กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 976

ซงเก้น อยู่ในแวดวงสังคมชนชั้นสูงนี้ การมีอยู่ของเขานั้นถูกคนจำนวนมากจับจ้องอยู่ แม้ว่าสืบทอดตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของตระกูล แต่ว่าความสามารถของตัวเขานั้นก็เป็นที่ยอมรับ

ไม่ว่าการทำงานหรือว่าการใช้ชีวิต เขาเป็นคนที่จริงจังมากคนหนึ่ง

ผู้ชายอายุเท่านี้อย่างเขา ใครบ้างที่ไม่คบกับแฟน?

มีแต่เขาที่ไม่มี

ก่อนหน้ามีคนปล่อยข่าวลือว่านียาเป็นลูกนอกสมรสของเขา ต่อมา บุคคลผู้เกี่ยวข้องที่รู้ว่าเขารับนียามาเลี้ยงบอกความจริงนี้ไป ทุกคนถึงได้เงียบปาก

ที่จริงแล้วพวกเขารู้ว่าไม่ใช่เรื่องจริง แต่อยากให้ผู้ชายที่สะอาดเกินไปคนนี้ เปื้อนกลิ่นอายของควันเรื่องทางโลก

แต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นคนไปไหนมาไหนคนเดียว วันนี้โอกาสใหญ่โตขนาดนี้พาผู้หญิงคนหนึ่งมาปรากฏตัว ย่อมก่อให้เกิดความวุ่นวายอยู่ไม่น้อย

มีคนอ้างเหตุมาทักทายกับซงเก้น แต่ที่จริงแล้วสืบข่าวเบื้องหลังของจงเหยียนซี

“วันนี้เป็นเนื่องในโอกาสอันใหญ่โต คุณพาคนต่างชาติมาคงจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ใช่ไหมครับ?” ตอนที่ผู้ชายพูด สายตาก็กวาดมองไปที่ร่างของจงเหยียนซีไม่หยุด

ซงเก้นสีหน้าปกติ ไม่สะทกสะท้าน “นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงของครอบครัวคุณไม่ใช่เหรอครับ?”

งานเลี้ยงครอบครัวของราชวงศ์ นั่นก็คืองานเลี้ยงครอบครัว ไม่ใช่เรื่องของประเทศชาติ เขาพาใครมานั้นก็เป็นเสรีภาพของเขา

ผู้ชายยิ้มเล็กน้อย “พวกเราทุกคนต่างนึกว่าคุณไม่ชอบผู้ชาย ที่แท้คุณไม่ได้ไม่ชอบ แต่ชอบผู้หญิงต่างชาติ”

จงเหยียนซีฟังไม่รู้เรื่องว่าเขาพูดอะไรบ้าง แต่มองดูสีหน้าของผู้ชาย ก็รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเรื่องดีอย่างแน่นอน

เธอรู้สึกได้แม้กระทั่งร่างกายที่เกร็งแน่นของ ซงเก้น เธอยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยรอยยิ้มงดงาม พูดกับซงเก้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ฉันคอแห้งนิดหน่อย พวกเราไปทางนั้นดีไหมคะ?”

ซงเก้นส่งเสียง อืม เบา ๆ บอกกับผู้ชายข้างหน้าว่าขอตัว จึงพาเธอไปโต๊ะที่อยู่ไม่ไกลนัก

บนโต๊ะมีขนมและเครื่องดื่มหลากประเภทจัดวางอยู่ ภายใต้การตกแต่งด้วยแดงไม้สด ทำให้ค่ำคืนนี้งดงามมาก

ซงเก้นฉลาดขนาดนี้ รู้ว่าเมื่อกี้จงเหยียนซีตั้งใจ จึงบอก “เธอฟังภาษาที่ซับซ้อนไม่ออกไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ ฉันฟังไม่ออกจริง ๆ ค่ะ” จงเหยียนซีบอกตามตรง

ซงเก้นงุนงง “อย่างนั้นเมื่อกี้ทำไมเธอ......”

จงเหยียนซียิ้มอย่างมีชีวิตชีวา “ฉันฟังไม่ออก แต่ดูออกค่ะ”

ซงเก้น“......”

อย่างนั้นความคิดกับความรู้สึกของเขา เธอดูไม่ออกเหรอ?

“มาร์ควิส มูติชา” ผู้หญิงสวยท่านหนึ่งเดินมาหา เธอสวมชุดไทยอย่างตระกูลสูงศักดิ์ดั้งเดิม แม้ว่าจะดูแลรักษาเป็นอย่างดี แต่ก็สามารถมองออกได้

ว่าลำดับอาวุโสไม่เหมือนกับพวกเขา

เธอเป็นผู้อาวุโสคนเดียวของงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ สราญจาพระสนมของพระราชา เป็นผู้หญิงที่สวยมากเมื่อตอนสาว ตอนนี้ก็ยังคงความสง่างามไว้อยู่

พระราชาให้เธอมาควบคุม โดยเฉพาะให้เธอใส่ใจซงเก้น หาโอกาสที่เหมาะสมให้ซงเก้นกับองค์หญิงได้อยู่เพียงลำพังสักหน่อย ทางที่ดีที่สุดคือสามารถส่งเสริมให้เกิดงานแต่งงานได้

เธอย่อมต้องคิดหาวิธีดี ๆ สำหรับเรื่องนี้ แต่ว่าวันนี้ซงเก้นพาผู้หญิงมาด้วยคนหนึ่ง ทำให้เธอรับมือไม่ทันนิดหน่อย นี่ควรจะจัดการอย่างไรดี?

คิดไปคิดมาเธอตัดสินใจว่าจะลองถามความสัมพันธ์ระหว่างซงเก้นกับผู้หญิงคนนี้สักหน่อย

อย่างไรเสีย ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินเขาคบกับใคร หรือว่ามีผู้หญิงที่ชอบเลย

“วันนี้ทำให้ฉันเหนือความคาดหมายเล็กน้อย คุณพาคุณผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้มาท่านหนึ่งด้วย ไม่ทราบว่าเธอกับคุณมีความสัมพันธ์อะไรกันคะ? ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยพบเจอ หรือเคยได้ยินเลย?”

ซงเก้นพูด “เพื่อนทั่วไปครับ”

“อย่างนั้นเหรอคะ?” สราญจาแสดงออกชัดเจนว่าไม่เชื่อ ตอนที่พูดอยู่ สายตาของเธอก็หยุดอยู่ที่เครื่องประดับชุดนั้นที่จงเหยียนซีสวมอยู่

“เท่าที่ฉันรู้ว่า นี่เป็นเพชรที่ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นของคฤหาสน์มูติชาพวกคุณ ได้ยินว่ามีเพียงคุณผู้หญิงของคฤหาสน์มูติชาถึงจะสามารถสวมใส่ได้ คุณบอกฉันมาสิ พวกคุณเป็นเพื่อนทั่วไป ไม่ได้กำลังหลอกฉันจริง ๆ ?” สราญจายังคงยิ้มอยู่ ใบหน้าของเธองดงาม ละเอียดอ่อนแบบคนไทย

เธอเดินไปอย่างสุขุมเยือกเย็น

เธอไม่ได้เรียนเปียโนมาตั้งแต่ประถม จำได้ว่าหลังจากเข้าม.2จึงจะเริ่มเรียน สาเหตุที่รู้สึกสนใจเปียโนเป็นเพราะหลินซินเหยียน

มีครั้งหนึ่งเธอได้ยินหลินซินเหยียนดีดเปียโน จึงเริ่มเรียนดีดเปียโน

เริ่มตั้งแต่มอสอง จนถึงมอหกจึงได้เริ่มเล่น เธอก็เป็นคนที่มีฝีมือด้านเปียโนมาสิบปี

สำหรับแค่นี้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ เธอไม่สามารถทำให้ซงเก้นขายหน้าได้

เธอนั่งอยู่ข้างหน้าเปียโนอย่างสง่างาม ข้อมือขาวเนียนละเอียด นิ้วเรียวยาวข้อต่อกระดูกชัดเจน ค่อย ๆ วางลงบนคีย์บอร์ด ไม่ว่าพวกเขาจะฟังรู้เรื่องหรือไม่ แต่ก็ใช้ภาษาต่างประเทศพูด “วันนี้ฉันจะมาบรรเลงเพลงเมฆตามพระจันทร์ฉบับเปียโนให้ทุกท่านได้ฟังค่ะ”

พูดจบเธอก็ปรับลมหายใจ พอนิ้วมือบรรจงกดลงไป ก็มีเสียงไพเราะดังขึ้นมา ไม่นานนักนิ้วของเธอเสมือนถูกร่ายเวทมนตร์ก็ไม่ปาน เต้นอยู่บนคีย์บอร์ดอย่างอ่อนช้อย เสียงเปียโนบางครั้งก็กระโดดขึ้น บางครั้งทุ้มต่ำ ฟังดูนุ่มนวลและมีชีวิตชีวา

เสียงไพเพราะที่ทำให้ทุกคนเคลิบเคลิ้มไปพร้อมกับเสียงสูงของเปียโน ทำให้หยุดเดินแล้วมองไปยังคนที่เล่นเปียโนอยู่

ซงเก้นรู้ว่าเธอวาดภาพได้ดี ไม่นึกว่าเธอจะเล่นเปียโนเป็น

ยังเล่นได้เก่งมากอีกด้วย

สายตาของเขาให้ความสนใจไปที่เธอ

ในตอนนี้เธอสุกใสเป็นประกาย และดึงดูดสายตาของผู้คนด้วยเช่นกัน

ไม่นานนักก็บรรเลงจบ จงเหยียนซีลุกขึ้นแล้วโค้งคำนับ ซงเก้นเดินมาพร้อมยื่นมือให้เธอ จงเหยียนซีวางมือที่ฝ่ามือของเขา จากนั้นเขาก็ประคองเธอลงมา

ซงเก้นหันไปพูดกับทุกคน “นี่เป็นของขวัญที่มอบให้องค์หญิง”

สราญจาเดินมาหา มองดูจงเหยียนซี นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ก็พอมีฝีมือ เดิมทีอยากทำให้เธออับอายขายขี้หน้า ผลลัพธ์กลับเป็นจุดแข็งของเธอ

เธอไม่เชื่อว่าจงเหยียนซีจะเป็นทุกอย่าง จึงพูดต่อ “รออีกเดี๋ยวจะมีงานเต้นรำ ตอนเปิดการแสดงเต้นรำเดี่ยว ให้เธอมาเต้นเป็นไง?”