“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันคงมีจิตสำนึกรู้สึกผิดกับคุณไปแล้ว”
ออร่าขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินคำพูดของลูน่า เธอเปิดประตูและลงจากรถเดี๋ยวนั้น
เธอตรงเข้ามาหาลูน่า “ลองพูดอีกสักคำสิ!”
ลูน่ามองเธออย่างเย็นชา “ต่อให้ฉันพูดอีกกี่สิบคำก็เหมือนเดิมค่ะ”
ออร่ากัดฟันแน่น
ลูน่าอยู่ในชุดคนรับใช้และไม่ได้แต่งหน้า เธอดูน่าสงสารและน่าอดสู กล้าดียังไงถึงมามองเธอด้วยสายตาแบบนั้น!
ความไม่เป็นมิตรในดวงตาของลูน่า ทำให้ออร่ารู้สึกเหมือนอยู่คนละชั้นกับเธอ ท่าทางถือดี ดวงตาที่เย็นชานั้นคู่นั้นดูไม่ต่างกับลูน่า กิบสันในตอนนั้นเลย!
เมื่อมองลูน่าในตอนนี้ออร่ายิ่งรู้สึกราวกับว่าเธอกลับไปอยู่ใต้เงาของลูน่า กิบสันอีกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ออร่าก็โกรธเคืองขึ้นมา
เธอหาตัวลูน่า กิบสันไม่เจอและยังรับมือไม่ได้ นี่เธอจะจัดการกับคนรับใช้ชั้นต่ำนี่ไม่ได้ด้วยงั้นเหรอ
ออร่าขบริมฝีปาก เธอรีบเดินไปหาลูน่าด้วยรองเท้าส้นสูงเจ็ดเซนติเมตร
เธอยกมือขึ้นและตบลูน่าอย่างแรง
ออร่าคิดว่าเธอไวพอที่จะตบลูน่าได้ แต่เธอไม่คาดคิดว่าลูน่าจะไวกว่าเธอ
ในตอนที่เธอยกมือขึ้น ลูน่าก็จับมือเธอไว้กลางอากาศได้อย่างแม่นยำ
ลูน่ามองออร่าอย่างเย็นชา “มีแค่คนไร้ความสามารถเท่านั้นที่ชอบใช้ความรุนแรง”
จากนั้นเธอก็สะบัดมือของออร่าออก
ออร่าเสียสมดุลและล้มลงกับพื้น ชุดราคาแพงของเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นและผมของเธอก็ดูยุ่งเหยิงจนดูน่าสงสาร
“ลูน่า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...