กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 95

ผู้จัดการมองไปทางพนักงานขายพวกนั้นตรงโซนพักผ่อนที่ไม่ได้ออกไป คิ้วก็ขมวดแน่น มีลูกค้าแต่ไม่บริการ ไม่อยากทำผลงานหรือไง？

สมองมีแต่ขี้เลื่อยหรือไง？

โดนผู้จัดการมอง พนักงานขายพวกนั้นก็ก้มหน้าลงทำเป็นไม่เห็น

“พวกเขาน่าจะมีลูกค้าอยู่แล้วน่ะครับ เลยไม่มีเวลา ไม่ได้บริการทั่วถึง ปกติก็เป็นผมผู้จัดการนี่แหละที่สั่งสอนลูกน้อง โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมจะชดเชยให้อย่างดีเลยโอเคไหม？”ผู้จัดการมีรอยยิ้มที่ใบหน้า

หยูโต้วโต้วยังอยากพูดอีก หลินซินเหยียนก็ดึงเขาไว้ ผู้จัดการนิสัยดี จะกัดเขาไม่ปล่อยไม่ได้

“แค่ก”หยูโต้วโต้วก็คิดว่าตัวเองใจร้อนเกินไป พูดมากไปหน่อย

“ผมโทรถามรถลองขับให้ว่ากลับจะกลับมาเมื่อไหร่ รถรุ่นนี้ขายดีมาตลอด”ผู้จัดการหยิบโทรศัพท์มาโทรออกไป

ทางนั้นไม่รู้ว่าพูดอะไร ผู้จัดการก็ระเบิดออกมา

“ทำไมคุณไม่ขับไปต่างประเทศเลยล่ะ？ไม่รู้เหรอว่ารถที่ขับทดลองขับไปไกลไม่ได้มากนัก？ค่าน้ำมันคุณออกเหรอ？”

ตัวทดลองขับไปที่ชานเมืองแล้ว กลับมาอย่างน้อยก็หนึ่งชั่วโมง

ทางนี้กวนจิ้งก็ให้เขารั้งคนไว้ เขาทำสุดหนทางแล้ว ตอนนี้ไม่มีรถให้ลองขับ เขาจะทำไง？

“แบบนี้ละกัน ฉันค่อยมาครั้งหน้า”หลินซินเหยียนยืนขึ้นมา ตอนนี้สี่โมงกว่าแล้ว จวงจื่อจิ่นพาพวกเขาไปก็น่าจะกลับมาแล้ว ออกไปเที่ยวต้องเหนื่อยแน่ๆ เธอต้องกลับไปทำอาหาร จะเสียเวลาอยู่ที่นี่ไม่ได้

เหงื่อออกที่หัวผู้จัดการ แล้วจะทำยังไง เขามองไปทางห้องทำงาน กวนจิ้งนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ มองมาทางนี้ผ่านหน้าต่าง

ผู้จัดการรู้สึกหมดหนทาง ตอนแรกบริการไม่ทั่วถึง ตอนนี้ไม่มีให้ลองขับ เขายังจะพูดอะไรได้อีก？

ผู้จัดการยื่นนามบัตร“งั้นต่อไปคุณมา โทรหาผมเลย ผมจะรับใช้คุณเอง”

หลินซินเหยียนรับมา“โอเค”

ผู้จัดการส่งพวกเขาออกไป

ไปถึงจุดจอดรถหยูโต้วโต้วจึงเปิดประตูรถให้หลินซินเหยียน“คิดไม่ถึงว่าผู้จัดการของร้านนี้จะ‘อ่อนโยนน่านับถือน่าเข้าใกล้’ขนาดนี้”

เทียบกับพนักงานขายพวกนั้นแล้ว ดีไม่น้อยเลยทีเดียว

ใบหน้าหลินซินเหยียนไม่มีอาการใดๆ คิดว่าผู้จัดการคนนั้นมีความกระตือรือร้นมากไปหน่อย

ตอนนี้เอง ข้างรถของพวกเขาก็มีรถอีกคันมาจอด หลินซินเหยียนมองไปเฉยๆ สุดท้าย จึงเห็นชายหนุ่มลงมาจากรถ

เขายืนต้านลมที่หน้ารถ สูทสีดำโอบเรียวขายาวๆคู่หนึ่งไว้ เชิ้ตที่ตัวด้านบนปล่อยหลวมๆ ปรากฏตัวที่นี่ตอนนี้ มีท่าทางปลีกตัวจากงานที่ยุ่งเหยิง

สายตาเขาเยือกเย็น จ้องมองเธอแป๊บหนึ่ง

หลินซินเหยียนกลับแปลกใจหน่อยๆ เขาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร？

เขามีรถ

โรงจอดรถในวิลล่าก็มีรถจอดอยู่หลายคัน ล้วนแต่เป็นรุ่นลิมิเต็ด ไม่เคยเห็นเขาขับเท่าไหร่ บางทีอาจจะชอบรถ ถึงไม่ขับ ก็ต้องซื้อ

สายตาของจงจิ่งห้าวมองข้ามหยูโต้วโต้วที่เปิดประตูรถให้หลินซินเหยียน จากนั้นก็ล็อกไปที่ตัวของเธอหลินซินเหยียน จ้องเธอ รูม่านตามีคลื่นที่โหมซัดอย่างบ้าคลั่ง เส้นเลือดที่ถี่ยิบจากขอบตาแผ่ออกมา รวมไว้ตรงกลาง

หลินซินเหยียนหดตัวลงแปลกๆ เธอไม่เคยเห็นเขาที่เย็นชานิ่งเงียบและดุร้ายมากขนาดนี้มาก่อน

“คุณ คุณอยู่ที่นี่ได้ไง？”น้ำเสียงก็ไม่รู้เป็นอะไร เปลี่ยนไป พูดจาก็ไม่รู้เรื่อง

“ลงมา”เขาดึงปากใส่

หลินซินเหยียนนั่งไม่ขยับ“คุณจะพูดอะไร ก็พูดตรงนี้”

ท่าทางของเขานั้นโกรธอย่างชัดเจน เธอจึงไม่อยากสัมผัสกับเขาตอนนี้

จงจิ่งห้าวหรี่ตาลง“คุณแน่ใจ？”

“……”

ข่มขู่ ข่มขู่อย่างเปิดเผย

หลินซินเหยียนจ้องเขา

เธอไปทำให้เขาไม่พอใจเหรอ？

พอเจอหน้าก็ทำเหมือนกับเธอติดเงินเขา？

หยูโต้วโต้วรู้สึกถึงการต่อต้านของหลินซินเหยียน จึงเดินเข้ามา“ให้ช่วยไหม？”

จงจิ่งห้าวก้าวไปข้างหน้า ดึงหยูโต้วโต้วออก แล้วหลังมือก็ต่อยไปที่ใบหน้าของเขา ต่อหน้าของเขา อยู่ใกล้ขนาดนี้เชียว？