ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 104

“ออร่า กินเยอะ ๆ สิ”

ขณะที่นาตาชาป้อนอาหารให้เนลลี่ เธอก็วางแฮมโปรสชุตโต้ในจานของออร่า “ช่วงนี้ลูกผอมลงไปเยอะเลยนะ”

ออร่าเฉยเมยกับความห่วงใยของนาตาชา เธอไม่แม้แต่จะขอบคุณและหยิบช้อนส้อมขึ้นมาตักอาหารกินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ลูน่าก้มหน้าและพยายามฝืนกลั้นน้ำตาไม่ให้ร่วงลงมา เธอแทบไม่มีแรงไปทะเลาะกับออร่า

กลายเป็นว่าแม่คิดกับเธอแบบนี้ หลังจากเธอจากไปหกปี ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

แม่ของเธอที่ครั้งหนึ่งเคยเชื่อมั่นในเธออย่างไม่มีเงื่อนไขได้โดนออร่าล้างสมองและไม่เชื่อในตัวลูน่าอีกต่อไปแล้ว

ทำไม?

ถ้าแม่เธอเชื่อใจเธอมากกว่านี้ เธอคงรู้เท่าทันแผนของออร่าและโจชัวที่มีทั้งจุดบกพร่องและเต็มไปด้วยข้อผิดพลาด

ถ้าแม่ของเธออดทนอีกสักหน่อย เธอก็คงกล้าที่จะแอบกลับไปหาแม่ของเธอ

เธอห่างจากแม่มานานมาก เธออยากจะฝังตัวเองลงในอ้อมแขนและร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของแม่

ความไม่เชื่อใจ ความเข้าใจผิดและความไม่คุ้นเคย เหล่านี้เป็นเหมือนกำแพงขนาดใหญ่ที่ขวางกั้นเธอไว้ เธอจึงทำได้เพียงสวมหน้ากากเป็นคนแปลกหน้ากับแม่ของตัวเองต่อไป

ลูน่าไม่มีความอยากอาหารเลย ขณะที่เธอวางช้อนส้อมลง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“ถ้ากินข้าวเสร็จแล้วก็พาเนลลี่กลับมาได้แล้ว” น้ำเสียงของโจชัวเย็นชาและทุ้มต่ำ “ลูกชายของเธอบอกว่าเธอรู้ดีว่าออร่าคิดกับเนลลี่ยังไง ถ้ารู้อย่างนั้นแล้วทำไมถึงยังพาเนลลี่ไปกินข้าวกับออร่าอีก?”

ลูน่าเม้มปาก เธอหันหลังไปมองนาตาชาที่กำลังมีความสุขที่ได้ใช้เวลากับเนลลี่ “คุณผู้หญิงที่เป็นยายของเนลลี่อยู่ที่นี่ด้วยค่ะ ฉันแค่คิดว่าคุณเนลลี่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เลยน่าจะใช้เวลากับคุณยายของเธอสักหน่อย ฉันก็เลย...”

โจชัวเยาะเย้ย “มีจิตใจเมตตาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ลูน่าขมวดคิ้ว “แล้วฉันไม่เป็นแบบนั้นตั้งแต่ตอนไหน?”