ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 109

เมื่อเห็นว่าเนลลี่หยุดนิ่ง ลูน่าก็ขมวดคิ้วและมองไปทางเดียวกับที่เนลลี่มอง

โจชัวที่อยู่หน้าประตูสภาพเหมือนผ่านการเดินทางมา

เขาดูเหมือนคนที่เพิ่งกลับมาจากการเดินทางไกล ชุดสูทที่ทำให้เขาดูมีภูมิฐานค่อนข้างมีรอยยับ ผมเผ้าของเขาก็ยุ่งเหยิง

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังดูมีเสน่ห์ เป็นผู้ใหญ่ และสมชายชาตรี

ลูน่าสังเกตเห็นว่าเขามีกล่องเล็ก ๆ อยู่ในมือ กล่องนั้นดูคุ้นเคยสำหรับเธอ แต่เธอจำไม่ได้ว่าเคยเห็นมันเมื่อไหร่

“คุณพ่อ ไปไหนมาเหรอคะ?”

เนลลี่วางช้อนส้อมลงอย่างเต็มใจก่อนจะวิ่งไปยังห้องครัว เธอหยิบจานสำหรับใส่ข้าวออกมาอย่างเงอะงะ “คุณพ่อกลับมาพอดีเลย มากินข้าวมื้อสุดท้ายด้วยกันเถอะค่ะ”

จากนั้นเนลลี่ก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดไม่ค่อยถูก “ไม่ใช่มื้อสุดท้ายสิ มื้อสุดท้ายก่อนคุณน้าจะไปค่ะ”

“อืม”

โจชัวมองลูน่าและวางกล่องลง เขาคลายเนคไทและโยนเสื้อคลุมไว้บนชั้นวาง

เขาพับแขนเสื้อ หยิบกล่องขึ้นขณะเดินเข้ามา

ในตอนนั้นลูน่าก็เห็นว่าไม่ใช่แค่เสื้อตัวนอกของเขาเท่านั้นที่มีรอยยับ แม้แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาก็ยังเปื้อนฝุ่นไปด้วย

ดูเหมือนจะไม่ใช่รอยเปื้อนทั่ว ๆ ไป แต่น่าจะเป็นรอยจากฝุ่นที่อยู่ในห้องที่ถูกปิดไว้นาน

เธอขมวดคิ้ว เธออยากจะถามว่าเขาไปไหนมา แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ก่อน

เธอเป็นใครก็ไม่รู้สำหรับเขา ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนมามันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

“คุณพ่อคะ นี่อะไรเหรอคะ?” เนลลี่ขมวดคิ้วและมองกล่องที่โจชัวถือมา

โจชัววางมันลงบนโต๊ะกาแฟอย่างเบามือ “นี่เป็นชุดที่ลูกจะใส่คืนนี้”

เนลลี่สับสน “แต่เมื่อวานคุณน้าก็ซื้อชุดที่จะใส่ให้หนูแล้วนี่คะ”