วคุณก็คุ้นเคยกับเขาแล้ว เขาชื่อซงเก้น มูติชา ปีนี้อายุยี่สิบเก้าปี ทุกคนต่างก็เรียกเขาอย่างเคารพว่ามาร์ควิส มูติชา มีสมบัติมากมาย สามารถดูแลคุณได้”
มูติชาเป็นตำแหน่ง คนส่วนใหญ่นึกว่าเป็นนามสกุลของเขา
จงเหยียนซี “...”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม