ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 110

หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ เธอก็ตัดสินใจวางชุดนั้นทิ้งไว้ในบ้านขนาด 10 ตารางเมตรของตัวเอง

มันนานมากจนลูน่าลืมไปเสียแล้วว่าเธอเคยตัดชุดเอาไว้

เธอย้อนนึกถึงตอนที่เธอตัดชุดนั้น

ลูน่า กิบสันในตอนนั้นเต็มไปด้วยความหวังว่าเธอจะมีชีวิตอันเป็นสุขกับโจชัว หลังจากแต่งงานกับเขา เธอคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก

ทว่าความเป็นจริงได้ตบหน้าเธออย่างแรงจนเกือบคร่าชีวิตเธอไป

“คุณน้า” เสียของเนลลี่เรียกให้เธอกลับมาอยู่กับปัจจุบัน

เนลลี่กำลังใส่ชุดตัวเล็กนั้นและยืนอยู่ตรงหน้าเธอพลางยกกระโปรงและโบกมือด้วยรอยยิ้มมีความสุข “หนูสวยไหมคะ?”

ภาพของเนลลี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอซ้อนทับกับภาพที่ครั้งหนึ่งเธอเคยจินตนาการเอาไว้

ราวกับว่ามีอะไรหนัก ๆ กดทับลงมาที่หัวใจของลูน่า เธอพยายามกลั้นน้ำตาและห้ามตัวเองไม่ให้กอดเนลลี่

ลูน่าสูดน้ำมูกและยิ้มออกมา “สวยมากจ้ะ!”

“งั้นหนูใส่ชุดนี้นะคะ!” เนลลี่หมุนตัวไปรอบ ๆ ห้องอย่างตื่นเต้น “ได้ใส่ชุดที่คุณแม่ตัดเองกับมือไปงานเลี้ยงของบ้านคุณพ่อ หนูมีความสุขมากเลย!”

เมื่อเห็นความไร้เดียงสาน่ารักของเธอ คิ้วที่ขมวดกันแน่นของโจชัวก็คลายลง

โจชัวไปล้างมือและกลับมานั่งลงตรงข้ามลูน่า เขาหยิบช้อนส้อมด้วยท่าทางสง่างามและเริ่มทานอาหาร

เนลลี่ขอให้คนรับใช้ยกกระจกบานใหญ่มา เธอมองตัวเองในกระจกจากหลาย ๆ มุมอย่างตื่นเต้น

“มันสวยใช่ไหม?” เมื่อเห็นลูน่ายังคงมองดูเนลลี่ โจชัวก็ยิ้มและถาม