ลูน่าไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่บลูเบย์วิลล่าได้ยังไง หัวใจของเธอแตกสลาย จมูกของเธอระคายเคืองเพราะน้ำตาและสมองของเธอก็ว่างเปล่า
ตอนกลางคืนนีลบอกเธออย่างสรุปเรื่องแผนการเปิดโปงออร่าในวันพรุ่งนี้เมื่อโจชัวประกาศตัวตนของเนลลี่
“คุณแม่ครับ” จากอีกฝั่งของการวิดีโอคอลนีลขมวดคิ้ว “คิดอะไรอยู่เหรอครับ?”
ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึก “ไม่มีอะไรจ้ะ”
“วันนี้เจอคุณยายใช่ไหมครับ?”
เนลลี่ซึ่งกอดตุ๊กตาหมีอยู่ข้าง ๆ เธอพูดว่า “แม่ร้องไห้ด้วย”
จากนั้นเนลลี่ก็โกรธเล็กน้อย “ถึงคุณยายจะใจดีกับหนู แต่สิ่งที่คุณยายพูดทำให้แม่เสียใจ ตอนแรกหนูก็ชอบคุณยายนะ แต่หลังจากนั้นหนูก็ไม่ชอบแล้ว เหมือนกับที่หนูไม่ชอบคุณย่าทวด หนูว่า...”
“เนลลี่!” ลูน่าขมวดคิ้วและพูดแทรกเนลลี่ “ลูกควรไปนอน”
ถึงนาตาชาจะไม่เชื่อในตัวเธอ แต่นาตาชาก็ยังเป็นแม่ของเธอ เธอจึงไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นพูดจาแย่ ๆ ได้ แม้แต่เนลลี่ก็ตาม
“ฮือ” เนลลี่หน้าเสีย “คุณแม่ หนูขอโทษ หนูไม่ได้ต้องการพูดจาว่าร้ายคุณยายนะคะ”
เธอแค่พูดจากใจจริง แต่ถ้าลูน่าโกรธ นั่นก็แสดงว่าเธอทำผิด “หนูจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว”
เมื่อเห็นลูกสาวขอโทษ ลูน่าก็ปวดใจเล็กน้อย
เธอเอื้อมมือออกไปกอดเนลลี่ไว้ในอ้อมแขน “แม่ไม่ได้โทษลูก แม่แค่...อารมณ์ไม่ดี”
“หนูรู้ค่ะ” เนลลี่ลูบหลังลูน่าอย่างแผ่วเบา “หนูจะเป็นผ้าห่มตัวน้อยที่ปลอบใจคุณแม่เอง คุณแม่จะอารมณ์ดีขึ้นใช่ไหมคะ!”
“ถ้าเธอเป็นผ้าห่มน้อยแล้วฉันเป็นอะไร? ผ้าห่มใหญ่เหรอ?” นีลอิจฉาที่เนลลี่กำลังกอดลูน่ามาจากอีกฝั่งของวิดีโอคอล “ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องใหญ่กว่า!”
“งั้นฉันจะเป็นผ้านวมของคุณแม่เอง” ในตอนนั้นเองที่สร้อยคอของเนลลี่มีแสงไฟออกมา ไนเจลพูดติดตลก
เมื่อได้ยินลูกทั้งสามคุยกัน ลูน่าก็รู้สึกอ่อนไหวขึ้นมา แต่ก็พบว่านี่เป็นเรื่องสนุกอย่างหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...